Het onweer van gisteren is weggewaaid, er piept alweer een vrolijk zonnetje.
Maar het weerbericht voorspelt regen na één uur, na het ontbijt (weeral lekker en veel) besluiten we een niet zo lange wandeling te kiezen en te kijken hoe het weer zich houdt. We stappen weer richting Panoramalift en kiezen daar de weg door de weiden. Het is prachtig wandelen door de vele hooivelden, één nadeel: het is ook prachtig weer voor de steekvliegen ("dazen"). Die ellendige beesten vallen onverhoeds aan: terwijl je er één met je hand wegmept steekt er één in je andere hand, ik verdenkt die ondieren ervan in teams te werken. We hebben gelukkig ons anti-insectenstiftje bij zo blijven de gevolgen beperkt maar het is wel voortdurend alert zijn.
Er is nog altijd een aangenaam zonnetje maar rond de bergtoppen beginnen zich donkere wolken te verzamelen, ik vrees dat het niet tot één uur droog zal blijven.
Gelukkig zijn we op weg naar Compatsch, onze startplaats. We zijn maar net op de parking als er een paar druppels vallen ( hallo weerbericht: het is nog maar 11u 30) .
Het terras voor ons hotel is al helemaal opgeruimd, men verwacht zwaar weer. Als we boven op onze kamer komen zien we dat de regen neergutst en even later hangen de wolken zo laag dat we totaal in de mist zitten, zelfs de overkant van de straat is niet meer zichtbaar. Na een tijdje houdt de regen op, de hemel klaart langzaam op.
Een middagmaal in een berghut heb ben we gemist maar we zullen niet omkomen van honger ( zeker niet na zo'n ontbijtbuffet ...) en er is altijd nog een noodrantsoen Lu-koekjes. Rond één uur ziet het weer allemaal goed uit en kunnen we op pad. Niet te ver en dat is het voordeel van de Seiseralm, je kan hier op het vlakke (beetje relatief in Zuid-Tirol) ook heel mooie wandelingen maken. Bergschoenen heb ik niet uit de auto gehaald, mijn sneakers zullen het ook wel doen, da's al een kleine misrekening want er staan nog overal plassen van de plensbui en mijn sneakers zijn nu ook niet super-waterdicht ...
We passeren het hotel Steger-Dallai, een icoon in deze streek ( en ik denk niet echt voor onze portemonnee), op hun infoborden staan de stichters van het hotel (ongeveer 100 jaar geleden met één van hun gasten: koning Leopold van België). Nu staat op de foto duidelijk koning Albert I van België (ook de tijd klopt niet voor een Leopold, niet Leopold II en ook niet Leopold III). In België is het verhaal bekend dat Albert één in de jaren '20 van de vorige eeuw graag met zijn motorfiets naar de Dolomieten trok om ginder te gaan rotsklimmen, er gaan ook geruchten dat zijn interesse ook ging naar de bazin van hotel Steger-Dellai, Paula Wiesinger, een befaamd skikampioene.
Jaren geleden stuurde ik al eens een mailtje naar dit hotel met de mededeling dat op het infobord de naam van de verkeerde koning staat. Ik kreeg een vriendelijke mail terug met dank voor mijn info ... maar aan de borden is niks veranderd.
Als we na onze wandeling terug in Compatsch komen is het grote terras weer zijn vrolijke zichzelf en dus gunnen we ons een kleine compensatie voor ons geschrapt middagmaal.
Dan is het echt tijd om te kijken hoe het staat in de Tour.
Als Roland even later een beetje scrolt door Facebook heeft hij nieuws, de Seiseralmstrasse is na modderstromen in de onweders afgesloten voor alle verkeer.
Ja, langs daar moeten wij morgen weg ...
Vooraleer we gaan eten ga toch even langs de receptie: ja, voor hoelang de afsluiting is dat weten ze nog niet.
We hebben 2 opties: ofwel gaan we met de kabelbaan naar beneden en komen vrijdag of zo onze auto ophalen, ofwel rijden we de Seiseralm tot op het einde in Saltria en nemen daar de weg naar Monte Pana om dan langs daar af te dalen naar het Grödener Tal en zo naar Kastelruth.
De weg naar Monte Pana herinner ik me als de brede wandelweg van jaren geleden waar enkel af en toe een jeep van de boswachter langsreed.
Het schijnt nu een goed berijdbare weg te zijn.
Na het avondmaal heeft de mevrouw van de receptie nieuws : de Seiseralmstrasse is zeker tot (en met?) vrijdag dicht.
We kunnen dus gaan nadenken over onze twee opties, voorlopig lijkt de omweg via Monte Pana de minst slechte ...
Ik vertel morgen hoe het is gegaan !

Geschreven door Ernaroland.on.the.road