Vandaag naar het bedevaartsoord van San Gabriele, de patroon van de jeugd. Volgens de beschrijving een soort van Italiaanse priester Poppe ...
Vorig jaar vertelde onze hotelbaas dat jaarlijks 2 miljoen bedevaarders naar hier afzakken, vooral uit Oost-Europa en Zuid-Amerika. Wij passeerden er toen eens op een warme namiddag maar door de siësta was alles er dicht.
Deze keer dus in de voormiddag naar ginder, het is een enorm complex : oude kerk, nieuwe kerk, grote crypte. Wij zijn hier niet alleen maar meer dan een paar tientallen mensen zijn het toch niet, blijkbaar komen op sommige dagen veel meer want anders weet ik niet hoe ze aan die twee miljoen komen.
In de kerken is het aangenaam koel, buiten valt de loden hitte op ons. Op een van de monumentale deuren staan de groepen uitgeweken Abbruzesen die mee gesponsord hebben voor dit gebouw, ook een drietal Belgische waaronder de St. Nicolaswijk uit Luik ( da's de wijk met de Italiaanse vlaggen uit Luik-Bastenaken-Luik ).
Na de bezichtiging zoeken we een koel terrasje en besluiten er dan voor de rest van de dag maar nog een beetje dolce far niente van te maken.
Vanaf morgen gaan we weer ' on the road', we verlaten het zuiden richting Padua en daar willen we dan toch een beetje aan sightseeing doen en dan voor twee daagjes naar Trieste en dan beginnen we heel hard noordwaarts te gaan ...
Een pizza en een panna cotta om de Abruzzen vaarwel te zeggen. Een heel mooie maar arme regio en we hebben niet de indruk dat het hier vooruit gaat, in tegendeel.

Geschreven door Ernaroland.on.the.road