Oef, vanmorgen werd ik wakker met behoorlijk wat spierpijn. Reden: een 10 km lange wandeling.

Vanuit Benecasim loopt een wandelroute waar vroeger een spoorlijn heeft gelegen. Zoals de naam al doet vermoeden is het pad omgeven door veel groen en uitzicht op zee. Het weer was wisselend bewolkt met overwegend zon, prima weer om een stuk te lopen. Alleen niet handig dat we geen water hadden meegenomen.

Gelukkig kwamen we na 4 km een haven tegen, waar we op een terras een pittstop hebben gehouden. Na een kop koffie en een halve liter water konden we er weer tegen aan.

Op de terugweg hadden we de keuze tussen een tunnel of de berg over...
Het werd de berg over. Een steile klim per geïmproviseerde trap zorgde ervoor dat mijn hart er bijna uit bonkte en ik happend naar lucht wat tussenstops moest maken. Normaal gesproken heb ik een redelijk goede conditie, maar sinds vorige week speelt de bronchitis weer op en heb ik een hoest waar een zeehond jaloers op is.
Maar het uitzicht was het afzien meer dan waard.

Bij de afdaling was het afgelopen met de geïmproviseerde tredes en moesten we ons een weg naar beneden banen via rotsblokken en steile zandpaadjes. Niet geheel zonder risico maar wel leuk.

Al met al hebben we zo'n 3 uur gelopen. Op de terugweg hebben we nog wat boodschappen gedaan (bij de Lidl uiteraard) en toen we terugkwamen was het alweer 17 uur! De tijd vliegt...

Na het badderen en rusten moesten we weer op zoek naar wat te eten. En wat denk je? We zitten zo buiten het seizoen dat er nog geen restaurant geopend is. Alleen de cafés hebben overdag een lunchmenu en vanaf 16u zitten de Spanjaarden vnl. aan het bier, waar ze een tapasje bij eten.

En omdat wij trek hadden in een complete maaltijd kwamen we terecht bij de kabab. Ook niet echt gezond, maar in ieder geval iets met salade. Het smaakte prima. Eigenlijk wel erg dat we op dag 2 nog steeds geen hap Spaans gegeten hebben.

Dag 3 Grotten van st Jorge

Na rustig aan opgestart te zijn met een ontbijtje op het balkon, zijn we vertrokken naar de grotten van st Jorge. Een toeristische attractie in een dorp hier verderop.
Ook hier weer alleen maar Spanjaarden, m.n. pensionada's en schoolkinderen.

D.m.v. bootjes maak je een rondje van 3 kwartier door de grotten. Een hoog Eftelinggehalte o.a. door de aanwezigheid van onderwater verlichting.

Vermakelijk om eens gezien te hebben, maar niet spraakmakend. Vanmorgen was het trouwens super mooi weer. Geen wolkje aan de lucht.

Dat deed ons besluiten om in de middag naar het strand te gaan. Omdat wij zelf een kiezelstrand voor de deur hebben en wij de voorkeur geven aan een zandstrand, gingen we een plaatsje verderop.

We hadden ons net geïnstalleerd en ingesmeerd toen vanuit het binnenland een dik donker wolkenpak onze kant op kwam. En ja hoor, na een kwartier vielen er dikke regendruppels!

Er zat niks anders op dan het boeltje in te pakken en terug te gaan naar het appartement. Daar aangekomen was de ergste bui voorbij en konden we genieten v.d. zon op ons balkon.

Ik kwam er vanmorgen achter dat ons monsterlijk gele bankje een slaapbank lijkt te zijn! Uitgeklapt is dat dus een heerlijke loungeplek.

Later op de middag hebben we ons nog even verkast naar het keienstrand voor de deur. Maar dat was niet echt een succes. Teveel wind en opstuivend zand.

Ed had voor vanavond een restaurant opgezocht op internet. Daar aangekomen bleek het een veredelde sportkantine te zijn. Weliswaar wel met een uitgebreide menukaart. Alles in het Spaans en het meisje v.d. bediening sprak ook geen Engels.

En zo kom je dus wel eens voor verrassingen te staan (-: De eerste 2 tapasgerechtjes gingen goed, de 3e was ondefinieerbeer (iets van gefrituurde varkensbeen in stukjes?) .zie foto. En toen we dachten dat er niks meer kwam omdat ze ons verkeerd begrepen had, kwamen er 2 gigantische halve stokbroden met tortilla. Een zeer vreemde maaltijd, maar dit keer wél Spaans (-:

Geschreven door EdenDaan