Inmiddels zijn we alweer 2 dagen in het natte
sombere Nederland. Spanje lijkt alweer ver weg, maar wat was het heerlijk om iedere ochtend met zon en veel licht wakker te worden. Ik hoop dat we nog een aantal maandjes profijt blijven houden van de opgebouwde vitamine D voorraad.

Als ik me niet vergis, ben ik blijven hangen op 26 december. In de ochtend zijn we naar Mijas gereden, een plaatsje in de bergen op 20 minuten afstand van Torremolinos. Mijas is een pittoresk bergdorp wat geheel afhankelijk is van toerisme. Het was goed dat we vroeg waren, want bij het weggaan stond er een enorme rij voor de (enige) parkeergarage van het dorp.

Mijas is ook niet onopgemerkt gebleven bij de Japanners. Het wemelde ervan. Allemaal in de aanslag met hun fotocamera's. Verder lieten toeristen zich graag vervoeren in koetsjes met paarden en/of ezels. Wij verkozen de benenwagen en hadden het met een uurtje wel gezien. Ik was verkleumd ook. Ik had er niet over nagedacht dat het in de hoogte een stuk frisser is dan aan zee en was er dus weer eens niet op gekleed. Na koffie en een broodje was het tijd om te vertrekken.

Op de terugweg hebben we Parque de la Bateria in Torremolinos nog even meegepakt. Daar was niet zoveel te beleven, het was erg rustig, behalve in de speeltuin. Maar Ed had geen zin om van de glijbaan te gaan😉 In plaats daarvan hebben we de uitkijktoren beklommen die een mooi uitzicht gaf over de zee en een deel van Torremolinos.

Daarna terug gereden naar ons appartement en daar een wasje gedraaid en opgehangen. Om 17u waren we uitgenodigd voor de borrel bij Aiso. Arvin en Iris & kids en Jindra zouden ook komen.

Mandy en Ilse en Emmeline waren die middag vertrokken naar een hostel in de buurt van Caminito del Ray. Zij zouden de volgende dag die wandeling al om 9.30 uur gaan lopen. Ik heb erover getwijfeld om mee te gaan, maar gezien mijn hoogtevrees heb ik er toch maar vanaf gezien. Er zijn nl. wandelpaden tegen een bergwand aangemaakt. Weliswaar afgeschermd met hekken, maar je kijkt wel zo de diepte in.
Emmeline heeft ook hoogtevrees, maar zei achteraf dat ze het goed te doen vond. Deze wandeling komt dus op mijn bucketlist te staan voor volgend jaar. Wie gaat er mee???

Sorry, even een zijsprongetje...We waren gebleven bij Aiso zijn borrel. Rond 19u waren de kindjes het zat en gingen Arvin en Iris weg en wij volgden niet lang daarna. We liepen met Jindra mee naar zijn appartement. Daar heeft hij tosti's voor ons gemaakt en hebben we nog een spelletje "Silver and Gold" gespeeld. Rond 21u waren we weer thuis en een uurtje later ging het licht uit

Geschreven door EdenDaan