Vandaag naar San Giovanni Rotondo, het bedevaartsoord van Pater Pio.
We nemen de kustweg, op aanraden van de immer vriendelijke jonge man aan de receptie, richting Manfredonia. De kustweg is een aaneenschakeling van prachtige vergezichten, de azuurblauwe zee, de glinsterend-witte rotsen en de duizenden olijfbomen.
Onze "madam" zou ons liever terug door het bos sturen maar daar hebben we geen oren naar, dat bos hebben we gisteren al gezien.
De weg wordt breder en we rijden door een aantal lange tunnels tot ... één tunnel gesloten is voor onderhoudswerken en dus: de weg over de berg in plaats van de tunnel door de berg. Het is een mooie weg met enkele pittige haarspeldbochten omhoog en ' what goes up, must come down' en dus terug naar beneden tot het tunnelniveau. En dan te weten dat we dit jaar per uitzonderlijke uitzondering GEEN bergvakantie wilden maar blijkbaar als wij de bergen niet zoeken dan zoeken de bergen ons ...
Dan naar het bedevaartsoord, het is al behoorlijk druk , in de oude kerk bewonderen we de prachtige mozaïeken en laten een kaarsje branden. Pater Pio gaat met zijn tijd mee: geen walmende kaarsen meer, je gooit een muntje ( je mag zelf kiezen welk) in de offerblok en een elektrisch kaarsje gaat vriendelijk pinken en dan netjes voor jou branden.
De nieuwe kerk naast de oude in indrukwekkend groot met een enorm plein ervoor. Als het klopt dat hier tot 7 miljoen bedevaarders per jaar komen is het misschien geen overbodige luxe. Hier wel geen massa souvenirwinkeltjes zoals in Lourdes, Oostakkker, Scherpenheuvel en tutti quanti. Een boekwinkel op de hoek van het plein heeft ook wel een paar zulke spulletjes en drie of vier kleine kiosken in de buurt van de grote parking.
Voor de terugweg kiezen we dezelfde route ( ons madam weeral niet content ) in de wetenschap dat we hier overmorgen ook weer langs moeten want dit is ook de weg naar de autosnelweg verder naar het zuiden.
In Vieste trekken we terug de stad in, de honger stillen we met een groot stuk pizza, de dorst met een flesje water ( samen 6 euro voor ons 2 ...) Vieste is ongelooflijk aantrekkelijk met zijn vele steegjes en straatjes, we wandelen naar de haven want als we hier morgen de boot willen nemen moeten we de kortste weg kennen want boten wachten niet.
Daarna in het hotel onze kennis van het wk bijspijkeren en dit verslagje noteren.
Over het avondmaal kunnen we kort zijn: het was weer heel lekker: antipasto - primo - secondo - dolce.
Morgen gaan we varen naar de Tremitische Eilanden.

Geschreven door Ernaroland.on.the.road