Vandaag is het triatlon-hoogdag in Ottobeuren, het is er al aardig druk, de start wordt om 10 uur gegeven met de zwemproef in een meertje zo'n 7 km van het centrum vandaan. Nu zouden we kunnen kiezen voor een terrasje en vandaar de wisseling van fietsen naar lopen zien.
Maar eigenlijk ... is zelf sporten niet beter ? Dus naar de fietsverhuur en even later zijn we de ( voorlopige) eigenaars van een stevige fiets, geen e-bike, we gaan voor de real stuff.
De meneer van de fietsenwinkel heeft het netjes uitgetekend, een vlakke route, een antiekhandel met café, eventureel een afsteker naar een zone met restauratiemogelijkheiden o.a. MacDonalds.
Het fietspad is heerlijk doorheen velden en bossen, een brede betonweg alleen voor fietsers en wandelaars. Een tip voor gemeente Groot-Aalter ?
Nog een tip: alle andere fietsers zeggen ons vriendelijk goeiedag wanneer ze ons passeren ...
Het fietspad heeft zelfs voorrang op de landwegen die je passeert, de auto's blijven netjes staan tot je voorbij bent ( we zijn duidelijk niet meer in Italië ...)
Het antiek-café is leuk en een drankje hebben we ondertussen verdiend, voor eten is het nog te vroeg.
Dan terug fietsen en kiezen voor de afsteker naar MacDonalds en C°, helaas dit is geen fietspad meer, maar een weg voor de boswachters, een ruwe grindweg die ook nog eens steil omhoog gaat. Na één km gutst het zweet ons af ( enfin .... vooral mij)
We keren om naar "ons" fietspad en peddelen terug richting Ottobeuren. Ondertussen brandt de zon ongenadig neer en zijn ook de steekvliegen wakker geworden ( beue beesten !!) We ontkomen niet aan een paar steken ( gelukkig stiftje bij)
In Ottobeuren ( het is al ruim 2 u) linea recta naar het kloostercafé van de abdij en na een hapje en drankje kunnen we er weer tegen.
Nu we de fietsen nog hebben rijden we langs de supermarkt om een beetje proviand in te slaan voor morgen ( onze laatste etappe)
De fietsen mogen we in ons hotel achterlaten ( de fietsenwinkel is in de namiddag dicht maar ze komen ze maandag wel ophalen)
In de vooravond gaan we naar de mis in de Basilika, de kloosterkerk.
De mis zelf is nogal "van lange adem" maar je verveelt je geen ogenblik, je raakt niet uitgekeken op al het moois in deze kerk; aan bidden of zelfs luisteren kom je totaal niet toe ... Nu snap ik waarom protestantse kerken zo sober ( leeg ...) zijn, die gaan er vanuit dat je komt om te bidden, niet om prentjes te kijken ....
Ik begrijp het maar ... geef mij zo'n exemplaar zoals in Ottobeuren en ik weet wel zeker dat Die Van Hierboven het niet erg vindt dat we van stomme verwondering voor de schoonheid van zijn Huis hier zowaar vergeten te bidden.
We zijn dus laat om te eten maar vinden nog een plaatsje op één van de vele terrasjes voor ons laatste avondmaal van deze roadtrip.
Want morgen .... Morgen gaan we naar huis.

Geschreven door Ernaroland.on.the.road