Er is de afgelopen week zoveel gebeurd, dat ik niet weet waar ik moet beginnen.
Tot een week voor vertrek wisten we nog niet waar we heen zouden gaan. Gezien het warme weer,was het niet echt noodzakelijk om verder weg te hoeven. Zo is alles de revue gepasseerd: Belgische Ardennen, noorden van Frankrijk, Duitsland... We kwamen er niet echt uit.
Het lot bepaalde uiteindelijk de start van onze reis. Toen het bericht ons bereikte dat mijn vader in het ziekenhuis opgenomen was met een spontane breuk van zijn rugwervel en in Groningen geopereerd moest worden, was de keuze voor ons snel gemaakt om te beginnen op de stadscamping van Groningen.

Een uitstekende keus, bleek later. Iedereen die van kamperen houdt en nog eens een weekendje Groningen wil doen, kan ik deze camping van harte aanbevelen!
Ruim, rustig, groen en goedkoop. Verdient het label RRGG (-;

Gelukkig was de operatie bij mijn vader goed gelukt. Toch altijd spannend, hij is de jongste niet meer en 7 uur onder zeil is niet niks.
Het was fijn om voor onze vakantie 3 weken durende vakantie nog een paar keer op bezoek te zijn geweest.

Het weer bleef prachtige en op zondag kwamen Leon (broer) Mia (schoonzus) en Vincent (neef) langs om te bbqen op de camping. Wij zorgden voor het eten en zij voor de wijn en de skottlebraai. Een goede deal, het werd een gezellige avond.

Maar eerst hebben we via Marktplaats in de buurt nog 2 goed zittende klapstoeltjes opgehaald omdat ik het niet zag zitten (haha, leuke woordspeling) om 3 weken lang in de oncomfortabele goedkope vouwstoeltjes een hernia op te lopen. Wat een ondingen zijn dat zeg! Ze zien er leuk uit en zijn goedkooo en ruimtebesparend, maar daar is ook alles mee gezegd. Goedkoop bleek uiteindelijk duurkoop te zijn.

Aangezien ik deze vakantie ook nogal wat uurtjes achter mijn laptop moet zitten vanwege een herkansing van mijn scriptie (deadline 20 augustus) is het voor mij echt een verademing en een vereiste om een lekker zittend stoeltje te hebben. Lang leve marktplaats!

Maandag gezwommen bij het Wapsermeer. Ook daar was het weer heerlijk rustig en de omgeving was prachtig. Meerdere malen heb ik verzucht dat je toch niet uren hoefde te rijden om een leuke vakantie te hebben. Met in mijn achterhoofd de stampvolle campings, met minimale schaduw en de bloedhitte aan de kust van Italië, vorig jaar.

Omdat we woensdag richting Bremen zouden vertrekken, besloten we om dinsdag nog even bij mijn moeder in de Boterpol langs te gaan. We konden dan gelijk Boris even een paar uurtjes achterlaten, zodat wij bij een meertje in de buurt konden gaan zwemmen. We waren denk ik net een half uur bij mijn moeder weg, toen ik een brandlucht rook. Toen ik naar het meer liep om te zwemmen, zag ik in de verte, dikke gele rookwolken omhoog komen. Ik kreeg gelijk een unheimisch gevoel omdat het naar mijn gevoel boven de Boterpol hing. Toen ik mijn moeder belde, bleek het heideveld aangrenzend aan de Boterpol in de hens te staan. Maar omdat de wind de andere kant op stond, dreigde er niet direct gevaar. Geen reden om direct terug te gaan. Vanaf dat moment reed de ene na de andere brandweer wagen met gillende sirenes langs. Niet veel later verscheen ook een helikopter aan de horizon. Ik heb de uren daarna niet echt ontspannen meer gelegen en veelvuldig contact gehad met mijn moeder en de rest van de familie. Toen we om half 6 teruggingen om Boris op te halen, bleek de weg naar de Boterpol afgesloten te zijn. De agent die het hek bewaakte zei dat we er niet door mochten omdat de Boterpol ontruimd zou worden. De wind was gedraaid. In gedachten zag ik mijn moedertje met haar enorme parkietenkooi onder haar arm en Boris en Luna aan de riem aan de andere hand, strompelend vanwege haar geblesseerde knie de Boterpol uitvluchten voor de brand. Ik raakte in paniek omdat ik er niet heen mocht en snikkend meldde ik me bij een andere agent. Gelukkig was hij niet bestand tegen huilende vrouwen en gaf hij zijn collega opdracht om ons door te laten.

Gelukkig bleek het een storm in een glas water en werd er (nog) niet ontruimd. Wel was de dreiging nog steeds van kracht. We zijn tot 21.00 gebleven, tot het sein 'onder controle' werd gegeven. Het was me het dagje wel...en dat samen met de aardbevingen in Lombok (waar zus Ilse en neefje Jindra in de buurt zaten) en de operatie van mijn vader maakte wel dat het geen saai begin van de vakantie was.

Op woensdag zijn we vertrokken richting Bremen om Stef (vriend van Ed die daar woont) werkt) te bezoeken. Hij kon mij misschien helpen met de analyse van de interviews voor mijn scriptie. Uiteindelijk waren we pas laat in Bremen en heeft hij mij onder het genot van een afhaalpizza en bier/ prosecco aan de oever van de Weeze wat tips kunnen geven waar ik wel wat mee kan.

Inmiddels zitten we vandaag alweer op maandag. De afgelopen dagen zijn we naar Oldenburg en Bremen altstad geweest en hebben we wat gechillt op de camping, afgewisseld met werken aan mijn scriptie. Boris heeft het ook super naar zijn zin, hij past zich naadloos aan aan het campingleven. Hij gaat overal mee naar toe en is uitgeput door alle uren slaaptekort die hij daardoor opdoet. Ideaal, want daardoor gaat het slapen 's nachts in de tent zonder problemen.

Vandaag vertrekken we naar Berlijn, om de doodeenvoudige reden dat het daar nog mooi weer blijft de komende 14 dagen. De afgelopen dagen is het hier in Berne erg koud geweest, met regelmatig een bui. Voor ons natuurlijk erg vertrouwd, maar niet erg aangenaam. De nachten waren eigenlijk te koud voor een tent. Dus we hopen vandaag betere temperaturen tegemoet te rijden. Foto's komen eraan...

Geschreven door EdenDaan