Vanmorgen met de bus naar Trieste, het blijft een prachtige stad. Het Piazza dell' unità dell'Italia heeft zo'n beetje een Oosternijkse atmosfeer, gemengd met Italiaanse flair. Een drankje in het caffé degli specchi is een must.
Ook op zondag zijn heel wat winkels open en dus gaan we ook nog een beetje shoppen.
Even staan we te twijfelen aan de bushalte naar het Risiera di San Sabba maar doen het dan toch niet, het is het enige concentrattiekamp op Italiaans grondgebied geweest tijdens de tweede wereldoorlog. Iemand vertelde me ooit dat Trieste een stad is met "storie belle" en storie brutte", dit is duidelijk één storia brutta.
In de vroege namiddag nemen we de bus terug. Ik nestel me op ons terras met een boek maar de avonturen van Jaimie en Claire (Outlander deel 6) halen het niet bij de film die zich voor mijn ogen afspeelt: de badgasten van heel erg jong tot heel erg oud; de zonnebaders, de zwemmers, de spelers, de lezers, de drinkers, de rokers, de ijseters ze zijn allemaal een figurant in het steeds veranderende tafereel.
's avonds hebben we geboekt op het terras van de jeugdherberg hier dichtbij, net als vorig jaar (gisteren kregen we er geen tafeltje te pakken, vandaag gelukkig wel)
Het kader is ongelooflijk: je zit op het terras van een villa onder oude bomen waarin de krekels een hels lawaai maken en langzaam zie je de Adriatische Zee donker worden terwijl je glas gevuld is met een leuk landwijntje en je bord met een verse pasta met langoustines, mosselen en vongole.
Meer moet dat niet zijn.

Geschreven door Ernaroland.on.the.road