Wat voorafging in de week voor vertrek:
Vorige week zaterdagavond begon Ed bijna uit het niets snotverkouden te worden; niezen, hoesten en een lamlendig gevoel. Omdat 'op corona testen' niet meer zo in ons denkraam zit, bedachten we pas zondagochtend dat het misschien wel handig zou zijn om te testen, ook omdat mijn moeder een nachtje zou komen logeren.

De eerste test (van Eds werk) was positief! Maar omdat diezelfde testen vorige keer vals alarm hadden gegeven (2x positief thuis en bij de GGD negatief) besloten we een tweede test bij het Kruidvat te halen. Ook deze gaf direct een duidelijk positieve uitslag. Om het echt zeker te weten boekte Ed een afspraak bij de GGD.

Terwijl hij naar de teststraat ging, ben ik gewapend met mondkapjes mijn moeder van het station gaan halen.
Daarvoor had ik alles al ontsmet in huis en hadden we bedacht dat Ed maar geïsoleerd op zolder moest blijven, tot we een bericht zouden krijgen van de GGD met hopelijk de verlossende woorden.

Maar helaas werd 's avonds bekend dat hij toch echt Corona had en besefte ik dat mijn reisje naar Malaga gevaar ging lopen. De kans was heel groot dat ik het ook zou krijgen omdat ik zaterdagavond pal naast zijn hoest en niessalvo' s heb gezeten/gelegen. Het was daarom beter dat hij 5 dagen op zolder zou blijven.

Ondanks dat ik geen klachten had, ben ik toch gaan testen omdat ik met kwetsbare ouderen werk. Iedere dag testte ik negatief en voelde ik me prima. Tot dinsdagavond; ik kreeg keel- en hoofdpijn, hoestbuien en ik voelde me belabberd. Toen had ik een tweede obstakel erbij. Want ook al was ik negatief, als ik me te ziek zou voelen, kon het tripje ook niet doorgaan.

Ik heb me met paracetamol door de dagen heengeploeterd en kon uiteindelijk toch gisteravond vertrekken, ondanks dat ik me niet heel fit voelde. Maar goed genoeg om te reizen.
Omdat Ed klachtenvrij was inmiddels en het zijn 5e dag was, mocht hij uit isolatie en kon hij mij wegbrengen naar Schiphol. Stom genoeg hadden we niet voor vertrek gekeken naar de vluchtgegevens en kwam ik er op Schiphol achter dat ik een uur vertraging had. Uiteindelijk werd dat anderhalf uur.

Bij de controles werd ik er weer tussenuit gehaald en gefouilleerd. Dat gaat best wel ver, er werd zelfs onder mijn bh band gevoeld. Gek genoeg controleerde ze niet mijn benen/ vanaf de navel. Ik had deze keer mijn smokkelwaar thuisgelaten😋en mocht mijn weg vervolgen. Ook mijn rugzak werd er tussenuit gepikt, maar dat had ik wel verwacht omdat ik een salade had meegenomen. Het gaf verder gelukkig geen problemen.

Het lange wachten was begonnen. Na 3 uur hangen, lopen, eten/drinken en een stoelmassage konden we eindelijk boarden.
Het vliegtuig zat bomvol en ik was blij dat ik het gangpad geboekt had. De ruimte in Ryanair vliegtuigen is echt een stuk minder dan bij andere maatschappijen. Wat betekent dat als je in het midden of bij het raam zit, je echt geen kant op kan met je benen.

Ik had een voorspoedige vlucht en kon bij aankomst zo doorlopen omdat ik alleen een rugzak als handbagage mee had. (zus) Mandy stond al te wachten in de hal.

Even tussendoor wat achtergrond informatie voor de lezers die niet op de hoogte zijn van de situatie; Mandy is rond 10 december met haar eigen auto afgereisd naar Malaga om daar de kerst en oud en nieuw periode te verblijven. Haar man Aiso, zoon Arvin met gezin en andere zus Ilse en zoon Jindra hebben zich later ook aangesloten. Rond 12 januari ging iedereen terug naar Nederland en was Mandy weer alleen.

Omdat ik ook wel zin had in zon besloot ik ook een paar dagen naar Mandy te gaan. Een goedkoop ticket was zo geboekt en zodoende stapte ik gisteravond rond 23 uur bij Mandy in de auto. We reden naar een appartement in Torremolinos waar Mandy 's middags al haar intrek had genomen. Het was een prachtig appartement met ieder een eigen slaapkamer. Na even wat gedronken te hebben, gingen we gelijk slapen; ik lag er echt af. Ik voel(de) me nog steeds ziekig en na de vlucht zat alles in mijn hoofd nog dichter.

Desondanks heb ik heerlijk geslapen. Stipt 10 uur verlieten we vanmorgen het appartement. We reden met de auto naar de boulevard en hadden al snel een parkeerplek vlakbij gevonden. De zon was toen al door de bewolking heengebroken en al gauw werd het behoorlijk warm.

Na 2 terrasjes met koffie aangedaan te hebben, klommen we omhoog naar het oude centrum van Torremolinos. We winkelden en struinden wat rond en kochten een baguette met tonijn voor de lunch. Vlakbij de auto op een bankje, met uitzicht op zee, hebben we deze opgegeten. Half 2 vertrokken we en in 2 en half uur reden we in een rechte streep naar Sevilla. Een mooie bergachtige rit over een bijzonder rustige weg.

Alles liep gesmeerd. Een half uurtje van tevoren belden we met de eigenaresse vh appartement zodat zij haar dochter kon sturen om ons op te wachten. Zij zou ons de weg naar de privé parkeergarage en het appartement wijzen. Het was maar goed dat er een privé parking bij zat, want op straat had het echt niet gelukt een plekje te vinden.

Nadat we het appartement gezien hadden, zijn we op zoek gegaan naar een terras. De zon gaat hier om half 6 onder en dan wordt het gelijk fris. We bestelden wijn en een patatas bravas, een portie kaas en een zakje chips. Maar die patatas bravas was enorm en er werden brood en mini soepstengels geserveerd bij de kaas. Daar zaten we zo vol van dat we het er over eens waren dat we niet meer hoefden te eten.

Al die tijd dat we op het terras zaten, cirkelde er ook een verstandelijk beperkte jongeman rond. Toen de patatas bravas op tafel stond was hij er als de kippen bij en vroeg of hij er 'uno' mocht. Althans, Mandy dacht dat hij dat bedoelde😊 Omdat hij maar bleef staan, zei ik tegen Mandy dat ze het zakje chips maar aan hem moest geven. Hij pakte het aan en liep er snel mee weg, alsof hij bang was dat het weer afgepakt zou worden. Het was een grappig gezicht. Hij leek net een hond die een botje krijgt en er snel mee wegrent.

Toen de zon weg was en het koud werd, zijn we naar de Aldi gelopen voor wat boodschapjes. Daarna zijn we doorgelopen naar de auto om de rest van de spullen op te halen. Ik was inmiddels aan het eind van mijn Latijn en toe aan een nieuwe dosis paracetamol. Ik ben lekker op bed gaan liggen, maar Mandy is later op de avond nog een wandeling in de buurt gaan maken.

Morgen gaan we te voet Sevilla verkennen en staat er voor de avond een flamenco voorstelling op het program. Wordt vervolgd...

Geschreven door EdenDaan