Blijkbaar is er vannacht een beetje regen gevallen te zien aan de stenen op de oprit van het hotel en in de verte hangen nog wat wolken maar hier schijnt alweer de zon.
Het ontbijtbuffet is prachtig, niet echt Italiaans met veel zoet maar meer broodsoorten, alle soorten beleg enz ..
Daarna onze "berguitrusting" in orde brengen : kousen ( een primeur tijdens deze reis) en bergschoenen aan, rugzakje pakken met flesje water en een regenjasje ( bergweer is nu eenmaal erg veranderlijk) en dan op weg.
Het voordeel van hierboven te logeren is dat je overal ongelooflijk dichtbij bent. Een korte wandeling brengt ons naar de Puflatschlift met makkelijke vierpersoonsbakjes (er is nog weinig volk en dus hebben we zo'n bakje voor ons alleen), toch kan ik het niet laten met enig heimwee terug te denken aan de eenpersoons-stoeltjeslift die je heel steil omhoog bracht. Ik weet het: we worden oud want we hebben hier al veel te veel weten veranderen, som ten goede, soms minder goed. Maar ik wil niet gaan lijden aan het VWHB-syndroom (= Vroeger Was Het Beter)
De wandeling daarboven is prachtig, soms een beetje stijgen (vlotjes met onze nieuwe wandelstokken ...) , soms een beetje dalen.De uitzichten zijn op elk punt ongelooflijk mooi, zeker met het heldere weer vandaag.
De zon brandt weer ongenadig neer en we zitten boven de bomengrens dus schaduw is er niet.
Het terrasje van de Arnikahütte is welgekomen met een liter koel water aub.
De wandeling gaat verder en is gewoonweg betoverend, eigenlijk zijn er geen woorden voor, af en toe houden we halt bij een bankje om van het uitzicht te genieten.
Terug bij Compatsch is het al ver na het middaguur en dus trakteren we onszelf op een koel biertje en een kleinigheid om te eten.
Daarna terug naar het hotel (Tour de France weetjewel) Terwijl ik het artikel intik meldt mijn pc dat de batterij moet opgeladen worden, da's eventjes zoeken want niet alle Italiaanse stopcontacten zijn conform de rest van Europa, in de badkamer wordt het juiste stopcontact gevonden en dus neem ik eventjes plaats op de rand van het bad om verder te werken. en ja ik weet dat er vervalstekkers bestaan zodat je al je toestellen in die Italiaanse contacten kan inpluggen, ik heb er zelfs één maar ... die ligt in Ursel (waarschijnlijk in de buurt van onze wandelstokken)
Michael Matthews wint de tourrit en na een verkwikkende douche gaan we op pad voor ons tweede avondmaal hier. Het is weer gewoonweg echt lekker.
Als we terugkomen op onze kamer horen we een tikkend geluid: het regent ! De regendruppels plenzen neer op het dak van ons terrasje. In de verte rommelt de donder, hopelijk is alles overgewaaid tegen morgen.

Geschreven door Ernaroland.on.the.road