We waren in de veronderstelling dat de zon nooit meer op zou houden met schijnen. Het was al zo gewoon geworden dat we vanmorgen bij het opstaan, verbaasd waren
dat het eiland ingepakt zat in een dik, dicht, donker wolkendek.
De afgelopen 6 dagen zijn voorbij gevlogen zonder dat we eigenlijk iets hebben gedaan wat vermeldenswaardig was. Juist omdat het zulk fantastisch weer was, voelden we niet de behoefte om "grote dingen" te ondernemen.

Het doel van deze vakantie is ontstressen en uitrusten. Dat wil niet zeggen dat we niet in beweging zijn geweest, integendeel. We hadden ons ten doel gesteld iedere dag 10.000 stappen te maken. Dat is zo'n anderhalf uur lopennen dat is tot nu toe goed gelut. Vrijdag en zaterdag begonnen we de ochtend met een wandeling en in de middag lagen we aan het strand of het zwembad.
Zondag hebben we de auto gepakt naar Teguise, een schattig dorpje in het midden van het eiland. Teguise staat bekend om zijn (toeristen)markt op zondag. Wij waren heel vroeg, dus gelukkig was het nog lekker rustig. Toen we na anderhalf uur konden lopen over de hoofden, zijn we weggegaan en besloten op de bonnefooi naar een plaatsje aan zee aanwezig de andere kant van het eiland te rijden.
Na een spannende, maar mooie rit of the road (dat was niet de bedoeling) kwamen we in een surfdorp terecht. Het was er bloedheet en behalve 3 surfshops en wat restaurants was er niks te beleven. Het leek wel zo'n decorstad; de huisjes waren in slechte staat, de wegen van zand er was weinig leven op straat. Maar waar er restaurants zijn kan je eten...en laat dat nou net één van onze favoriete bezigheden zijn (-;
Op een terras met uitzicht op zee hebben we een verse visschotel voor 2 soldaat gemaakt. (Zie foto) Het voelde erg decadent, terwijl de prijs daar absoluut niet naar was.

Maandag zijn we via de boulevard naar Arrecife gefietst. Een heerlijke tocht langs zee en door het frisse windje was het goed uit te houden. 's Middags op het strand gelegen tot een uur of half 5. Dat is echt wel de max, de zon verliest zijn kracht en dan wordt het al snel fris.

Gisteren zijn we extra vroeg vertrokken omdat we wilden ontbijten in Puerto del Carmen. Precies de andere kant op, maar ook weer via een kilometers lange boulevard te bereiken. Voor het grootste deel loopt er ook een fietspad naast. Het eiland is trouwens voor Spaanse begrippen redelijk goed ingericht op fietsers. Het wegennet over het algemeen is overigens van verrassend goede kwaliteit. Het lijkt wel of het pas is aangelegd allemaal.
Gistermiddag zijn we met de auto naar Playa Blanca gereden. Een toeristenplaats bijna op de westelijke punt van het eiland. Ook hier weer een overload aan Engelse gezelligheid. Veel van hetzelfde.

Vanmorgen dus zwaarbewolkt. Geen strandweer en ook geen weer om gezellig een eind over de boulevard of het strand te wandelen. Het alternatief werd een bezoek aan de villa van de in 1992 overleden beroemde kunstenaar van Lanzarote; Cesar Manrique. De inrichting van zijn huis was in onveranderde staat intact gebleven en dient nu als museum. Het voelde net alsof de beste man nog ieder moment kon komen binnenwandelen. Beetje vreemd...

Omdat de middag nog geen bestemming had, volgden we het bordje "Mirador del Rio" dat we onderweg naar Hyra elke keer tegenkwamen. Geen idee wat ons te wachten stond, wel was ons bekend dat mirador "uitzicht" betekent. En inderdaad, nu op de noordelijke punt van het eiland, hadden we een fantastisch uitzicht op zee en het eiland La Gracioza, met achter ons de vulkaan van Lanzarote. Beetje bij beetje hebben we al aardig wat van het eiland gezien.

Geschreven door EdenDaan