Vanmorgen om 10.00 vertrokken uit Bad Homburg, een plaatsje boven Frankfurt. Eigenlijk was het de bedoeling om in Zwolle te overnachten nadat Boris in Wateren was gedropt, om vervolgens vandaag ok 16u 'achter de files aan te rijden' zoals de Anwb adviseerde. We hadden nog een hotelbon liggen, maar inmiddels heb ik van de mevrouw van Campanile Zwolle geleerd dat je ruim van te voren met zo'n bon moet reserveren en niet een uur voordat je aankomt 😉
En om nou 94 euro voor alleen een nachtje slapen neer te leggen, vonden we een beetje zondegeld.

Dus werd het oorspronkelijke plan aangepast en besloten we alvast wat km's te gaan rijden in Duitsland en door te rijden tot we het zat waren. Het werd een spannende rit. Met het vallen van de avond vielen er tegelijkertijd enorme slagregens uit de hemel. Al zigzaggend door de wegafzettingen, die in het aardedonker en door de regen bijzonder slecht te zien waren, zijn we uiteindelijk maar gestopt. We hebben heerlijk geslapen in een spiksplinter nieuw hotel.

Een dag voor vertrek kwam ik nog voor een leuke verrassing te staan. Ik had 3 maanden geleden voor de Italianen een hondenfietskar geregeld via Peerby. Dat is een website waar je van mensen uit je buurt spullen kunt lenen. Ik had al snel 'beet' op mijn oproep. Jelle uit Leiden had wel een hondenfietskar, hij bevestigde de afspraak online. Ik heb hem toen nog een bericht gestuurd of hij misschien een foto had van de kar. Daar kwam geen reactie op en ik dacht: 'nou laat maar, het is geregeld.' Dus toen ik dat ding donderdag op ging halen bleek het een open transportkarretje te zijn. Het leek mij niet echt geschikt om een labrador van 37 kg in te vervoeren, maar ik moest toch wat en heb het ding meegenomen.

Er kwam een verschrikte, teleurgestelde
reactie uit Italië nadat ik de foto had gestuurd. Federica dacht niet dat het voor Terry geschikt was en tot die conclusie was ik zelf ook al gekomen natuurlijk. Tja.... probleem...Fijn om in de hectiek van het gastklaar maken van huis/tuin en midden in de afronding van je werk dat erbij te hebben.
Gezocht op internet naar verhuur van fietskarren, maar dat aanbod was niet heel groot en als het al verhuurd werd, was het zo duur dat je voor het bedrag van 3 weken een nieuwe zou kunnen kopen.

De redding kwam in de vorm van Marian. Ik herinnerde me opeens weer dat zij pas op vakantie was geweest met echtgenoot en labrador Tom. Ik had op Whapp een foto gekregen waarin Tom in zijn caravannetje zat achter de fiets. Gelukkig was zij zo lief om de hondenfietskar uit te willen lenen aan de Italianen. Probleem opgelost! Italianen blij en ik opgelucht. Dankjewel Marian😘
Dit verhaal krijgt vast nog een staartje, want Italianen zijn niet gewend te fietsen en al zeker niet met een fietskar en een kind van 8. Bovendien heeft Terry nog nooit in een fietskar gezeten. Het zal mij benieuwen... Wordt vervolgd!

Geschreven door EdenDaan