Vandaag is Boris jarig🥳🎈 en heeft hij alweer de leeftijd van 8 bereikt. Hij loopt gelijk op met de oplevering van ons huis in 2015. De tijd vliegt!

Evenals onze vakantie. We zitten dik over de helft en het eind is bijna in zicht. De dagen lijken allemaal een beetje op elkaar. Iedere dag zijn we op het strand te vinden, maar wel elke dag op een andere locatie, om nog enigzins iets te zien van het eiland en om afwisseling er een beetje in te houden. We vermijden de grote drukke stranden en zoeken op Google naar kleine, en/of rustige stranden.

Dat is tot nu toe goed gelukt. Gisteren reden we in 3 kwartier naar Stegna beach. We kwamen er rond half 12 aan en er was genoeg (gratis) parkeerplek. Bijzonder dat je op Rhodos bijna nergens hoeft te betalen voor parkeren.

Stegna is een leuk klein dorpje aan zee dat je bereikt door eerst een stuk door de bergen naar beneden te rijden. Het ligt vrij geïsoleerd en dat is denk ik de reden dat het niet zo druk is. Je hebt daar echt wel een huurauto nodig of je blijft er een week plakken voor een echte zon/zee/strand vakantie. Wij bleven er plakken voor een middagje.

Ik heb het grootste deel vd middag in het water gelegen om te snorkelen. Eindelijk! 3x scheepsrecht! Het water was kraakhelder en er lagen veel rotsblokken in het water. Ik heb een tiental verschillende vissen gespot. Het meest bijzondere waren de Gepen, die in een klasje van 3 langszwommen. En de zeerups die ik vond onder een steen, had ik ook nog nooit eerder gezien.

We sloten de dag af met een drankje op een terras op de boulevard van Stegna en reden rond half 7 terug naar Ialyssos. Omdat het al vrij laat was, gingen we gelijk door. Via een terras (drankje/hapje) in het toeristische gedeelte, overgestoken naar het oude centrum van Ialyssos, waar we eerder op het pleintje pita Gyros en Halloumi en salade hadden gegeten. Het was er razenddruk en voordat we te eten hadden was het dik over negenen. Gek genoeg ga je vanzelf mee in het ritme van de Grieken.

We wilden eigenlijk nog naar Ot en Wien, de 2 zoeterwoudenaren die hier in Ialyssos een stroopwafel winkel zijn begonnen. Maar daar was het te laat voor geworden, zij sluiten nl. om 22 uur. Het staat nog wel op de to-do lijst voor deze week.

Vanmorgen had ik de wekker gezet omdat ik een afspraak bij de kapper had om 9 uur. Ik was er precies op tijd, tegelijkertijd met een andere vrouw die Engels sprak. Zij bleek uit Israël te komen en vertelde dat haar moeder Nederlandse was en dat zij nogal wat familie in Nederland had. Toevallig wel weer. Hoe groot is nou de kans dat je bij een Griekse kapper iemand uit Israël tegenkomt die een Nederlandse moeder heeft? 🤔

Ondanks dat het zo vroeg was, was het alweer bloedheet. De zon scheen in het kleine zaakje en ik zat er weg te smelten. De kapster was alleen (ik kreeg de indruk dat haar collega ziek was) en ik moest dus wachten tot zij de Israëlische vrouw in de verf gezet had. Er hing wel een airco, maar ik denk dat de kapster het gewend was en het helemaal nog niet warm vond, want deze stond niet aan. We kregen wel een lekker flesje gekoeld water van haar.
Na een half uur was ik aan de beurt en werd de Israëlische met folies in haar haar op de bank gestationeerd.

Ik liet mijn voorbeeldkapsel van Pinterest aan de kapster laten zien. Ze begreep wat ik bedoelde en begon enthousiast. Er is niet heel veel vanaf gehaald, dus ik vermoed dat het niet heel lang duurt eer ik in Nederland weer naar de kapper ga. Maar dat geeft niet, het was een belevenis an sich en het kostte maar 15 euro.

Omdat de kapper de halve ochtend in beslag had genomen, reden we vanmorgen vrij laat naar Kopria beach. Dit keer bleven we aan onze kant van het eiland. Weer zo'n 3 kwartier rijden. Dat wil zeggen; normaal gesproken. Maar eerst zijn we onderweg gestopt voor koffie met wat lekkers om toch een beetje Boris zijn verjaardag te vieren😂 en daarna zaten we zeker 20 minuten achter een bedrijfsbusje dat met touwtjes aanelkaar gebonden leek. De achterlichten hingen op half 7 en hij ging niet harder dan 40. Kijk even bij de foto's hoe het eruit zag. Wij verbaasden ons dat deze man nog nooit van de weg gehaald is met zijn barrel. Ongelooflijk. Inhalen was geen optie omdat de weg veel te bochtig was.

Na enige vertraging kwamen we aan op de plaats van bestemming. Ed had dit strandje gevonden op Google. In de middle of nowhere stond er in een baaitje een restaurant op de rots; 'Johnny's place'. De bedjes op het strandje waren gratis. Het was er al vrij druk, maar we hadden het geluk dat er nog 2 ligbedden met een parasol vrij waren. Zonder parasol is het echt niet uit te houden en verbrand je levend. Ik was gisteren door het snorkelen al akelig verbrand op mijn rug.
Ook hier heb ik me weer uit kunnen leven met snorkel en bril. Alhoewel er minder te zien was dan gisteren.

Aan het einde van de dag zijn we doorgereden naar Kritinia. Daar liggen ruïnes van een kasteel dat in 1472 door de Orde van Sint-Jan is gebouwd op een heuvel aan de Egeïsche Zee. Het uitzicht was spectaculair. We hebben geprobeerd het vast te leggen op foto, maar dat lukt gewoon niet.

Leuke bijkomstigheid was dat een oude hippie op blote voeten onderaan de ruïnes een horeca uitspanning uitbaatte. Een oase van groen en rust, met uitzicht op de dalkant van de bergen. We kregen een zelfgestookt locaal likeurtje van hem: "Souma". De 52% steeg binnen no time naar mijn hoofd en toen moesten we nog de berg naar het kasteel op!

Na het kasteel werd het tijd om een eetadres te vinden. We reden verder de bergen in. Het was een prachtig groene omgeving en er ging een half uur voorbij zonder dat we ook maar iemand tegenkwamen. De rust hield op in het wijndorp Ebonas. Door de ligging op een hoogte van 850 meter boven de zeespiegel in de luwte van de berg Attávyros 850 vind je hier de meeste wijngaarden van het eiland.

Maar wij hadden een andere prioriteit dan wijn; benzine!! We reden al even op de reserve tank en dat is geen lekker gevoel als je door de bergen rijdt, verlaten door alles en iedereen, op een verdwaalde berggeit na. Gelukkig dat er tegenwoordig ook op 850 meter vanalles en nog wat te krijgen is... en zo ook benzine.

We kochten in het wij winkeltje naast de benzinepomp nog 2 flessen wijn en het laatste stuk zelfgemaakte geitenkaas ("my family made this themselves" )

Eerst was het plan om in Ebona te eten, maar het was er uitgestorven en dat vonden we niet zo gezellig. Bovendien moesten we zorgen voor het donker weer uit de bergen te zijn en het liefst zelfs nog thuis. We stopten in Kremasti (dorp naast de onze) om een hapje te eten. De locatie was heel leuk, onder grote bomen met lampionnen en kaarsjes op tafel. Het eten was helaas van mindere kwaliteit. Jammer want ik had eindelijk een vega moussaka gevonden. Rond 22 uur waren we terug in het appartement en daar ben ik aan het verslag van mijn 2 daagse blog begonnen.

Inmiddels zijn wel al 6x mijn ogen dichtgevallen vd slaap. Ik ga er nu aan toegeven en wens jullie welterusten!

Geschreven door EdenDaan