Een dag om weinig over te vertellen. Kom ik hier nog terug? Ik denk het eigenlijk niet, het is mooi geweest.
De rest is een beetje kilometervreten. Daar we vroeg op pad zijn gaat het eerste stuk behoorlijk goed, de Brenner en de Fernpas zijn geen enkel probleem alhoewel het vanaf de Fernpas toch weeral drukker wordt.
Net over de Oostenrijkse grens stoppen we in Haldensee, ooit ook een fantastische vakantiebestemming, niet om een beetje nostalgisch te mijmeren maar gewoon om een beetje Oostenrijkse specialiteiten te shoppen in de grote M-Preissupermarkt. In de tijd dat wij hier met vakantie kwamen was er één klein voedingswinkeltje ...
Vanaf dan wordt het druk tot zeer druk, gelukkig weinig stilgestaan. We realiseren ons wel dat Kastelruht-Ursel in één keer afmalen niet meer gaat met het huidige verkeer, we hebben het vroeger zo vaak gedaan binnen de 12 uur maar nu zouden dat echt een paar uur meer zijn.
In Heilbronn laten we de autosnelweg voor wat hij is en nemen de gewone weg richting Eberbach, onze etappeplaats.
Het is onbekend gebied maar valt enorm mee: een mooie weg langsheen de rivier de Neckar met weinig verkeer.
In Eberbach is het simpel: één keer rechts en dan rechts de weg door de voetgangerszone (dat mag met een hotelreservatie) en een paar honderd meter verder de parking van het hotel.
Hotel Karpfen is een stijvol,oud gebouw maar volledig gerenoveerd en voorzien van alle comfort. Inchecken gaat vlot en daarna kunnen we het stadje in.
Het is oud en mooi maar ... niet overal goed onderhouden, nogal wat gebouwen wachten op renovatie en er is nogal wat leegstand (corona-slachtoffers ?)
Eigenlijk is ons hotel zo ongeveer het enige dat er prachtig uitzien (en ook is), een paar kunnen er zo'n beetje mee door en aan de rest is een massa werk.
Maar het moet gezegd: het restaurant van ons hotel is van hoog niveau en de setting (het pleintje voor de deur) maakt het perfect.
In een folder van het stadje lees ik dat plaatselijke abdij als filmset gediend heeft voor de binnenopnamen van "De naam van de roos" ! Wauw, da's een visitekaartje waar je ergens kan mee komen.
Het is de laatste avond van onze reis, de tijd is omgevlogen maar nu begint het toch een beetje te knagen: hoe zou het met onze moestuin zijn? (ja, ik weet wel dat die in goede handen is), met onze kat? onze schildpad ?
Dat zien we dan morgen allemaal wel weer.

Geschreven door Ernaroland.on.the.road