Vandaag een bedrijvige dag gehad. Na de laatste keer uitgebreid ontbijt te hebben in hotel First zijn we rond 11 uur vertrokken naar Castagneto Carducci waar onze auto bij de garage staat. Omdat we alleen met handbagage mogen reizen, moesten er nog wat spullen in de auto gelegd worden. We kwamen precies aangereden op het moment dat de garagehouder naar huis ging voor zijn siësta. Hij keek bedenkelijk, schakelde snel en zei toen dat we nog wel even ons ding mochten regelen. Hij deed Ed voor hoe hij het zware ijzeren schuifhek dicht moest doen en af moest sluiten met het hangslot als we het terrein zouden verlaten. Hij stapte in zijn auto en liet Ed verbouwereerd achter. Hij had gedacht dat de man nog even onze autosleutel zou pakken. Maar waarschijnlijk had hij honger en zat zijn vrouw te wachten met de lunch...

Idioot genoeg stond het kantoor gewoon open (?!) en kon Ed naar binnen om zijn sleutel te zoeken😂 Hij had al snel een sleutelkastje gevonden waar de sleutel in hing. Terwijl wij bezig waren kwamen er allemaal mensen (gestrande toeristen net als wij) het terrein op rijden. Ik zag de een na de ander het kantoor binnen wandelen. Maar er was natuurlijk niemand meer aanwezig. Die mensen snapten er niks van. Toen we klaar waren ben ik naar ze toe gelopen om te zeggen dat er niemand aanwezig was en heb ze vriendelijk doch dringend verzocht het terrein te verlaten omdat wij met de baas hadden afgesproken het terrein af te sluiten als we klaar waren. Ik was eerst bang dat er misschien één dwarse toerist tussen zou zitten die zou zeggen te willen wachten. Maar gelukkig voor mij werkte iedereen gewoon mee. Pfffw😗

Het was wel een raar gevoel om die auto en al die spullen zo achter te laten. Als het goed is duurt het ongeveer 3 weken voordat het hele spul terug in Nederland is. De volgende stap was het terugbrengen van de huurauto naar de Ford garage. Hier hetzelfde verhaal: dicht wegens lunchpauze. Het toeval wilde dat de garagehouder net aan kwam rijden. We hebben met handen en voeten Italiaans/ Engels uitgelegd dat we met het vliegtuig naar huis zouden moeten omdat de Ford niet gemaakt kon worden. Augusto (zo heette de man) kon daar met zijn pet niet bij en was er erg verbolgen over. Hij was er van overtuigd dat hij het euvel wel had kunnen maken. Hij vroeg nog of hij de auto op moest halen om hem zelf alsnog te repareren. Met veel moeite uit kunnen leggen dat alles al geregeld was (vliegtickets) door de verzekering en dat de verzekering alleen een contract had met die andere garage. Augusto had er geen goed woord voor over en hij vond het erg vervelend voor ons dat het zo gelopen was.

Toen hij hoorde dat we nog een half uur zouden moeten lopen naar het station bood hij ons spontaan aan weg te brengen. Een aanbod dat we graag aannamen. Een half uur lopen met handbagage in de brandende zon bij een temperatuur van 36 graden is geen pretje! De rest van de reis liep voorspoedig. 10 minuten nadat we afgezet waren kwam de trein naar Pisa er al aan. Om 16u arriveerden we in het hotel dat pal naast het station bleek te liggen. Perfect! Een heerlijk Italiaanse potsierlijke kamer, met airco en ook nog eens kraakhelder. Ondanks dat het potsierlijk is, doet het toch knus aan.

Na een douche en even bijkomen van de warmte zijn we naar het centrum gelopen. Het blijft een rare gewaarwording, al die toeristen die zich in allerlei bochten wringen om een foto te scoren waar ze opstaan alsof ze tegen de toren aanduwen, met hun handen of voeten. Het is bijna nog leuker om dat schouwspel te zien in plaats van die toren. 2 jaar geleden zijn we hier ook al geweest en ik voelde niet de behoefte om ooit nog eens terug te keren naar Pisa. Ik had nooit gedacht dat ik er 2 jaar later gewoon weer zou zijn...Dingen kunnen soms raar lopen.

Morgen pakken we op het station de "Pisamover" naar het vliegveld. Het is een monorail die in februari dit jaar in gebruik is genomen. Hij rijdt tussen 6.00 's ochtends en 0.00 's nachts om de 5 minuten in 7 min naar het vliegveld. Ik heb ons al ingecheckt via internet, dus blijft er nog tijd over om morgenochtend eerst rustig te ontbijten. Het zal wel vreemd zijn om na bijna 3 weken Italië in 2 uur tijd weer op Hollandse bodem te staan. Ook aan het 15 graden temperatuur verschil en de grauwe lucht zal ik weer even moeten wennen. Maar helaas....het kan niet altijd vakantie zijn. Ondanks de tegenslag was het toch erg leuk en vooral afwisselend.

Geschreven door EdenDaan