De vakantie modus begint nu echt aan te slaan, want we werden pas rond 9 uur wakker! Het was dan ook al tegen half 11 dat we in de auto zaten.

Het beloofde een hete dag te worden met 33 graden, dus lag een dag aan het water voor de hand. Het zwembad van het hotel hadden we na 2 dagen wel gezien en de huurauto stond niet voor niets voor de deur.

Dat was nog wel 'een dingetje'. De auto stond ingesloten door een Mercedes. Uit het huis tegenover het hotel (op het terrein waar onze auto stond) kwam een man bozig tierend naar buiten en zei dat het 'private parking' was en dat we daar niet mochten staan. Na mijn 'sorry, dat wisten we niet' bleef hij door tieren over ons appartementencomplex dat zijn gasten niet vertelde dat ze niet op zijn terrein mochten staan. Na nogmaals sorry gezegd te hebben en hem verteld te hebben dat ik begreep dat hij er van baalde, bond hij in. Hij werd rustiger en bood andersom zijn excuses aan dat hij zo tegen ons tekeer was gegaan. En daarna liet hij ons 'vrij' en haalde zijn auto weg zodat we eindelijk weg konden rijden.

We gingen naar Kremasti beach. De reviews op internet beloofde een rustig strandje met helder zeewater. En inderdaad, het was er zeer rustig, er stond een food truck met een klein terrasje en je kon er voor 3,50 euro per dag een strandbedje huren. Alle ingrediënten waren aanwezig voor een dagje luiwammesen aan het strand. De koffie was goed, de bedjes comfortabel en er stond een stevige frisse (verraderlijke) wind. Van die 33 graden voelde je niets.

Waar ik me over verbaasde was dat er helemaal geen strandwacht was. Er stond een sterke stroming, de golven waren hoog (en leuk!) en het werd vanaf de kant al snel diep. Dat zou in Nederland qua veiligheidsrisico nooit mogen, zo'n onbemand stuk strand.
Maar het was er heerlijk. Na de lunch op het terras zijn we een heel stuk gaan lopen, om toch nog een beetje beweging te krijgen vandaag. En zo vloog ook de middag voorbij.

Rond 18u gingen we weer terug naar het appartement waar het ritueel van gister, met een drankje en een hapje (nu in iets mindere mate) zich herhaalde. Radio 5 met Bert Haandrikman stond aan en ik had een appje gestuurd met een foto van Boris en de vraag om een plaatje te draaien voor Tineke die zo lief is Boris te verzorgen deze 14 dagen.

Toen werd ik opeens gebeld door de studio met de vraag of ik misschien mijn boodschap zelf wilde vertellen op de radio😅🤣 Dat vond ik te spannend en ik heb ervoor bedankt, maar Bert vertelde wel op de radio dat wij een bericht hadden gestuurd en draaide idd een plaatje voor Tineke, dus dat was wel grappig.

De grootste honger was inmiddels wel gestild, maar een klein hapje ging er nog wel in. We liepen naar 'mr. Greek', een snackbar/grill restaurant op 15 minuten lopen afstand. Ed nam een broodje Gyros en ik een tonijnsalade. Daarna liepen we terug naar het appartementencomplex en besloten nog een kopje koffie te drinken op het terras van de taveerne/bar. Er was een karaoke avond aan de gang en het was vermakelijk om te zien welke types er allemaal rondliepen. We waren er al snel klaar mee en verdwenen richting appartement.

Geschreven door EdenDaan