Het was vanmorgen nog steeds zwaar bewolkt toen we wakker werden. Ik had niet heel lekker geslapen. Het matras is best hard en mijn kussen is een blok traagschuim. Een crime voor iemand die gewend is zijn kussen op te schudden voor het slapen gaan. Bovendien voelde ik me niet helemaal hoofdpijn vrij.

Ed was ook nog niet goed uitgerust en daarom besloten we om er een rustig dagje van te maken en gewoon in en om het huis te blijven. Geen moeilijke toestanden vandaag.

Toen ik vanmorgen de gordijnen opende en de gordijnen inclusief roede naar beneden kwamen zeilen, herinnerde ik me dat ik David, de verhuurder nog een appje moest sturen over de douchekop die ik stuk had gemaakt. Gelukkig kon ik de gordijnen gewoon weer terughangen. Dat was een kwestie van de roede die niet goed vastgeschroefd zat.

De locatie waar we zitten is prachtig (een grote afgeschermde tuin en pal aan zee), maar het huisje zelf is behoorlijk krakkemikkig met achterstallig onderhoud. Dat is een slechte combinatie met mijn onbehouwen lompigheid. Ik moet maar extra voorzichtig zijn de komende dagen.

Rond 10 uur waren we klaar om basisboodschappen te doen bij Carrefour en gelijk wat te eten mee te nemen voor de lunch. In de tussentijd was het gaan regenen. Het zag er troosteloos en grauw uit, maar voor de verkoeling was het wel lekker. Er was voorspeld dat in de middag de zon zou gaan schijnen en dat klopte ook.

Toen we rond 12 uur weer terug waren, was het opgehouden met regenen en begonnen de eerste stukken blauw aan de hemel te verschijnen.
David had mijn appje gelezen en kwam langs met een nieuwe douchekop en een fonkelnieuwe paraplu! Heel aardig, maar inmiddels achterhaald, want de zon was alweer tevoorschijn gekomen. Ik hoop dat we die plu niet meer nodig hebben!

Na de lunch hebben we de bank uit de serre de tuin in gesleept onder de bomen, want er stond slechts 1 ligbed. Loom van het eten en de rest vermoeidheid, duurde het niet lang voordat Ed in slaap viel en ik volgde niet lang daarna. Het was al half 4 toen we wakker werden. Na een kop koffie waren we verkwikt genoeg om richting strand te gaan. Wat een luxe als dat strand zo vlak voor je deur ligt! We lopen de tuin uit, de straat over en staan op het strand.

Het was er aangenaam rustig. Het zeewater heeft de hele zomer de tijd gehad om op te warmen en is dus heerlijk. Er zijn hier sowieso geen toeristen. De buitenlandse toeristen komen voor de stad Rome en een accomodatie bij het strand op drie kwartier afstand is dan blijkbaar te ver.

Voor ons een toegevoegde waarde. Geen toeristen winkels met opblaas attributen, hoedjes en ansichtkaarten. Maar gewoon een authentiek havenstadje met heel veel visrestaurants met menukaarten in alleen maar Italiaans.

Vanavond hebben we vis gegeten in een van die restaurants. Een bijzondere formule. Je moest binnen bestellen en afrekenen en aan de hand van je nummertje kwamen ze dan die gerechten roepend op nummer, naar buiten brengen. Maar dat wist ik later pas toen ik me realiseerde dat ik het bonnetje met nummer op het dienblad had laten liggen, die ik weer terug op de stapel had gelegd.

Daarom was er gedoe toen Ed zijn gerecht naar buiten kwam en ik zei dat het voor ons was, maar wij geen nummertje meer hadden. Gelukkig begreep de vrouw van de tafel naast ons, de consternatie en zij bleek toevallig ons dienblad gepakt te hebben met het bonnetje en overhandigde ons dat. Weer een probleem opgelost.

Na het eten heeft Ed zijn eerste Italiaanse ijsje gegeten en zijn we via de boulevard weer teruggelopen naar ons tijdelijke onderkomen.

Het was nog steeds zo warm dat we besloten eerst even een duik te nemen voor we naar huis gingen. Het water was heerlijk verkoelend en het was een bijzondere ervaring om in het pikkedonker met alleen maanlicht te zwemmen. Een mooie afsluiting van een relaxte dag.
Morgen staat een bezoek aan Rome op de planning.

Geschreven door EdenDaan