Het is kwart voor vijf als we "on the road gaan".
Het voordeel van lange zomerdagen is dat het niet meer helemaal donker is op dit ontieglijk vroege uur.
Voor de rest: eigenlijk weinig nieuws, deze route kennen we al meer dan 40 jaar maar het blijft een aangenaam traject .
Je ziet heel veel dingen die al vaak veranderd zijn, soms ten goede en soms niet ...
Het verkeer is druk maar goed te doen: we zijn zeker niet de enige Belgen op pad naar een vakantiebestemming.
De drukte merk je vooral aan de raststätten : parkeerplaatsen zijn een zeldzaam goed en de file aan de toiletten is lang.
We houden alleen een stop om te ontbijten ( broodjes mee) en idem voor het middagmaal met een tankbeurt voor ons autootje ( ja, de benzineprijzen swingen ook hier de pan uit en zijn zelfs nog hoger dan bij ons)
Wanneer we de Oostenrijkse grens naderen gaan we "ons madam" (=gps) een beetje sarren want NEEN we willen niet naar de grote grenspost in Füssen want daar zijn files gegarandeerd ( in de radio hoor ik iets van 30 minuten wachttijd aan de tunnel). We rijden gewoon doorheen het Tannheimertal waar we jaren geleden vaak met vakantie waren en waar nu zelfs geen grenspost meer is. Het duurt eventjes, zo'n tiental interventies van ons madam, vooraleer ze ons doel snapt.
Op de Fernpas gaat het eventjes traag maar dat is altijd zo en rond halfvier draaien we de parking van ons etappehotel op, 936 km op de teller.
Het is prachtig Tirools hotel met alles in stijl, waarschijnlijk noemen sommigen het kitsch maar ik vind het wel iets hebben.
Het avondmaal is vlot besteld maar laat toch nogal lang op zich wachten tot de jonge dame ons een beetje bedremmeld komt vertellen dat ze onze bestelling is vergeten doorgeven aan de keuken maar ze belooft ons een marillenschnaps als excuus . Daar kunnen we mee leven.
Dan is het tijd om onze kamer op te zoeken. Beetje lezen, beetje tv-kijken want het is een lange dag geweest
Want morgen: Lucca veniamo !

Geschreven door Ernaroland.on.the.road