Omdat het na ontbijt met bakken de lucht uitkwam en het er niet naar uitzag dat het nog op zou klaren, besloten we naar de andere kant van het eiland te rijden. Volgens de live webcam was het in Los Cristianos in ieder geval droog en zag het er iets lichter uit dan het grijze wolkendek dat boven onze kant van het eiland hing.

En inderdaad, al zo'n 40 km verderop stopte het met regenen en werd het steeds lichter. Omdat ik natuurlijk weer eens heel nodig moest plassen, maakten we een tussenstop in Candelaria. Een schattig authentiek plaatsje waar de café solo nog maar 0.90 eurocent kostte. Zowaar brak de zon door en was het aangenaam toeven op het terrasje.

Met een lege blaas en een goed humeur vervolgden we weer onze weg. Met de kilometer werd het landschap kaler en desolater. Wat een verschil met 'onze' kant van het eiland. Het was echt verrassend om te zien hoe groot het verschil in landschap is tussen de ene en andere kant van het eiland. Los Cristianos was een groot toeristencircus. Druk bevolkt met voornamelijk rood verbrande, getatoeëerde Engelsen en dikke Duitsers. Maar hé, het was droog en af en toe brak het zonnetje door en ondanks dat het geen strandweer was, hebben we toch lekker aan het strand in de grasstrook langs de boulevard een uurtje gelegen. Het was een leuke plek om mensen te kijken. En wat waren wij blij dat we met onze bestemming per toeval op de mooie kant van het eiland terecht waren gekomen.

Rond 16 uur zijn we naar de hoofdstad Santa Cruz gereden. Dat was een echte stad, zoals bv. Rotterdam. Het zonnetje scheen nog steeds, maar er stond een stevige wind, die het erg koud maakte. We hebben de stad rondgewandeld en kwamen per toeval nog bij een klassiek openlucht concert terecht. Gratis en voor niks😉

Helaas lukte het niet meer om voor het donker te vertrekken en moesten we toch weer die aardedonkere weg over. Rond 20.30 waren we bij ons hotel en zijn toen naar beneden gelopen om wat te eten. Dit keer werd het de pizzeria onder aan de weg. Niet heel goed, maar het voldeed. We hebben op weg naar huis nog wel gelachen om de ober, die vreemd genoeg zijn fooi weigerde. Het was 36 euro en ik zei; maak er maar 38 van, maar toen keek hij een beetje vies en schudde nee.

Ok, dan niet...maar wij vroegen ons af waarom hij het niet wilde. Wist hij misschien niet hoe hij dat moest doen met het pinapparaat? Of was het omdat in Spanje de fooi eigenlijk al bij de rekening ingecalculeerd zit? We zullen het nooit weten, het gaf ons wel stof tot het maken van flauwe grappen...Daardoor was die steile helling naar het hotel ook niet meer zo erg...

Geschreven door EdenDaan