Daar zijn we weer!
In tegenstelling tot vorige jaren, zijn we nu met z'n drieën op reis. Dit keer hebben we een klein wit hondje bij ons (-;
We willen even kijken hoe dat bevalt. Met een hond ben je toch behoorlijk beperkt. Veel openbare gelegenheden, parken, stranden etc. mag je met een hond niet betreden.

En ook Boris moet het naar zijn zin hebben. Als blijkt dat het voor één v.d. partijen geen toegevoegde waarde is, gaat B. volgende keer gewoon weer naar Drenthe op vakantie.

Maar laat ik bij het begin beginnen....de start van de vakantie ging niet helemaal van een leien dakje. Om een heel lang verhaal heel kort te houden; het was noodzakelijk dat er 4 nieuwe banden onder de auto gezet moesten worden I.v.m. veiligheid. Dit zou eind v.d. dag woensdag geregeld zijn.

Zij het niet dat 1) er sloten bleken te zitten op de velgen en de sleutel er niet was 2) men er tijdens het wisselen achterkwam dat de remleidingen en remschoenen versleten waren en 3) dat er op het moment dat de auto bijna klaar was een bout afbrak, die gehaald moest worden in Alphen, waardoor er weer extra kosten bijkwamen en een uur vertraging.

Zo kwam het dat we 700 euro een een illusie armer, maar wél met een veilige auto, wegreden rond 15u uit Oegstgeest. Na alle frustraties en teleurstellingen gerelativeerd te hebben vertrokken we vol goede moed naar Courcelles sous Thoix.

Terwijl Boris op achterbank in de bench de hele weg lag te maffen, maakten wij onze kilometers, met her en der een file tussendoor.
Uiteindelijk kwamen we rond 22u aan bij "het kasteel". Isabelle, onze host van de Airbnb accommodatie leidde ons naar "l'Orangerie du Chateau" Een allerliefst klein huisje, voorzien van alle basic benodigdheden. Geen tv, geen wifi, alleen maar rust.

Toen ik gisterochtend opstond en uit het dakraam keek, was ik alle ellende van gisteren op slag vergeten. Wat een oase van ruimte, rust en groen.
Eerst hebben we een uur gelopen met B. over de velden en akkers. Daarna zijn we gaan lunchen in Amiens. Een leuke stad met positieve uitstraling én lekker eten. Ed had een Ficelle, een typisch gerecht uit de streek. Echt mega vet, maar heel lekker. De basis is een flensje dat wordt gebruikt als "dakje" op een ovenschoteltje. Dan wordt het rijkelijk bestrooid met kaas en in de oven gezet.

Op de terugweg wat boodschappen gedaan voor de avond. Rond 15u waren we terug op ons landgoed. We hebben de matrassen v.d. bedbank gehaald en in de tuin gelegd om een paar uurtjes te loungen. De zon heeft ons vandaag geen moment in de steek gelaten. Je merkt wel dat het naseizoen is, want rond 17u begint de temperatuur snel te dalen. Gelukkig was het nog wel lekker genoeg om buiten te eten.

Na het eten ging ik nog even een ommetje maken met Boris. Omdat het overal zo rustig was, had ik hem losgelaten. Maar op een gegeven moment dook hij het maisveld in en kwam hij niet meer terug. De schrik sloeg me om het hart. Het idee dat hij kwijt zou raken in Frankrijk...Die maïsvelden zijn zo gigantisch uitgestrekt, dat ze bij wijze van spreken doorlopen tot het volgende dorp. Ga daar maar eens tussen zoeken. Na een kwartier roepen kwam hij vermoeid en besmuikt uit het veld gelukkig! Vandaag zal ik onze telefoonnummers aan zijn halsband maken, dat geeft me een iets geruster gevoel.

Het is inmiddels half 9 en het wordt tijd actie te gaan ondernemen. Om 11 uur moeten we uitchecken en daarna gaan we richting Féhel, een plaatsje aan de kust zo'n 450 km schuin naar beneden. Ook een accommodatie via Airbnb. Dit keer een soort chalet/ huisje 200 meter van zee. Ik ben benieuwd! De locatie waar we nu zitten, kan ik iedereen aanraden. Mits je niet zo gesteld bent op luxe en wifi (-;
Ook vandaag staat de zon weer aan een strakblauwe hemel!

Geschreven door EdenDaan