Vandaag met de trein naar Pistoia.
In drie kwartier en voor 6 euro ben je in deze mooie plaats in Toscane.
We beginnen met een wandeling over de muren van Lucca, richting station. Het voordeel is dat je hier grotendeels in schaduw loopt want de zon brandt alweer ongenadig neer. Mijn katoenen zonhoedje ben ik gisteren kwijtgeraakt en mijn grote zonhoed beschermt wel behoorlijk maar is eigenlijk te warm.
In Pistoia moet je gewoon de mensenstroom volgen en je komt in het historische centrum, 't is te zeggen: we komen in de wekelijkse markt terecht die zich over grote delen van het centrum verspreidt. Wel leuk om een beetje rond te neuzen maar ... de vele kramen verbergen toch wel een beetje de historische geb)ouwen.
De duomo is niet moeilijk te vinden maar ... het plein wordt wel een beetje ontsierd door grote tribunen en een enorm podium. We zijn blijkbaar middenin de "Pistoia-blues" -concerten geland.
De duomo is mooi binnen met een speciale kapel voor de Heilige Jacobus en blijkbaar vertrekken hier sinds eeuwen de pelgrims naar Compostella.
Het battisterium ( de doopkapel) is een prachtig gebouw aan de andere kant van het plein. net zoals in vele Italiaanse steden is een apart doopgebouw want ongedoopten mochten niet in de kerk ( bij ons mochten ze wel tot net achteraan bij de doopvont)
Maar dan eventjes verder door de (warme) stad naar het oude hospitaal want van daar kan je blijkbaar mee met een ondergrondse wandeling en dat lijkt ons wel iets met dit weer. Het oude hospitaal is een mooi gebouw met een keramische fries waarop onder andere de zeven werken van barmhartigheid zijn afgebeeld.
Het gebouw doet nu dienst als vaccinatiecentrum voor covid en het is er een druk komen en gaan maar net achter de hoek is een piepklein winkeltje en daar kan je inderdaad inschrijven voor de ondergrondse toer die binnen 10 minuten vertrekt . Wij blij.
Het is een traject langs een overwelfd riviertje dat nu nog amper een klein beekje is. De overwelving gebeurde ooit om te verhinderen dat de inwoners er de was deden in tijden van cholera. We lopen onder de lage gewelven door (bukken !) en krijgen de uitleg over het oude hospitaal waar vroeger pelgrims zich moesten aanmelden, gewassen werden, nauwkeurig bekeken werden en als ze geen teken van de zwarte pest toonden de stad in mochten; Volgens de gids zo'n beetje de voorloper van de coronapas.
Het traject duurt zo'n drie kwartier en dan storten we ons weer in de hete binnenstad op zoek naar een koel terrasje en dito drankje. We kiezen er zelfs een koele salade caprese bij met een al even koel glaasje witte wijn ( weliswaar na het soldaat maken van een hele fles spuitwater die je hier voor 2 euro aangeboden krijgt. In Toscane is het goed leven ...
Dan naar het battisterium maar ... dat is potdicht. Meer dan de fraaie buitengevel bewonderen zit er niet in. Nog een beetje door de stad dwalen richting station en terug naar Lucca. Weer over de muren richting B&B met wel nog een stop aan ... een koel terrasje.
Eventjes genieten van onze koele kamer, douchen om de hitte van de dag af te spoelen en dan weer richting centrum, een mens moet tenslotte eten.
Een tafeltje op een terrasje vinden is niet moeilijk in Lucca. Een beetje kaas als voorgerecht, een pasta-tje en dat alles doorgespoeld met een regionaal wijntje. Meer moet dat niet zijn. De rijke Toscaanse desserts laten we wijselijk aan ons voorbijgaan.
Weer een dag om in Lucca, nog één te gaan.

Geschreven door Ernaroland.on.the.road