Toen we vanmorgen aankwamen in het plaatsje Iseo op een klein publiek strandje, lag er al een Italiaanse familie. Vader, moeder, dochtertje van rond de 9 en een oud bruin hondje, type vuilnisbakkenras. Het was overduidelijk dat ze gek waren met het hondje. De bazin sprak hem regelmatig gezellig toe en de baas was constant bezig ervoor te zorgen dat hij in de schaduw kon liggen en hij bij zijn water kon. Bij de lunch kreeg het beestje brokken brood en plakjes ham, het ontbrak hem aan niets.

De uren gingen voorbij en het werd steeds drukker op het strandje. Alle lokale Italiaanse families kwamen verkoeling zoeken aan het water. De meeste kenden elkaar blijkbaar ook. Rond 18u begon de Italiaanse familie haar spullen op te ruimen en toen ze klaar waren ontdekten ze verderop wat kennissen waar ze mee aan de praat raakten.

Het hondje lag nog vastgebonden in de schaduw onder een bankje. Ik zei nog tegen Ed, half als grapje: 'ze zullen hem toch niet vergeten of achterlaten hier en dan op vakantie gaan morgen?' Maar waar ik bang voor was, gebeurde dus echt! Ik zag ze afscheid nemen van de mensen waar ze mee stonden te praten en ze liepen weg. Gewoon de hond vergeten 😱 Ik kon het niet geloven, maar ik zag het gebeuren! Op hetzelfde moment dat ik opstond en hen achterna wilde lopen om ze te waarschuwen, kwam de vrouw tot de ontdekking dat ze het hondje vergeten was. Verschrikt en nerveus lachend kwam ze aangehold om het hondje op te halen. Een rare gewaarwording...iemand die zijn hond vergeet...

Het was/is vandaag bijzonder warm met 35 graden. Voorlopig blijft het ook zo. Wel jammer, want met deze temperatuur heb je geen zin om iets anders te doen dan de koelte van het water op te zoeken. Morgen hebben we afgesproken met Ilse en Jindra (zus met zoon) Zij staan op een camping bij het Gardameer en komen naar het strandje waar wij al 2x eerder zijn geweest. Wij nemen Jindra aan het einde van de dag mee naar onze casa en Ilse sluit dan maandag bij ons aan nadat ze de tent heeft afgebroken en ingepakt. Ze blijven nog 2 nachten bij ons logeren en vertrekken woensdag weer richting Nederland.

De Italianen in ons huis vermaken zich prima, ondanks de windkracht 10 en de buien die er regelmatig vallen. Het is allemaal goed gekomen met de fietskar en sindsdien hebben ze al menig fietstochtje met hond gemaakt. Ze zijn dolenthousiast over de goed aangelegde fietspaden in Nederland. Dat snap ik wel, want in Italië ben je je leven niet zeker als je op de fiets stapt. Paden zijn er nauwelijks en automobilisten hebben geen respect voor fietsers op hun rijbaan. De fiets gebruik je hier om mee naar de supermarkt te gaan in het volgende blok, over de voetpaden. Als echt vervoermiddel is het waardeloos.

Er is ook nog positief nieuws vandaag: met mijn rug gaat het weer een stuk beter! Op naar spoedig herstel 👍🏻

P. S. De dikke dame op het bankje vond ik zo'n mooi karikatuur dat ik het niet kon laten haar te fotograferen.

Geschreven door EdenDaan