Het was (weer) prachtig weer toen we wakker werden. We waren al vroeg op pad. Valsaline Beach stond op het program voor vandaag. Volgens Google een rustig strand met kleine stenen en grasplateaus. Niets bleek minder waar. Rustig was het zeker vanmorgen nog wel in ieder geval. En de grasplateaus kwamen ons bijzonder goed uit omdat we nog geen matjes hebben. Zonder is echt niet te doen op die keien. En verhuur ligbedjes zijn dun bezaaid tot nu toe. Dat maakt het anderzijds wel lekker authentiek.

Niks geen toeristische toestanden en commercieel zijn Kroaten ook niet ben ik achter gekomen. Dat maakt het wel heel relaxt. Geen gehijg in je nek in een winkel en op een terras zou je rustig 2 uur kunnen zitten op 1 kop koffie. Er komt niemand vragen of je misschien nog iets gebruiken wil.

Het water was aan dit strand een stuk aangenamer dan waar we 2 dagen gelden waren. Wellicht omdat het in een baai ligt. Het snorkelen was ook een stuk interessanter. Wel moet ik even terugkomen op de 'bijzondere' kwalletjes die ik eerder had gezien. Want hier zwommen hele volksstammen van die beestjes rond. Soms waren het er zoveel dat ik door hen slecht zicht had op de bodem. Ik kwam op internet er achter dat ze een ware plaag vormen in de Adriatische zee. De populatie ansjovis wordt bedreigd omdat de kwallen de larven en eitjes vd ansjovis opeten. En de kam kwal zelf heeft geen vijand, ze worden door geen enkel zeebeest gegeten en tot overmaat van ramp vermenigvuldigen ze zich binnen no time. Het schijnt echt een probleem te zijn.
De meest bijzondere vis die ik vandaag zag is de Geep (zie foto)

Rond 12 uur zijn we naar de dichtstbijzijnde supermarkt gelopen om broodjes en beleg te halen voor de lunch. Na de lunch nog wat geluierd en afgesloten op het terras vd beachclub met een biertje voor Ed en een cocktail voor Ed.

Toen we klaar waren om te verrekken kon Ed zijn sleutelbos met fietssleutel en sleutel van het appartement niet vinden. Alles binnenste buiten gekeerd maar ze kwamen niet boven water. Ik kreeg zowat een hartverzakking. Ik was gelijk 3 stappen verder aan het denken welke scenario's een oplossing zouden kunnen bieden. Toen bleek dat de kosmos ons weer gunstig gezind was want Ed vond zijn sleutels onder zijn fiets op de grond. Godzijdank! Dat bespaarde ons een hoop toestanden

Met een kwartier waren we 'thuis', hebben snel gedoucht en moesten toen weer op pad om de huurauto op te halen op het vliegveld van Pula (8 km van ons appartement) We zouden gaan lopen naar het busstation en van daaruit een bus pakken naar het vliegveld. We liepen de tuin uit en daar zag ik de kat (een kitten nog) vd onderburen (de vader en zus vd verhuurder) in het gras langs de kant vd weg liggen. Heel even dacht ik, tegen beter weten in, dat hij lag te slapen (ik hoopte dat heel erg) Maar toen ik hem met mijn voet voorzichtig aanraakte, zat er geen enkele beweging in. Hij was dood😭. Ik ben teruggelopen om die mensen op de hoogte te stellen en na wat gebarentaal en de paar woordjes Frans die Igor senior spreekt, kwam ik erachter dat ze al op de hoogte waren.

Ik was er zo van slag van, dat ik de halve weg naar het busstation heb lopen snikken. Ik vond het zo verdrietig. Ondanks dat we hier pas 3 dagen zijn kwam hij altijd even kijken en knuffelen als we thuis kwamen. En hij was nog maar zo klein. Later hoorden we van Igor jr. die wel goed Engels spreekt dat hij was aangereden door een auto. Het huis ligt aan een relatief drukke rondweg dus vroeg of laat had dat toch gebeurd.

Ik was er echt kapot van en het duurde een tijd voordat ik het een beetje van me af kon zetten. Halverwege de wandeling kwamen we spontaan langs de arena, terwijl we ''m gisteren niet konden vinden. Even snel een paar foto's genomen en dat kon ook weer afgestreept worden op het lijstje.

Omdat Ed een blaar op zijn hiel kreeg (want had blote voeten in zijn schoenen) gingen we op een muurtje zitten zodat hij een sok van mij aan kon trekken. Tijdens deze handeling had ik mijn telefoon even naast me neergelegd en je raad het al....laten liggen 😱
Daar kwam ik na een paar minuten al achter en toen ik een sprintje terug trok, bleek de kosmos ons voor de tweede keer gunstig gezind te zijn, want hij lag er nog!

Iets minder geluk hadden we toen we na een half uur lopen aankwamen op het busstation om 19u. Het bleek dat de volgende en laatste bus naar het vliegveld pas om 20.30 zou gaan. Toen hebben we maar een taxi genomen en een kwartier later stonden we in de hal vh vliegveld bij het kantoor vd autoverhuur, waar niemand achter het loket zat, maar waar wel de raampjes openstonden.

Nadat er na 10 minuten nog niemand was heb ik maar gebeld. Ik begreep niet veel van wat de man aan de andere kant vd lijn zei, maar hoorde hem wel zeggen dat hij iemand zou gaan bellen. En ja hoor, na 5 minuten kwam er een dame aangelopen, geen idee waar ze nou vandaan kwam en wat ze gedaan had. Ze was allervriendelijkst en we kregen een upgrade van haar. In plaats van de gereserveerde kleinste auto kregen we een 4 deurs Hyundai.

Rond half 9 waren we weer terug in het appartment. We hebben gegeten en alvast wat opgeruimd. Morgen gaan we naar de volgende bestemming voor 3 dagen: Reijka.

Geschreven door EdenDaan