Ik had gisteravond geen zin meer om mijn blog te schrijven. Bovendien was er ook niet zoveel te schrijven. Het is een mooi moment om dat nu even te doen, onder het genot van een kop koffie op het balkon. Want het is bewolkt! Ik was helemaal verbaasd om geen blauwe lucht en zon te zien toen ik naar buiten keek. Je raakt daar zo aan gewend, dat het al normaal is geworden.
Dat neemt niet weg, dat ik het wel even lekker vind. En het gaat vast nooit lang duren voordat de zon het wint van de wolken.

Gisteren hebben we de hele dag op een heerlijk strandje gelegen in de schaduw onder de bomen. Het behoorde toe aan Cantina Alexandra en er stonden in totaal ongeveer zo'n 40 ligbedden. Heel kleinschalig dus en weg van het massa toerisme. Om 10u waren wij een van de eersten en op het terras met plastic tafeltjes en stoeltjes zaten een paar locals aan de koffie. Richting lunchtijd stroomde het terras gaandeweg vol met (grotendeels) Griekse families. Rond 13.30 uur waren alle tafeltjes bezet en stonden mensen zelfs te wachten!

We hadden in de review al gelezen dat je er heerlijk verse gefrituurde inktvis, gegrilde octopus en 'vangst vd dag' kon eten voor maximaal een tientje. En ook de rest van de gerechten werd vers gemaakt door mama (Alexandra?). Zoon deed de bar en kwam tussendoor langs voor de huur van de ligbedden (4 euro per stuk, geen geld! Tegenover 40 euro!!! bij Rhodos beach) Dochter liep in de bediening, evenals haar minstens 130 kg zware vader. Wat een opgave moet dat zijn met die hitte. Het was een superteam dat hard moet werken voor hun inkomsten.

Toen de ergste drukte voorbij was rond half 3 konden wij zelf een plekje bemachtigen. Ik bestelde de inktvisringen en een schaaltje witte reuzen bonen in tomatensaus. Ed had gehaktballetjes en gegrilde groenten. Het smaakte allemaal voortreffelijk. De bestelling kwam in fases en ik heb op inktvisringen bijna een uur moeten wachten, maar dat was het meer dan waard!
Bovendien was er genoeg afleiding op het water in de vorm van wel 20 kitesurfers, die heen en weer over het water zoefden. Een bonte verzameling van al die gekleurde schermen in de lucht. Een vrolijk gezicht.

Om 18u gingen ze officieel dicht, maar toen wij rond half 7 vertrokken zat het terras nog steeds redelijk vol.

Omdat het al vrij laat was, besloten we de auto terug te brengen naar zijn parkeerplaats, de zwemtas af te droppen in het appartement en gelijk door te lopen naar ons eigen dorp. Ik had die middag op het terras een Nederlandse dame gesproken die hier woont; zij had wat tips gegeven mbt eettentjes in 'ons dorp'. Het bleek dat we de dorpskern nog helemaal niet ontdekt hadden. De hele week zijn we alleen nog maar in het drukke, toeristische gedeelte geweest, waar het barst van de eettentjes en (souvenir) winkels. Wij dachten dat dat het centrum was.
Terwijl je aan de andere kant van ringweg, zo de dorpskern van Ialyssos inloopt. Een wereld van verschil. Hier een schattig wit kerkje met een groot dorpsplein eromheen. Daar verzamelt de locale jeugd zich en de dorpsbewoners zelf zitten op de paar terrassen die er zijn. Zo'n andere sfeer gelijk. Heel leuk.

We kiezen voor een grillrestaurant, wat eigenlijk neerkomt op een Griekse snackbar. Het is voor mij wel iets lastiger om iets zonder vlees te vinden, maar gelukkig hadden ze ook een pita met Halloumi. Wat een verschil zeg (heerlijk smeuïg) met de Halloumi die ik wel eens bij ons in de supermarkt koop. Dat is een superzout rubberachtig stuk kaas, wat ik desalniettemin toch, ook lekker vind.

Na het eten lopen we door het toeristische gedeelte naar de bakkerij waar we eerder deze week zijn geweest en sluiten de avond af met een kop koffie met een profiterol gebakje voor Ed en een aardbeiengebakje voor mij.

Ik geloof dat we na een week wel aardig in de vakantieflow zitten. We doen niks anders dan eten en aan het strand zijn. De blogs worden op deze manier wel een beetje eenzijdig en saai misschien...😋

Geschreven door EdenDaan