Uitgeteld lig ik op mijn bed. We hebben vandaag één van de mooiste wandelingen ooit gemaakt. Maar de traininkjes met de trap die ik tijdens werk altijd doe, waren toch niet afdoende om het grovere werk moeiteloos aan te kunnen.

Alhoewel, dat ging eigenlijk nog buitengewoon goed, het klimmen en dalen op de paden op de bergen langs de zee. Goede conditie, genoeg spierkracht, maar waarschijnlijk toch net iets te lang voor ongeoefende benen. 4 km door een fantastisch mooi landschap met palmbomen en veel verschillende bloeiende planten. De hele route had een weids uitzicht met voortdurend de zee aan je rechterhand. Omdat het een heldere, zonnige dag was, kwamen alle kleuren en geuren van het landschap goed tot zijn recht.

Ik ben blij dat we ons niet hebben laten tegen houden door het hek aan het begin, waarop stond dat het verboden was om het wandelpad te betreden. Omdat gisteren onze poging tot wandelen ook al mislukt was (daarover later meer), zijn we gewoon over het hek geklommen. Er lag een enorm rotsblok op het pad, die vermoedelijk van de berg af was gestort en die de reden zal zijn geweest voor het afsluiten van de wandelroute. Wij hebben de rest van de route gelukkig geen last gehad van vallende stenen😅

Aan het eind van de route werden we beloond met een restaurantje op een heel mooi uitkijkpunt. Het was inmiddels rond 14 uur en ik begon behoorlijk trek te krijgen. De tonijnsalade voor mij en het broodje kip met ei voor Ed gingen er in als koek. Daar waren we wel aan toe na zo'n inspannende klim! Na een klein uurtje werd het tijd om weer eens verder te gaan. Het was mooi geweest en een paar uurtjes aan het zwembad was ook wel aanlokkelijk.

Ik voelde al bij het opstaan dat dit avontuur me niet in de kouwe kleren zou gaan zitten. Oef! Pijnlijke, stijve spieren. Dat wordt vast alleen maar erger worden de komende dagen.

Tijdens de wandeling hadden we al besloten dat we de bus terug zouden nemen naar het startpunt. Als toetje namen we nog even een helling naar het hogerop gelegen dorpje waar de bushalte was. Vrijwel gelijk kwam de bus eraan. Het bleek dat hij niet langs het startpunt kwam, maar in ieder geval wel een heel eind die richting op. Het laatste stuk moesten we lopen, zei de buschauffeur. Alsof we dat nog niet genoeg hadden gedaan 😂 Maar geen keus is ook een keus...

Op goed geluk zijn we ergens uitgestapt en dat bleek een goede gok te zijn. Na nog 20 minuten dalen en het gevoel dat mijn benen er écht aan het afvallen waren, bereikten we eindelijk de auto.

Zoals eerder vermeld zijn we in het hotel gelijk door naar het zwembad gegaan. Daarna heeft Ed gekookt en ik denk niet dat we vanavond nog iets gaan ondernemen.

Gisteren zijn we gestart in het zwembad en waren we van plan om 's middags een wandeling te gaan maken. Dat is jammerlijk mislukt😊 We konden het startpunt niet vinden en zijn toen spontaan doorgereden naar een plaatsje die we op de borden tegenkwamen en waarvan we dachten dat het een berg was en we daar mogelijk ook wel zouden kunnen wandelen.

Uiteindelijk mondde deze rit uit in een bergdorp dat wel 2 km boven de zeespiegel lag. Een schitterend uitzicht, maar ik kon het door mijn angst niet meer zien. Zeer smalle straatjes met een hellingspercentage waarvan ik dacht dat de auto dat nooit aan zou kunnen...Tot Ed zijn stomme verbazing ben ik in blinde paniek huilend uit de auto gestapt en ben ik het stuk naar beneden gaan lopen😂

Nu kan ik er om lachen, maar gisteren vond ik het echt niet grappig. Toen ik wat gekalmeerd was, hebben we nog even in het dorpje rondgewandeld en heb ik nog wat mooie plaatjes kunnen schieten; de El Teide (vulkanische berg) met zijn besneeuwde top was heel goed te zien en vormt een mooi contrast met de palmboom op de voorgrond.

Omdat de lust tot wandelen inmiddels tot het 0 punt was gedaald, besloten we om maar gewoon naar het centrum van Puerto Cruz te rijden en daar een bakkie te doen. Geen spannende dingen meer. Behalve dan dat we de auto "kwijt" waren. Ik had een printscreen gemaakt vd locatie in Maps, maar die was toch niet helemaal duidelijk. Uiteindelijk na een uurtje dwalen, vonden we toch de auto terug.

Uit gemakzucht hebben we gisteren gebruik gemaakt van het lopend buffet in het hotel, maar dat bleek een grote vergissing te zijn. Vervlogen herinneringen aan de all inclusive hotels in Turkije kwamen spontaan terug en raad eens? Het was net zo slecht! Zo zonde, mooie producten als verse tonijn en zalm, helemaal droog, groentes doorgegaard en slappe frieten. Dat was eens, maar niet weer.

Nu lekker uitrusten en morgen weer een nieuwe dag. Als ik mijn bed nog uit kan komen...😉

Geschreven door EdenDaan