We worden wakker onder een druilerige hemel in Nassereith, het heeft 's nachts blijkbaar flink geregend.
Het ontbijt is Oostenrijks lekker en met een beetje spijt ga ik naar de checkout, het is de tweede keer dat we hier een stopplaats kiezen op weg naar Italië maar eigenlijk zouden we een keer voor langer moeten komen.
Het weer blijft een beetje kwakkelen, boven op de Brenner raken we zelfs eventjes in de mist.
Op de weg gaat het verbazend goed, onze telepass doet het voor de péage ( altijd een beetje stress voor je de eerste slagboom ziet omhoog gaan).
Deze keer niet als vorig jaar files tot voorbij Gardameer ( het is dan ook geen hoogseizoen en geen zaterdag). Ondertussen is de zon te voorschijn gekomen en de thermometer flirt met de 30 graden.
Voorbij Verona eventjes aangeschoven bij een accident , dan richting Bologna op de 4 stroken brede autoweg. Wel geen idee waarom er stippellijnen staan om de stroken af te bakenen want de Italianen rijden overal behalve op de rechterstrook, die lijkt gereserveerd voor buitenlanders.
De parkings zijn ruim eenmaal je de Povlakte bereikt ( in het gebergte is daar gewoon geen plaats voor), er zijn overdekte parkeerplaatsen ( soms met zonnepanelen, soms met tentzeilen), alles voor ' la macchina' maar geen zitplaatsjes of picknicktafels: je eet staande naast je auto of onder een zeldzame boom en anders ga je in het restaurant eten. Maar: de toiletten zijn onberispelijk schoon.
Zo raken we rond halfdrie in Cesenatico: een typische Adria-badplaats met ontelbare hotels en strandbars, ons hotel ligt aan de boulevard evenwijdig met de kuststrook.
Het is er klein maar schoon en het heeft een privéparking.
Morgen willen we fietsen en dus zou een plannetje van de omgeving wel handig zijn, helaas de mevrouw van het hotel heeft er geen ' ZE (wie?) hebben er geen gebracht. Dan maar navragen bij de meneer van een souvenirwinkeltje in de buurt. Je moet dat krijgen in je hotel ( niet dus) of anders via het bureau van toerisme. Ok nu zijn we er: waar is dat bureau ? Dan haal ik dat toch eventjes. Bureau van toerisme? De meneer haalt snel zijn wijsvinger over zijn keel en zegt ' kaputt ! ' ( als je hier geen Italiaan bent dan ben je toch wel een Duitser ?) Daarbij maakt hij het internationale gebaar van de duim en wijsvinger over elkaar te wrijven en schudt triestig het hoofd.
Ja, we wisten nu wel dat Italie het niet breed heeft maar als de toeristische diensten al failliet gaan ... En we zitten nog maar halfweg in Italië, dat belooft.
In de Mondadori-boekwinkel kunnen we uiteraard een plannetje kopen.
Een wandeling langs de boulevard brengt ons bij het standbeeld van Marco Pantani de flamboyante renner die veel te vroeg uit het peloton en uit het leven verdween
Morgen zijn ons fietsen beloofd in het hotel, dan kunnen we een beetje meer dan dit stukje Emilia-Romagna zien. Terug naar het hotel want is tijd voor de Rode Duivels in Rusland.
We zien onze duivels winnen en dan gaan we naar beneden voor het avondmaal.
Voor 15 euro mag je kiezen uit 3 voorgerechten en 3 hoofdgerechten en een dessertje toe.
Het is lekker maar niet speciaal, morgen misschien toch maar eens rondkijken voor iets anders.
Nog een avondwandelingetje langs de boulevard en er is weer een dag om.

Geschreven door Ernaroland.on.the.road