Ik was gisteravond te uitgeput om nog mijn verslag te schrijven... Daarom vandaag 2 voor de prijs van 1😊

Gisterochtend om 11 uur vertrokken we naar Gibraltar. Het was eigenlijk de bedoeling dat we de bus zouden nemen, maar we kwamen er niet uit welke halte en welke bus we moesten hebben, dus zijn we maar 40 minuten gaan lopen naar de grens met Gibraltar. Een opwarmertje zeg maar. Had ik vantevoren geweten wat ik nu weet, dan had ik mijn energie gespaard.

Tot op het laatste moment waren we er nog niet uit of we nou de kabelbaan naar boven zouden nemen en naar beneden gingen lopen of dat we naar boven zouden lopen en de kabelbaan naar beneden zouden nemen als we het erg zat zouden zijn. We besloten de eerste optie te doen; met de kabelbaan naar boven, lopend naar beneden.

Vanaf de grens namen we de bus naar de kabelbaan. Maar eerst moest er nog gegeten worden. Ed wilde graag bij een Engelse pub lunchen en bestelde er 'Fish and chips and a large beer'. Een goede bodem voor een flinke wandeltocht😜

Inmiddels was de zon alweer behoorlijk warm zodat we in de biertuin konden eten. Ed had nog even de reviews vn de beklimming vd rots gelezen, waarin werd vermeld dat iemand in een rustig tempo in 3 kwartier boven was, waarop we besloten dat we toch gingen lopen en dan de kabelbaan terug te nemen.

Vol goede moed begonnen we via een 5 tal lange trappen door het stadsgedeelte omhoog te klimmen. Daarna leidde een vrij steile weg naar het begin van het natuurreservaat.

Voor 18 pond (21 euro) per persoon kochten we een ticket waar alle bezienswaardigheden bij ingegrepen zaten.

De berg heeft een rijke geschiedenis die begon bij bewoning van de grotten door Neanderthalers, daarna kwamen de Romeinen en in 1704 kwamen de Nederlanders terug, en veroverden met de Britten de rots van de Spanjaarden. Bij de Vrede van Utrecht, waarin het einde van de Spaanse successieoorlog werd bezegeld, werd de rots ‘voor eeuwig’ aan Groot Brittanië toegewezen.

Sinds 1830 is de rots een Britse kroonkolonie onder leiding van een Britse gouverneur, en geniet zelfbestuur. Het Buitenlands beleid is de verantwoordelijkheid van de regering in Londen.

Je kan je dus voorstellen dat de overblijfselen van deze geschiedenis bestaat uit tunnels, grotten, kanonnen, en plekken waar de soldaten zich schuil hielden.

En natuurlijk niet te vergeten de berberapen. Deze kwamen we halverwege de rots tegen. Heel bijzonder om deze beesten in het wild tegen te komen. Dat was voor mij de eerste keer. Ed was al eens eerder in Gibraltar geweest.

Via een heel steile, smalle trap langs een muurtje kon je naar het volgende plateau. Een paar apen zaten op de muur en een enkeling op een traptrede. Ed ging als eerste naar boven en liep langs een aap op een traptrede (het was zo smal dat je moeite moest doen om de aap niet aan te raken) Ik volgde hem en durfde er niet zo goed langs, bang dat het beest boos zou worden en bijten. Bovendien was de trap steil en keek je behoorlijk de diepte in. Ik heb mijn moed bijelkaar geraapt en ben half hyperventilerend langs de aap gestapt.😂 Hij keek niet op of om...
Ed was inmiddels zonder verdere obstakels boven aangekomen, maar ik had de pech dat er opeens 2 apen op 1 trede waren gesprongen vanaf de muur. Zij blokkeerden de trap en de enige manier om verder te kunnen was over hen heen stappen, maar dat durfde ik echt niet. Ik heb er zeker 10 minuten gestaan, in de hoop dat ze zich zouden verplaatsen.

Terug kon ook niet meer omdat inmiddels daar ook 2 apen de trap hadden geblockt. Na 10 minuten kwamen er een man en 2 vrouwen aan. Zij durfden het in de eerste instantie ook niet aan, maar de man nam uiteindelijk het voortouw en stapte via een gat in de muur aan de zijkant van de trede over de trede heen. Ik ben hem toch maar gevolgd en vroeg om een hand om me erover heen te helpen. Ook deze apen leek het niet te boeien. Ze waren alleen maar met elkaar bezig. Met knikkende knieën bereikte ik het eind van de trap. Er gingen nog 2 trappen omhoog, maar ik koos eieren voor mijn geld; we zijn verder gelopen via de het pad. Dan maar iets minder snel boven.

Rond 14u bereikten we St. Michael's Cave met bijbehorende horeca. Daar even wat gedronken en toen de grot bezocht. Het was prachtig. De combinatie van muziek en een lichtshow maakte het tot een waar spektakel.

Daarna doorgeploeterd naar bijna de top (een zware klim met de reeds gelopen km's in de benen) Daar was een glazen plateau dat uitstak over de rand van de berg. Doodeng! Ed is er wel op geweest, maar ik durfde niet verder dan een meter. Ik geloof dat ik niet zozeer hoogtevrees heb, maar meer dieptevrees, of is dat hetzelfde?

Uiteindelijk de laatste loodjes afgelegd naar de top met een fenomenaal uitzicht helemaal in het rond. Het was toen al tegen 16u. Ik was gesloopt, maar helaas moesten we ook nog terug naar beneden lopen omdat de kabelbaan die dag gesloten bleek. Als je denkt dat naar beneden gaan een stuk relaxter is, dan heb je het mis. Conditioneel gezien is het inderdaad veel makkelijker, maar op spierniveau is het gewoon hard werken. Wat was ik blij toen we beneden waren!

Na een toiletbezoek en wat gedronken te hebben, gingen we op zoek naar een bus die ons naar de grens kon brengen. Halverwege merkte ik opeens dat ik mijn portemonneetje kwijt was met alles erin! Rijbewijs, bankkaarten, ov kaart etc. Ik kreeg zowat een hartverzakking, ik dacht dat ik het misschien wel op de berg verloren was. Maar het bleek in het toilet vd horecagelegenheid te liggen waar we net geweest waren. Ik kon mijn geluk niet op, wat een opluchting.

We zijn met de bus naar de grens gereden en zijn vanaf daar toch weer gaan lopen naar ons appartement, om dezelfde reden waarom we heen ook waren gaan lopen. We zaten er allebei lichamelijk wel doorheen en besloten thuis te eten.

Vandaag hebben we een 'rustdag' gehouden. We zijn eerst naar Tarifa gereden en hebben daar heerlijk op het strand gelegen. We hadden een plekje uit de wind, waardoor het echt heel warm en goed toeven was. De temperaturen zijn heel wisselend in deze tijd van het jaar in Spanje. Zodra de zon weg is, is het gelijk fris. In de ochtend en avond is het koud en heb je een jas nodig.

Na Tarifa hebben we Alcegiras nog aangedaan. Vanuit deze plaats varen er ferry's naar Tanger, Marokko. We kwamen terecht op een plein waar de kerst voorpret al begonnen was. Er schalde kerstliedjes uit de boxen en er reed een kersttreintje rond vol met blije zwaaiende Spanjaarden. We snapten de bedoeling niet helemaal, maar hebben vrolijk teruggezwaaid😊

Het was inmiddels alweer donker geworden toen we terug reden "naar huis" Vanavond hebben we als avondeten alle restjes opgemaakt, want morgen verkassen we naar Torremolinos. Daar zullen we (een deel van) de kerst doorbrengen met Mandy en Aiso (zus en zwager), Emmeline (nicht), Eveline (zus Aiso) en haar dochter Fay.
25 december komen Ilse (zus) en Jindra (neef) en mijn ander neef Arvin met zijn vrouw Iris en hun zoontjes Olivier, Florian en Maurits. Dan zijn we compleet. Ieder in zijn/haar eigen appartement.

Nu lekker slapen en morgen weer verder..

Geschreven door EdenDaan