Gisteren was het weer zwaarbewolkt, dus een mooie gelegenheid om Bastia eens wat uitgebreider te bekijken en wat te winkelen.

Om half één gingen de winkels dicht en het culturele deel van de stad was ook niet dusdanig interessant om daar meer tijd in te steken.

Hoogste tijd om een gokje te wagen op het strand. De zon was inmiddels doorgebroken. De zwarte wolken bleven boven de bergen hangen terwijl het aan de kust er redelijk blauw en zonnig uitzag.

En warempel, het was er goed te doen! Op sommige momenten dat de zon volop scheen, was het zelfs heet. Zo hebben we tot een uur of 5 toch nog op het strand kunnen liggen. Voor het eerst deze week!

De vreugde was alleen van korte duur. Toen we vanmorgen opstonden werden we weer omsloten door het grijze, sombere wolkendek.

Om de stemming er een beetje in te houden had ik Ed uitgenodigd voor een uitgebreid ontbijt in het sjieke 3 sterren hotel, beneden aan de weg. We waren nog niet koud binnen of het barstte los. De hemel huilde tranen met tuiten. 2 uur lang heeft het onafgebroken keihard geregend.

In de tussentijd deden wij ons tegoed aan crêpes, croissants, verse jus, yoghurt met muesli, fruit en heerlijke Nespresso koffie. Ze hadden er ook nog WIFI dus we zijn er lekker lang blijven hangen, totdat het een beetje genant werd.

Ze snapten er trouwens niks van. Het kostte me erg veel moeite om uit te leggen dat we geen hotelgasten waren, maar passanten die v.d. ontbijt faciliteit gebruik wilden maken. Dat kwam blijkbaar niet zo vaak voor.

Toen de regen overging in de drup zijn we teruggelopen naar ons appartement om een plan de campagne te maken voor de rest v.d. dag. Het weer knapte op, de wolken braken en er kwam een flauw zonnetje doorheen.

We besloten om naar de "Feria di Canonica" te gaan. Een feest dat al voor de honderd en tiende keer gevierd werd en dat meer dan 10.000 bezoekers trok volgens het foldertje.

We wisten niet zo goed wat we konden verwachten, het thema leek een ecologische ondertoon te hebben. Puntje bij paaltje bleek het gewoon een soort kermis te zijn zoals wij ze kennen in de dorpen in de bollenstreek en in Stompwijk.

Een weiland met een grote tent met een bar, en een kermisterrein aangrenzend. Met het enige verschil dat er in die grote tent een ambachtelijke markt was met vnl. streekproducten zoals honing, jam, kaas, worst, biologisch brood, wijnen etc.
Aangevuld met kramen met kruiden, edelstenen , zelfgemaakte handwerkjes en sieraden.

Buiten stonden er nog wat kraampjes waar je wat lekkers uit het vuistje kon kopen. Traditioneel Corsicaans: mini oliebolletjes met een vulling van appel of kaas. Ook wij hebben ons daaraan bezondigd. Oeps...Sorry meneer Weight Watcher.

Als ze het hebben over een laag percentage hartziektes rond de Middellandse zee, dan geloof ik nooit dat Corsica mee heeft gedaan aan dat onderzoek.

Wat een ongezonde "troep" is hier favoriet zeg. Vette paté's, gedroogde hammen, vette stinkkazen, oliebolletjes, wafels, crêpes, witte baguettes, croissants, Nutella, mierzoete jams, harde mierzoete koekjes en niet te vergeten de "feu au bois" pizza's. Een hoog gehalte aan verzadigde vetten, koolhydraten en geraffineerde suikers dus.

Maar leuk om zo'n traditioneel dorpsfeest mee te maken en stiekem de lokale bevolking te observeren. Na een uurtje hadden we het wel gezien en zijn toen doorgereden naar het dichtstbijzijnde strand. Net als gister middag was het weer een paar uurtjes aangenaam toeven op het strand en dat zet de teller op 2 voor deze week!

Morgen vertrekken we rond 11 uur uit het appartement richting Ajaccio. Eigenlijk hadden we het appartement t/m dinsdag geboekt. Maar omdat het zo'n 3 uur rijden is door de bergen naar het vliegveld van Ajaccio zag ik dat niet zo zitten. Dat zou betekenen dat we dinsdagochtend om 4.00 op hadden moeten staan en we in het donker door de bergen hadden moeten rijden.

Ed vond dat ook niet zo'n fijn plan, dus heb ik voor de laatste nacht een hotel in Ajaccio geboekt, zo'n 7 km van het vliegveld. Wel zo relaxt! We kunnen dan een volle nacht slapen en zijn binnen een mum van tijd op het vliegveld.

Geschreven door EdenDaan