Het is helder en zonnig vandaag, maar met de sterke wind is het toch fris buiten. Vandaag gaan we richting Sedona, maar eerst bezoeken we nog een historisch gebouw in Holbrook. Zoals de meeste historische gebouwen in Amerika stelt het niet veel voor, het is een bakstenen gebouw van twee verdiepingen met een torentje erop. In het gebouw is de Navajo council gevestigd. In de bakstenen muren zitten scheuren. Al snel na vertrek uit Holbrook zien we in de verte met sneeuw bedekte bergtoppen, de San Francisco Mountains, 3800 meter hoog en nog 160 km ver weg. Onze volgende stop, Winslow, is een plaatsje waar Route 66 door heen liep. Na aanleg van de I-40 en het daardoor overbodig raken van Route 66 is het in verval geraakt. Hotels en andere toeristen lokaties hadden het moeilijk. Er is een opleving is gekomen in het toerisme toen men de tekst van de eerste hit van de Eagles, Take it easy, waarin Winslow wordt genoemd, gebruikte als marketing voor het toerisme. Het ‘Standin’ on the corner’ Park met bronzen beeld van een man met gitaar (Jackson Browne, de tekstschrijver) en een Ford pickup, de ‘flat bed Ford’ uit het lied, is leuk. Ook is er een beeld van de co-schrijver, de in 2016 overleden Glenn Frey. We treffen er een aantal vroege zestigers aan, Eagle fans, die foto’s nemen.
Na Winslow is het een nog half uurtje rijden naar onze volgende bestemming, Meteor Crater. Over de snelweg rijden we langs de spoorlijn en zien we een aantal honderden meters lange goederentreinen rijden met containers. Soms staan er wel 4 locomotieven voor. Het is een drukke spoorlijn.
Meteor Crater is een krater met een doorsnee van 1200 meter die is ontstaan na een meteoriet inslag, die ongeveer 50.000 jaar geleden plaats vond. Het is de best bewaarde meteroriet krater en een studieobject voor onderzoekers. Het is een indrukwekkende krater. We lopen op de rand en nemen een aantal foto’s. We zijn net op tijd weg voordat het druk wordt.
Onderweg maken we nog een korte stop bij een ‘ghost town’ Two guns. Er resten wat stenen ruïnes die aan de Canyon Diablo grenzen. Hier hebben in 1878 een aantal Navajo’s gevochten met Apaches, en de Apaches zijn in een grot om het leven gebracht. Later heeft Billy The Kid hier nog gewoond.
Als we in Flagstaff komen doen we weer een aantal boodschappen. We kijken er wat rond en kopen een paar broodjes voor tussen de middag, die we later op een mooi plekje opeten. Tot Flagstaff was het landschap vlakke woestijn met hier een daar wat lage heuvels en rotsen. Bij Flagstaff verandert het landschap, we komen hoger, ruim 2000 meter, het is kouder de berghellingen zijn dicht bebost. Na de lunch rijden we verder naar Sedona, we hadden gehoord dat dit een mooi plaatsje zou zijn. Na een flink aantal haarspeldbochten naar beneden rijden we door een smal dal, met aan weerszijden prachtige donker rode rotspartijen. De omgeving is prachtig, met die hoge rode rotsen, langs de weg loopt een mooie beek. Het blijkt wel een erg toeristisch gebied te zijn, langs de weg is het overal betaald parkeren. Er zijn veel vakantieresorts en alles is privé terrein. Uiteindelijk komen we aan in Sedona. Dat blijkt een een levendig centrum te hebben met veel horeca. Er zijn opvallend veel ondernemingen die te maken hebben met gezond en vitaal zijn, yogacentra, chakraheling, tarotkaarten lezen, kristallen met geneeskrachtige werking etc. Het is een plaats waar veel rijke pensionado’s genieten van een vitale oude dag. We zien prachtige grote huizen op de hellingen staan. We drinken wat op een terras met uitzicht op de Red Rocks, en rijden dan snel verder, Sedona is ons te druk, te toeristisch en te duur. We gaan op weg naar Jerome, een oud mijnstadje. De weg er naar toe is mooi, maar wel erg druk. We rijden min of meer in een soort file Sedona uit, dat waren we in geen dagen gewend. We komen tot Clarkdale, waar we een nieuw RV park met uitzicht op de heuvels van het Tuzigoot National Monument vinden. Voor morgen gaan we nog bepalen waar we heen gaan, we gaan een wat rustigere omgeving proberen te vinden.

Geschreven door Caroline.Bart