Het is nog koel in Cesenatico als we rond acht uur vertrekken, auto voltanken en dan de autosnelweg op. Er is veel verkeer maar het gaat vlot en dat de Italianen als gekken rijden weten we ondertussen. Kort na ons vertrek steken we de Rubiconrivier over - alea iacta est - , blijkbaar was die waterloop in de tijd van Julius Caesar indrukwekkender want nu is het gewoon een wat breed uitgevallen sloot.
De kilometers rollen over de teller, alleen in de buurt van Pescara komen we tot stilstand, halfuurtje later rollen we weer : blijkbaar een vrachtwagen met problemen met de lading. De autoweg is afgeboord men duizenden oleanders die in bloei beginnen te staan.
We houden halt op een snelwegparking ( uiteraard zonder picknickzitjes) en Roland last een sanitaire stop in, ik blijf bij de wagen en eet een boterhammetje , ik zie Roland terugkomen en hij blijft staan bij een groepje mannen waar het nogal geanimeerd aan toegaat, wat gebeurt daar ? Hij zal toch wel op zijn portefeuille letten ?
Geen paniek, die ligt veilig hier bij mij in de wagen. Als hij terugkomt wordt het duidelijk : de mannen ( waarschijnlijk één bende) spelen balletje - balletje en de bankbiljetten vliegen in het rond en ze wilden hem overtuigen om mee te spelen. Hallo ! We zijn duidelijk in Zuid-Italië aangekomen ...
We verlaten de autosnelweg om naar het schiereiland Gargano te gaan , nog ongeveer 100 km naar Vieste. De eerste 50 zijn een goede weg ( met hier en daar slechte stroken) maar dan : de wegwijzer zegt links en onze "madam" zegt rechts. Ik ga ervan uit dat onze gps ons door het binnenland korter naar Vieste wil leiden en niet langs de bochtige kustweg. Geen idee of dat klopt maar we gaan inderdaad het binnenland door en doen een paar hellingen die in Luik-Bastenaken-Luik niet zouden misstaan.
Eindeljk naderen we weer de kust, ondertussen hebben de oleanders plaats gemaakt voor olijfbomen.
Vieste is een mooie badstad, het hotel valt mee, de jongeman aan de receptie geeft heel wat uitleg ( in Italiaans, blijkbaar gaat men er hier van uit als je zover naar het zuiden komt dat je toch wel een beetje de taal van Dante spreekt)
De witte stad glinstert in de zon en een eerste wandeling brengt ons in de oude stad en lang de promenade met weer de vele strandbars maar hier dan wel buiten het centrum. De stad is ook heel proper, geen papiertjes, geen overvolle vuilnisbakken . Een aanrader ! Hopen dat het avondmaal in het hotel dat straks ook is.
En dat valt enorm mee, zowel de prijs als de kwaliteit.
Overmorgen trachten we een boottocht te boeken naar de eilanden hier in de buurt en morgen rijden we langs de kust van Gargano verder en naar het bedevaartsoord van Pater Pio. Onze tijd hier in Vieste lijkt plots heel kort.
Terwijl ik mijn verslag tik wordt het langzaam donkerder, ik realiseer me dan ook dat we niet alleen een eind naar zuiden zijn gereisd maar ook naar het oosten want gisteren rond dit uur zaten we nog in het zonnetje in Cesenatico een ijsje te eten ....

Geschreven door Ernaroland.on.the.road