Vanmorgen om 7 ging de wekker want we hadden een wandeling door de vlindervallei op de planning staan. En gezien de hitte en de drukte wilden we er vroeg zijn, voordat de grote massa me bussen afgezet zou worden. Rond kwart voor 9 zaten we in de auto en wees de thermometer al 27 graden aan. En tegen half 10 arriveerden we bij de vallei. Er stonden pas ong. 3 auto's. Bij de horeca voor de ingang was de meneer zelfs nog zijn tokootje aan het opstarten voor opening. Eerst maar eens een bakje koffie en toiletbezoek.

De entree was 5 euro p.p. een kleine schappelijke prijs voor een activiteit. Het vlinderseizoen viert hoogtij in juli en augustus, we waren dus eigenlijk net iets te vroeg. We waren net het park binnen en het eerste waar we kennis meemaakte was geen vlinder maar.... een krab! Ik heb nog nooit van mijn leven een krab van die grootte (10 cm) in het wild gezien. Wel kleintjes op het strand, maar niet in een bos. Heel bijzonder. Zie foto's.

Het pad liep middels tredes en bruggetjes langzaam omhoog naast een kabbelend beekje. Gelukkig liepen we het grootste deel van de wandeling door de schaduw. Af en toe vlogen er wat vlinders heen en weer, maar het waren er niet veel. Ik had vantevoren een heel idyllisch beeld van een groene vallei vol met verschillende vlinders in alle maten, soorten en kleuren.

Maar niet is minder waar: het is maar 1 soort die zich daar huisvest, weliswaar wel een bijzondere soort; namelijk de gestippelde harlekijn, (Panaxia Quadripunctaria of "Spaanse vlag").
Deze dagactieve nachtvlinders worden aangetrokken door de bomen in deze vallei, die een soort vanille-achtige hars uitscheiden. Het grappige is dat ze op de gesloten vleugels een zwart wit patroon hebben, maar zodra ze ze openen een oranje tekening hebben.

Ondanks dat er niet veel vlinders waren en ze ook nog eens allemaal hetzelfde waren, was het toch een hele leuke, mooie wandeling die ik niet had willen missen. Het tweede gedeelte was een pittige klim en eindigde boven op de berg bij het Kalopetra klooster met een prachtig uitzicht over de wijde omgeving. De bonus was een stevige koele wind die onze verhitte lijven weer een beetje af deed koelen.

Inmiddels waren we iets van anderhalf verder toen we aan de terugweg begonnen (zelfde weg terug) Het was beduidend drukker. Hele (hijgende) volksstammen klauterden omhoog. Zeker het eerste gedeelte was zo druk dat mensen in de rij stonden te wachten tot ze verder konden lopen. Wat waren wij blij dat we op tijd er heen gegaan waren. Het parkeerterrein bleek ook propvol te staan en zover je kon kijken, stonden er auto's langs de weg geparkeerd.

Voor ons was het tijd om af te gaan koelen en dat deden we vandaag in Kamiros beach. Een rare uithoek waar twee restaurants een heel complex hadden gemaakt met ligbedden, hangmatten, 2 persoons loungebedden etc. Voor de rest was er echt helemaal niks in de buurt. Alleen de doorgaande weg, de zee en de bergen.

Het was er heel rustig en er stond ook weer zo'n harde frisse wind, die de temperatuur erg aangenaam maakte. Ik heb wederom een poging tot snorkelen gedaan, maar ook hier was niks te zien. Veel te troebel in de eerste plaats. Vandaag heb ik uit ervaring geleerd dat zee waar veel wind staat, niet geschikt is voor snorkelen. Door de wind is de zee te ruig waardoor al het zand op de bodem omhoog komt en je dus niks meer ziet.

Toen ik mijn snorkelspullen uit de auto ging halen ontdekte ik een lelijke deuk in de achterklep. Die was ons eerder nog niet opgevallen, en we vroegen ons af of ie er al zat of dat iemand het de afgelopen dagen heeft veroorzaakt🤔 We besloten ons er maar niet druk om te maken, we zijn immers goed daarvoor verzekerd.

Rond 17u waren we wel een beetje klaar op het strand en zijn op het terras wat gaan drinken en we overlegden wat we verder zouden gaan doen met eten vanavond.

Ik had in een internet artikel van Asimakis Chaniotis (een Michelin ster chef geboren op Rhodos) een aanbeveling gelezen voor diverse goede restaurants op het eiland. Restaurant Paraga in Appalona, een nietszeggend dorpje in de bergen van het binnenland, noemde hij als 1 van zijn favorieten. Omdat het een half uur rijden bij Kamiros beach vandaan was, besloten we daar heen te gaan.

Het restaurant staat bekend om zijn traditionele keuken met streekgerechten, gemaakt met verse locale ingrediënten die worden gekocht bij boeren die binnen 5 km van het restaurant hun bedrijf voeren. Ed at er geitenbout (zielig!!) met kikkerwten. De eigenaar vertelde dat het in een stoofpot 24 uur langzaam gegaard wordt in de oven. Ik had een iets minder speciaal gerecht; salade met gedroogde vijgen, walnoten, gekruimeld filo deeg en geschaafde kaas. Minder speciaal, maar daarom niet minder lekker! Daarbij 3 verschillende soorten brood, alles knapperig gebakken en net uit de oven. Het was heerlijk en zeker de moeite waard dit restaurant te onthouden als je naar Rhodos gaat

We waren betrekkelijk vroeg klaar met eten. Dit hadden we express zo gepland omdat het hier al om half 9 donker wordt en we nog een uur terug naar het appartement moesten rijden. Er volgde een prachtige rit door de bergen, die mede zijn schoonheid te danken had aan de gouden gloed van de avondzon.

Eenmaal 'thuis' gekomen, maakten we nog een ommetje naar het centrum en dronken daar koffie met wat lekkers. En zo vloog ook dag 3 weer voorbij.

Geschreven door EdenDaan