Het is nog geen 5 uur in de morgen als we de parking van Hotel Al Ragno (=bij de spin -gelukkig geen spinnen gezien) afrijden klaar voor een dagje kilometer vreten
Het gaat verrassend vlot richting autostrade en een haastige Italiaan die je in de vroege ochtenduren op een rotonde de pas (en ook een beetje je adem) afsnijdt daar mag je hier totaal niet van verschieten (maar je verschiet er toch van ...)
Op de autostrade is het nog heel rustig terwijl de zon langzaam boven de horizon komt.
De kilometers rollen over de teller, rond 7 uur, we zijn ondertussen Modena (ja, van de aceto balsamico) gunnen we ons een korte pauze met een koffie en een croissant, het Italiaanse systeem is ondertussen goed bekend: eerst betalen aan de kassa, croissants kan je meteen meenemen en dan bij de koffiejuffrouw langs met je kasticket om je koffie op te halen.
Wanneer we uitstappen merken we dat de ruim twee uur zitten toch wel wat in onze knoken gekropen is. Zijn het de vele duizenden stappen van de voorbije dagen of gewoon de jaren op de teller. In elk geval : we gaan erop letten niet TE lang te zitten zonder een korte stop om even de benen te strekken.
Een mens wordt overmoedig : aan dit tempo zijn we lang voor het middag uur in Oostenrijk en aangezien de supermarkten daar op zondagvoormiddag open zijn willen we nog een beetje shoppen om wat locale specialiteiten mee te nemen. Maar je mag de goden nooit verzoeken ...
De Brennerpas gaan we vlotjes over zonder stilstaan en zelfs zonder aanschuiven. Innsbrück, Telfs richting Fernpas en daar nemen de verkeersgoden wraak voor onze overmoed: we staan stil, schuiven beetje door, staan weer stil en zo gaat het vele kilometers lang tot we bijna Reutte in het vizier krijgen.
Ondertussen is de tijd niet blijven stil staan en die supermarkten mogen we nu vergeten, da's goed voor onze portemonnee maar minder voor onze voorraadkast ...
Ook een supermarktbroodje zit er niet in. Dan maar een restaurantje dicht bij de Duitse grens.
Het is me een paar jaar geleden ook al opgevallen: de bloei van het toerisme in Oostenrijk is voorbij. Het restaurant heeft weliswaar een middagkaart met een paar mooie gerechtjes (op een beetje beduimeld A4-tje) maar ... gerecht 1 dat we kiezen is op, van gerecht 2 is er nog één portie en gerecht 3 kunnen we krijgen.
Ok, één keer gerecht 2 en één keer gerecht 3. De waard excuseert zich over de kleine keuze maar "het is zondag", ja, een ook al halftwee maar ik geloof nooit dat er al hele hordes eters zijn langs geweest . Maar het moet gezegd: de gerechten zijn heel lekker !!
Nu is het maar een 80 km meer naar onze overnachtingsplaats.
Het is een groot kuurcomplex dat glans uitstraalt, we worden er vriendelijk ontvangen, de kamer is prachtig, er is een afgeslogen parking, wat kan je nog meer wensen?
Dat het avondeten navenant lekker is?
En dat was het ook en de Beierse porties zijn gewoon ongelooflijk groot (bijlange niet alles opgegeten) De schnaps als digestief was dus welkom.
Dit is echt zo'n plaats waarvan je denkt" heri moeten we nog eens voor langer terugkomen !
En morgen? Dan gaan we kilometervreten naar huis !

Geschreven door Ernaroland.on.the.road