Eerst even een intro mbt de personages in het volgende reisverhaal, voor de lezers die niet weten wie wie is en hoe de verhoudingen liggen.

De hoofdpersoon😜 Pascal: vriendin, op 10 december 50 geworden, heeft een relatie met Jan.

Renate, Pascal en ik waren collega's in de Patat-o-theek, zo'n 33 jaar geleden. Sindsdien zijn we vriendinnen.

Daan (ook Daan😊) is het schoonzusje van Renate sinds jaar en dag. Wij zijn met z'n vieren (met Pascal erbij) meerdere keren een weekend weggeweest.

Renate en Marianne leerden elkaar kennen in Amerika in 1992, waar zij beiden au-pair waren. Pascal is toen naar Amerika gegaan om met Renate rond te reizen en leerde daar ook Marianne kennen. Na de au-pair periode werd Marian geïntroduceerd in het vriendinnenclubje en sindsdien is het contact blijven bestaan.

In oktober hadden we al aan Pascal gevraagd wat zij met haar 50e verjaardag ging doen. Ze had geen zin om het groots te vieren, maar hoe en wat dan wel, dat wist ze nog niet.
Tot ze met de mededeling kwam dat Jan haar had meegevraagd naar IJsland in de week dat ze jarig zou zijn.

Pascal wilde ons niet vertellen wanneer ze precies vertrok of terug zou komen, omdat ze bang was dat wij iets geks zouden gaan doen ter ere van haar 50e verjaardag.

Omdat we (Renate, Daan en ik) toch iets speciaals wilden doen voor Pascal haar 50e verjaardag hadden we bedacht om videoboodschappen met verjaardagswensen, ingesproken door vrienden van Pascal te gaan verzamelen. Stefan, de zoon van Daan (en neef van Renate😊) heeft daar een prachtige compilatie van gemaakt. Dus zo hadden we toch iets speciaals voor Pascal.

Op een avond ging ik een kijken wat een ticket naar IJsland kostte en dat viel heel erg mee. Van 8 tm 12 dec kostte maar 160 euro. Ik appte Renate en vroeg of zij het leuk vond om Pascal te gaan verrassen op haar verjaardag. Eerst vroeg ze of ik het serieus meende en daarna werd ze heel enthousiast en begon het balletje te rollen. We besloten om Jan in het complot te betrekken omdat we toch moesten weten wat de precieze reisperiode was.

Nadat we Jan gesproken hadden, zijn we tickets, hotel en huurauto gaan boeken. Helaas kon Daan vanwege werk niet mee. Dus tot voor een maand geleden zouden Renate en ik nog met z'n tweeën gaan, tot Renate Marian aan de telefoon had en ons plan vertelde. Marianne was ook super enthousiast en Renate stelde haar voor om ook mee te gaan. Met wat kunst- en vliegwerk kon Marian het thuis en op haar werk regelen en boekte ook een ticket.

Vanaf toen kon de voorpret beginnen. We maakten een Reykjavík app aan en telden de dagen af. Er zijn talloze scenario's via de app over en weer gevlogen over de manier waarop we Pascal zouden overvallen. We hadden met Jan wel alvast een specifieke plek in Selfoss afgesproken. Dat was de plek waar Jan en Pascal op dat moment in de buurt logeerden. Renate en ik besloten Jan niet in te lichten over de extra passagier, zodat het ook voor hem een verrassing zou zijn.

Het was nog even spannend of de hele missie zou slagen, ivm de verplichte antigeen test 72 uur van tevoren. Het had zomaar kunnen zijn dat Jan en/of Pascal positief getest zouden worden en daardoor niet naar IJsland zouden kunnen. Of als 1 van ons positief zou zijn, had dat ook jammer geweest. Maar Pascal en Jan konden zondag 5 dec vetrekken en di 6 dec werden wij alledrie gelukkig negatief getest.

Woensdag 8 dec bracht Nick ons (Renaat en mij) naar Schiphol, waar we Marian troffen. De stemming was gelijk uitgelaten en voordat we het wisten waren we de douane door. Het was heel rustig en we werden nauwelijks gecontroleerd. De eerste horde was genomen. De vlucht ging heel voorspoedig en na 3 en half uur stonden we op Ijslandse bodem.

Ook daar kwamen we zonder problemen de douane door. Nu was het nog een kwestie van de huurauto ophalen om in 3 kwartier naar het hotel in Reykjavík te rijden. Inmiddels was het flink gaan sneeuwen en werd het daardoor best een (in)spannende rit. Gelukkig had Renate de oorspronkelijk gehuurde Dinky Toy omgeboekt voor een 4 weel drive. Dat ws een goede zet want we kwamen onderweg 2 auto's tegen die van de weg waren geraakt.

Zonder kleerscheuren kwamen we bij hotel Oddson aan. Daar wachtte een ruime, nette 3 persoons kamer op ons met een kitchenette, een eettafel met drie stoeltjes, 3 aparte bedden en een ruime badkamer. Ondertussen waren we behoorlijk hongerig en moe geworden en daarom was het een uitkomst dat er een afhaal pizzeria aan de overkant van het hotel zat. De eerste dag van onze missie was goed gelukt!

Donderdagochtend 9 dec. We hebben rustig aan ontbeten en reden rond half 11 richting Perlan (museum over natuur van IJsland) Het was nog steeds donker, echt een rare gewaarwording.

Toen we aankwamen konden we gelijk plaatsnemen in het planetarium (een soort omniversum) waar we de meest fantastische filmbeelden kregen te zien over het onstaan van het Noorderlicht. Erg indrukwekkend. En fijn om het noorderlicht alvast gezien te hebben, al was het op film, want de kans dat we dat een dezer dagen nog live te zien krijgen is nihil. Het museum is rond en staat op een heuvel, waardoor je op de bovenste verdieping een fantastisch uitzicht hebt over heel Reykjavík.

Na het museum zijn we doorgereden naar het centrum, waar we de auto kwijt konden op een gratis parkeerplek. Van daaruit zijn we gaan lopen naar de Halgrimskirkj kerk, een 'must see' in Reykjavík. Van buiten heel bijzonder en van binnen bijzonder kaal😏

Via de winkelstraten van Reykjavík liepen we naar Sun Voyager (Sólfarið) Dat is een kunstwerk van roestvrij staal en is gemaakt door Jón Gunnar Árnason. Het werd onthuld in 1990 en heeft de vorm van een boot. Het brengt een ode aan de zon en staat voor hoop, vooruitgang en vrijheid.

En passant pakte we nog even een andere highlight mee, het concertgebouw. Een imposant gebouw van spiegelglas met verschillende kleuren. Gelijk een mooie gelegenheid voor een plaspauze, dus ook het gebouw van binnen nog gezien.

Moegelopen kwamen we bij de auto aan. Het plan was om naar het hotel te gaan om wat te chillen, maar dat plan kreeg een andere wending. Het was ondertussen alweer bijna pikdonker, een combinatie van schemering en bewolking. Maar in de verte gloorde er een streep licht en oranje aan de lucht. We besloten spontaan de afslag te nemen richting dat wonderlijke licht. We kwamen uit bij de zee. Boven zee was het nog onbewolkt en de zon scheen op het tegenover gelegen schiereiland waardoor de meest fantastische kleurschakeringen in de lucht verschenen. Na talloze foto's genomen te hebben reden we weer terug naar het hotel, de donkerte in.

Na een uurtje chillen moesten we ons weer bijelkaar rapen om in de stad fish and chips te gaan eten. Maar dat was zeker de moeite waard. De belangrijkste inkomstenbron van IJsland is de visserij, dus je bent altijd verzekerd van verse vis.

Na het eten hebben we ergens anders nog koffie gedronken en zijn daarna teruggegaan naar het hotel.
We konden terugkijken op een geslaagde dag.

Gisteren was 'de grote dag'. De dag dat Pascal 50 werd en wij haar zouden verrassen in een cafe/boekwinkeltje in Selfoss, de plek waar we met Jan hadden afgesproken. Het winkeltje ging pas om 12 uur open. We vertrokken op tijd om de locatie alvast te verkennen vantevoren zodat we een strategie konden bedenken. Na de situatie gezien te hebben zijn we ergens anders nog koffie gaan drinken om de resterende tijd te vullen.

Stipt 12 uur waren we in het boekwinkeltje. Jan en Pascal zouden om 12.30 komen. We legden de serveerster uit waar we voor kwamen en of we gebruik mochten maken van de piano in de aangrenzende ruimte zodat Renate 'happy birthday' kon spelen en ik kon zingen. Omdat Jan niet wist dat ook Marian er bij zou zijn, hadden we bedacht dat zij later tevoorschijn zou komen. Zij had zich achter een boekenrek achterin het aangrenzende gedeelte verscholen, maar dat ging bijna mis omdat Jan rechtstreeks doorliep naar de plek waar Marian stond. Hij wierp een blik verder de ruimte in en ik gebaarde hem dat hij snel terug moest.

Inmiddels gieren de zenuwen door ons lijf. Met mijn oor aan de tussendeur hoorde ik dat ze gingen zitten. We hadden ook nog een verjaardagskaart neergelegd voor Pascal, maar daar snapte ze helemaal niks van. Ze zag wel dat het een kaart van ons was, maar legde niet de link dat wij dan ook in Ijsland zouden zijn. Renate zette 'happy birthday in' en ik begon te zingen. Na enige tijd kwam Pascal de deur door en wist niet wat ze zag. Ze was compleet overdonderd en blij en geëmotioneerd tegelijkertijd. We gingen bij hen zitten en net toen Pascal vd schrik was bekomen, kwam Marian achter haar boekenkast vandaan😁. Toen wist Pascal helemaal niet meer hoe ze het had. En Jan was natuurlijk ook heel verbaasd, want we hadden hem niet verteld dat zij zich bij ons had gevoegd. Zij hadden elkaar nog nooit gezien, dus dat was een bijzondere kennismaking. Onze missie was geslaagd!!!

Wij wilden daarna weer ons eigen weg vervolgen, maar Pascal wilde heel graag dat wij mee gingen naar Vik om daar papegaaiduikers te spotten. Zo gezegd zo gedaan. De enige duiker die we hebben gezien was Jan, omdat hij door een enorm hoge golf werd 'gegrepen'. Hij was omhoog aan het kijken om een papegaaiduiker te zoeken in de rotswand. Ondertussen had hij niet in de gaten dat die hoge golf eraan kwam, die hem omgooide en ervoor zorgde dat hij kopje onder ging.😱

Behalve een nat pak en de schrik had hij er gelukkig niets aan overgehouden. Ondanks dat de vogeltjes er niet waren, was het wel een bijzondere plek. Het strand bestond uit zwarte kiezeltjes en werd omgeven door grote, ruige rotspartijen. De combinatie van de woeste zee met witte schuimkoppen, maakte het tot een bijzonder geheel.

Terug naar het plaatsje waar Pascal en Jan logeerden was nog 2 uur rijden. We spraken af om daar in de Food hall nog gezamenlijk een hapje te eten alvorens wij weer terug gingen naar Reykjavik. Het was een supergezellige locatie, een mix van la Place en een inside food festival, compleet met food trucks. We gingen allemaal voor de hamburger met frites. Sinds ik geen vlees meer eet, heb ik nog nooit zo'n lekkere burger gegeten!

Rond 21u waren we terug in ons hotel. Het was een spannende, enerverende en bijzondere dag geweest. Iedereen was moe en voor 00.00 ging het licht uit en lagen we alledrie lekker te slapen.

Geschreven door EdenDaan