Het belooft een warme dag te worden maar er is nog een beetje "Bergfrische" ( het grote voordeel van de bergen: het koelt er 's nachts behoorlijk af ) als we om negen uur het fietspad nemen richting Duitsland. Het eerste stukje kennen we nog van zondag en weer gaan we door kleine schilderachtige dorpjes maar het valt ook op dat er weinig winkeltjes of zo te vinden zijn, blijkbaar is alles gecentraliseerd rond de grotere steden zoals Reutte of Füssen en blijft er voor de rest niet veel over.
Dan gaan we rechts richting Füssen via een prachtige fietsbrug over de hoofdweg ( in een glimp zie ik nogal wat Belgische auto's die gepakt en gezakt richting noorden trekken, da's morgen ook ons lot). Dit fietspad is "maar" een afsteker van het grote Lechpad en dat zie je ook meteen want het asfalt maakt al snel plaats voor grof grind ( en laten we nu geen gravelbikes hebben ...) maar het lukt wel : in de wetenschap dat de voorzichtigheid nog altijd de moeder van de porseleinwinkel is komen we er netjes doorheen.
Dichtbij Füssen gaan we de grens over, enfin daar gaan we toch van uit want we spotten het bord 'Freistaat Bayern', een bord met 'Bundesrepublik Deutschland' is in geen velden of wegen te bekennen, nu ja : we weten al langer dan van vandaag dat de Beiers niet zo erg aan 'Bondsrepubliek' doen.
Füssen is zo'n typische Duitse toeristenbestemming: veel winkels met Trachtenmode, veel souvenirwinkeltjes en vooral veel mensen van vele uithoeken van de wereld. De beroemde Koningskastelen van Neuschwanstein en Hohenschwangau liggen hier zo ongeveer net om de hoek en zijn vooral voor Amerikaanse en Aziatische toeristen een must op hun to do-lijstje op hun Europatrip.
Het is leuk flaneren in Füssen, het is nog leuker een koel drankje te vinden op een dito terrasje en om je handen af te koelen in een van de vele fonteinen ...
Maar na een paar uur heb je ook dat wel gehad en keren we eindje terug langs het fietspad op zoek naar een leuk picknickplaatsje en dat vinden we in de schaduw van een eeuwenoud kapelletje.
Dan terug richting Lechaschau en daar vinden we dat we een ijsje verdiend hebben ... de vraag is waar vind je een lekker ( en liefst groot) ijsje ? In een stad als Reutte zal je dat uiteraard wel vinden maar in een warme stad zijn we al geweest en dus heb ik een beter idee (sic): we fietsen nog een eindje door langs de Lech en gaan tot Weissenbach ( gisteren nog getwijfeld of we daar iets zouden gaan drinken). Het geeft ons het voordeel dat we de hele tijd onder de bomen kunnen fietsen.
Een kleine 10 km verder zijn we er, een paar borden maken reclame voor gasthoven enz ... en dus zien wij het totaal zitten.
De ontnuchtering komt heel snel: één gasthof onherroepelijk dicht, een ander alleen nog open voor verblijfsgasten ( geen drankjes of ijsjes voor passanten), op één plaats zitten nog een paar (heel) late middageters en eigenlijk lijkt het me niks. Een reclamebord wijst naar een etablissement ongeveer een km verder maar met die borden hebben we het ook wel een beetje gehad ... Er is wel de onvermijdelijke MPreis-supermarkt en daar is een klein terrasje bij ... Wij daarheen ... Het terrasje behoort tot een filiaal van Baguette, zeg maar de lokale Panos, met veel broodjes en koffiekoeken maar geen ijs .... Op mijn vraag wijst de vriendelijke mevrouw naar een diepvries met Magnum en aanverwanten: ok, ook lekker maar dat zochten we nu net niet. Haar collega vertelt dat we daarvoor terecht kunnen in het gele restaurant aan de overkant van de straat ( ja, dat met de late eters). Wij daarheen en meteen naar binnen waar de patron ons moet teleurstellen: geen ijs, daarvoor moet je naar de MPreis supermarkt .... Ja, zo kunnen we nog eventjes bezig blijven !
Dat is blijkbaar het (nood)lot van het toerisme in Oostenrijk: de grote ketens hebben de kleinschalige familiebedrijfjes van de markt geconcurreerd en die zijn verdwenen of hebben hun activiteiten enorm ingeperkt en dus komen er minder toeristen en vermindert het aantal bedrijfjes nog meer ... Het lijkt me een vicieuze cirkel waar ze niet zo direct zullen uitraken.
Dus ... terug de fiets op richting Reutte en natuurlijk vinden we daar een Italiaanse gelateria met alles op en aan, zelfs een koel drankje vooraf want de brandende zon begint haar tol te eisen.
En dan begint het uitbollen van onze vakantie: terug naar het hotel waar we nog de aankomst van de Tour zien en toch al eens beginnen rondkijken in onze kamer hoe we alles zo efficiënt mogelijk kunnen inpakken ...
Avondmaal is weer heel lekker maar we realiseren ons dat de kaart toch wel beperkt is, voor een dag of drie is dat meer dan ok maar als je hier 2 weken zou logeren ...
Er is deze avond "Platzkonzert" op het dorpsplein ongeveer naast ons hotel en dus gaan we ook daar nog eventjes langs : een mooier afscheid van Oostenrijk kan je je toch niet wensen ?

Geschreven door Ernaroland.on.the.road