Gisteren was onze reisdag. We zouden om 17.10 uur vliegen, dus we hadden voor mijn gevoel nog zeeën van tijd om alles reisklaar te krijgen. Maar op een of andere manier voel ik me dan toch nog licht gestresst en ben ik blij als ik daadwerkelijk de deur dicht kan trekken.

Ik heb ook altijd "keuzestress'. Want wat neem je mee in een minikoffer die tesamen met je handbagage maar 10 kg. mag wegen?
Nu we hier eenmaal een dag zijn, denk ik dat ik teveel zomers spul heb meegenomen en te weinig warme kleding. Maar dat zal de komende tijd moeten uitwijzen.

Rond 12 uur werd Boris opgehaald door Tineke. Dat was fijn, want Boris voelde haarfijn aan dat er iets gaande was en was daardoor onrustig
Na nog 5x mijn spullen gecheckt te hebben trokken we om 13.50 uur inderdaad die deur achter ons dicht. Het was droog en zowaar een beetje zonnig.

De bus kwam er snel aan en ook de aansluiting met de trein naar Schiphol liep perfect. Het boarden gebeurde ook volgens schema, maar vervolgens liepen we een half uur vertraging op omdat er geen karretje beschikbaar was om het vliegveld de baan op te duwen.

In de tussentijd hadden we een hilarische stoelwissel op onze rij. Ed en ik zaten naastelkaar maar met het gangpad ertussen. Bij mij zat een vrouw in het midden en bij Ed een man. Toen wij aankwamen vroeg zij gelijk aan mij of we misschien konden ruilen, zodat zij en haar man naast elkaar konden zitten. Ik antwoordde dat ik juist het gangpad altijd reserveer omdat ik dan mijn benen zo nu en dan kan strekken. In het midden of aan het raam voel ik me "opgesloten".

Ze was zichtbaar teleurgesteld over mijn resolute antwoord, maar begreep het wel.
Toen kwam er een Spaanse mevrouw die in ons rijtje aan het raam zou komen te zitten, waaraan de vrouw naast mij wederom vroeg of ze het een bezwaar zou vinden om op de plek van haar man, naast Ed te gaan zitten, zodat zij naast elkaar konden. Maar die mevrouw begreep het niet goed en zei dat ze wilde ruilen maar dan wel bij het raam ging zitten.

En zo geschiedde. De man verhuisde naar mijn rijtje en kwam naast zijn vrouw zitten. Maar dat duurde niet lang, want de man die eigenlijk aan het raampje moest zitten waar nu de Spaanse vrouw had plaatsgenomen, kwam eraan en maakte bezwaar dat zij daar zat.

De stewardess kwam erbij en uiteindelijk moest iedereen weer verhuizen naar zijn/haar oorspronkelijke plek. Het leverde behoorlijk wat consternatie op en de vrouw bleef er maar over door 'sputteren'.
Ik begreep het niet zo goed; wat maakt het uit, na 3 uur zie je elkaar toch weer? Misschien was het hun eerste vliegreis samen..

Verder verliep de reis voorspoedig. Al gauw vonden we de plek waar de shuttlebus voor de autoverhuur stond. We konden gelijk instappen en reden in 10 minuten naar het verhuur terrein. Daar werden we verwelkomd door een zeer vriendelijke jongedame. De papieren waren snel in orde gemaakt en na nog een gedegen check op schade op de Fiat 500, vertrokken we naar ons eerste logeeradres.

Gelukkig maar een kwartiertje rijden. De wegen waren niet verlicht en het was aardedonker. De dame vh huisje stond ons al aan de kant van de weg op te wachten. Dat was maar goed ook, want in het donker hadden we het nooit kunnen vinden. We moesten een heel stuk naar beneden, een poortje door en een trapje op. Boven verwachting (want maar 35 euro per nacht) kwamen we in een gezellig en verzorgd huisje terecht met alles erop en eraan.

Inmiddels was het al 22 uur geweest. We hebben nog een kop thee gedronken en zijn gaan slapen. Ondanks dat het bed in de eerste instantie keihard leek, hebben we toch wel goed geslapen. Rond half 11 vertrokken we uit Alhaurín de la Torre. Een dorpje van niks, maar voor een overnachting op doorreis prima.

De volgende bestemming was Estepona. De zon scheen al volop, maar heeft zo vroeg in de ochtend nog weinig kracht. Een jas/dik vest heb je dan echt nog wel nodig. We stopten onderweg voor een kop koffie en maakten voor de lunch nog een stop in Marbella.

Marbella heeft een sjieke status met fancy winkels en restaurants, maar wij kwamen terecht in een typisch Spaans eetcafé waar alleen maar Spanjaarden zaten. De serveerster legde ons ongeduldig uit dat er pas eten geserveerd werd vanaf half 2. We konden nu kiezen uit de ontbijt menukaart. Wat voor ons eigenlijk prima was, omdat we toch een broodje wilden eten.

We liepen terug naar de auto langs de zee, over een boulevard van zandpad. Ik denk dat we een behoorlijk eind van het centrum af zaten, want ook hier niks sjieks te ontdekken. De eenvoud en het gemoedelijke, maakten het juist heel leuk. Misschien moeten we op de terugweg nog eens het gedeelte van "de rich en famous" bezoeken. Zo rond het middaguur, uit de wind begon de temperatuur te stijgen en konden de jassen uit. Echt heel warm.

De auto stond geparkeerd naast de Lidl, dus we hebben gelijk maar even wat boodschappen meegenomen voor het appartement in Estepona.
Het appartement bleek gelegen te zijn in een autovrij stuk van Estepona. Dat was nog even 'een dingetje' met de bagage en de boodschappen.

We hebben de auto tijdelijk geparkeerd op wat wij dachten dat 'laden en lossen' was en moesten toen nog zo'n 400 meter lopen. Het volgende obstakel was een definitieve parkeerplek vinden. Dat viel ook nog niet mee, maar is uiteindelijk gelukt op acceptabele afstand. Het is mij een raadsel hoe dat hier in de zomer gaat met al die toeristen.

Eenmaal in het appartement hebben we de vakantie ingeluid met een biertje en een wijntje en een borrelhapje op het balkon in het zonnetje. Nederland lijkt ver weg...
Zometeen gaan we eens kijken wat Estepona te bieden heeft.

Geschreven door EdenDaan