Het is al erg warm als we na het ontbijt buitenkomen.
Dit is onze laatste dag hier aan de Adria en plots zijn er nog een paar dingen die dringend moeten gebeuren : we waren nog niet in het maritiem museum, we moeten nog een supermarkt zien te vinden want morgen willen we wel iets te eten en te drinken bijhebben voor het geval we in een file terechtkomen en we willen nog een laatste keer fietsen langs de zee en ( heel misschien ) zelfs nog een toertje doen in het reuzenrad. Dus tijd om eraan te beginnen.
Met de fiets zijn we in no-time in de haven waar we klokslag 10 onze opwachting maken als het museum open gaat.
De tentoonstellingen zijn heel didactisch opgevat ( ik weet het : eens een schoolfrik, altijd een schoolfrik ...) maar de twee echte vissersboten
zijn de ware attractie, ik schatte ze een paar honderd jaar oud maar de kaartjes vertellen me dat ze gebouwd zijn in 1921 ... blijkbaar zijn de traditionele schepen hier lang in gebruik geweest. Vooral de visserij wordt hier voorgesteld met o.a. de " zwevende" opslagplaatsen voor levende vis in de kanalen van de haven. " Levende vers" krijgt opeens een nieuwe betekenis.
Nadat we bijgeschoold zijn in de visserijkunde gaan we op zoek naar proviand voor morgen, we hebben al wat mensen met tassen op hun fiets van de overkant van de toegangsweg zien komen, dus daarheen, we moeten wel nog een vriendelijke mevrouw aanspreken om de juiste weg te vinden ... ( zijn die jaren Italiaanse les dan toch niet tevergeefs geweest) en in de immense supermarkt vinden we alles wat we zoeken . Zelfs de weg erheen is een verademing op deze hete zaterdagvoormiddag want we rijden ongeveer de hele tijd door lanen afgeboord met hoge bomenrijen. Als we onze inkopen in onze hotelkoelkast hebben gedeponeerd gaan we een broodje eten en "en passant" een plaatsje reserveren om vanavond een beetje vroeg te eten ( 7 uur is voor een Italiaan idd wel erg vroeg maar wij willen morgen vroeg op ...)
Onze laatste fietstochtje langs de zee kost onze menige druppel zweet want het is echt heet geworden, zelfs de zeebries voelt nu warm aan ; gelukkig zijn we hier al een beetje thuis en kennen we al een leuk terras in de schaduw waar we vocht en zout kunnen aanvullen. Terwijl we van ons drankje genieten komt een berichtje binnen met een foto van de kleindochters met als onderschrift " tussen de regenbuien door ". Ik zou bijna willen ruilen, let op ik zei wel "BIJNA" ...
Dan het groene fietspad terug op en zo komen we weer in Cesenatico waar we nog een beetje Tour zien en ondertussen toch al beginnen na te denken over het pakken van onze koffers want aangezien we nog een paar dagen in Oostenrijk willen blijven zal het niet volstaan om alles in de valiezen te gooien en te hopen dat ze ook dichtgaan, er zal een beetje overleg bij komen kijken ...
Het avondmaal is lekker: strozzapreti met inktvisragout en een leuk landwijntje en liter water voor het vriendenprijsje van 27,50 euro voor 2 ...
In het hotel afrekenen bij de patronne ( die een beetje een gevecht moet aangaan met haar pc maar het komt goed ... na een tijdje toch)
En dan rest er ons niet veel meer dan nog een keer goed rond te kijken of alles wat we niet meer nodig hebben ingepakt is en wat morgenvroeg nog mee moet want dan is het echt wel: Ciao Adria. Maar we kijken toch ook al uit naar de paar dagen Oostenrijk.
Alleen het reuzenrad is er niet van gekomen maar iemand zei me ooit: je moet altijd een reden hebben om nog eens terug te keren ...

Geschreven door Ernaroland.on.the.road