Gisterochtend checkte ik om even voor 9 uur uit en vroeg of het mogelijk was om een koffie mee te nemen. Dat was geen probleem en ik hoefde er zelfs niet voor te betalen. Evenals de 1,5 literfles water en de sinaasappel die ik da avond ervoor mee naar boven had genomen vanuit de bar. Service v.h. hotel. Bijzonder aardig!

Ruim op tijd was ik bij de bushalte waar de rechtstreekse lijn zou vertrekken naar Manons appartement in Barcelona. De bus was redelijk op tijd en nog niet vol. Naarmate we het centrum dichter naderde, stapte er steeds meer mensen in.
Na een uur was ik bij de halte waar ik uit moest stappen. Rond half 12 was ik bij Manon.We wisselden nog wat wetenswaardigheden over Grillo (de kat) en het appartement uit en toen was het tijd voor hen om te vertrekken. Zij en haar vriend Miquel gaan bijna 3 weken rondreizen in Vietnam.

Omdat Mandy en ik allebei chaotische types zijn die alles kwijtraken, had ik als eerste prioriteit gesteld om een reserve sleutel bij te laten maken. Want die was niet aanwezig in het appartement. Wel 1 bij een buurvrouw die het weekend niet thuis was en 1 bij vrienden een half uur verderop. Ik voorzag alweer allerlei toestanden.

Er bleek een "Mister Minit" in El corte d' Ingles te zitten op een half uur lopen vanaf het appartement. Dat was gelijk een mooie gelegenheid voor mij om de buurt/ stad een beetje te verkennen. El Corte ligt hartje centrum van Barcelona. Mister Minit was redelijk snel gevonden en de sleutel werd zonder problemen gekopieerd.

Met een gerustgesteld gevoel dat dat in order geval geregeld was, liep ik terug. Ook gisteren was het weer schitterend weer, dus onderweg pakte ik nog een terrasje om van het late zonnetje te genieten. Ik besloot mezelf te verwennen en bestelde een tapas Spaanse kaas en geroosterd brood met tomaat en een wit wijntje. Ik zou 's avonds wel "thuis" gaan eten.

Verder op de terugweg kwam ik een Aldi tegen waar ik wat boodschapjes deed. Ik sjouwde me een bult 10 minuten lang en kwam er toen achter, dat we een buurtsupertje als buurman hebben😊 Daar had ik ook prima mijn spullen kunnen halen.

Mandy appte me rond 21u dat ze geland was en nog geen uur later stond ze voor de deur. We dronken en kletsten nog wat en gingen slapen.

Vanmorgen op.tijd weer op en rustig aan wakker geworden met koffie op het balkon in de zon. Mandy had door terror Grillo🐈‍⬛niet heel best geslapen. Hij had lopen dralen en miauwen. Hij moet natuurlijk ook even wennen aan 2 wildvreemde vrouwen in zijn appartement.

Rond half 10 vertrokken we lopend naar Park Guell. Een beetje naïef hadden we gedacht dat we daar ter plekke wel een kaartje konden kopen. Maar de tijden zijn veranderd en alles gaat online via tijdslot. Het was er razenddruk en bij de ingang stond een bordje met 'sold out'. Ik keek op internet en de eerstvolgende tickets waren pas beschikbaar op 5 april!

Zowel Mandy als ik waren er al eens geweest en lieten het voor wat het was. Op naar de volgende bezienswaardigheid; Sagrada de Familia. Ook daar razenddruk, maar van een afstand aan de buitenkant nog goed te bezichtigen. Wat een prachtig, bijzonder gebouw. Ik ben al div. keren in Barcelona geweest, maar had het nog nooit zonder steigers/ afschermdoek gezien.

Inmiddels waren we door al het gezwalk wel een beetje door ons energie heen. We zochten een park op Maps en hebben daar heerlijk een uurtje gelegen, luisterend naar Podcast/ luisterboek. Daarna nog doorgelopen naar het stadsstrand. Daar spande het vandaag qua drukte wel de kroon denk ik. Dat had zeker te maken met het uitzonderlijk mooie weer van zo'n graad of 20.

Met 20.000 stappen hadden we onze sporen wel verdiend vandaag en namen de bus terug "naar huis". We waren bijna thuis, toen Mandy struikelde over een uitstekende markering voor een fietspad, uitgestrekt voorover viel en met haar kin/hoofd tegen het trottoir klapte.

Mijn hart stond stil. De eerste gedachte was dat haar tanden misschien wel kapot waren. Maar na een eerste inspectie viel de buitenkant mee. Niet meer dan een lichte ontvelling. De pijn zit meer in het kaakgewricht. Ik denk een kneuzing. Gezien de klap mag ze van geluk spreken er zo vanaf gekomen te zijn.

Nadat we beiden van de schrik bekomen waren, deden we wat boodschappen voor de borrel op ons terras. De zon ging rond 20u pas onder. Daarna zijn we gaan eten bij een Indiaas restaurant dicht bij ons in de buurt. We waren het allebei een beetje zat. Op de val na, was het een heel geslaagde dag.

Geschreven door EdenDaan