Na een heerlijk ontbijtje in de camper vertrekken we alweer vroeg, we willen nog een kijkje nemen in Kingman, bij het historic district. We bezoeken het visitor center en bekijken een oude stoomlocomotief. Daarna rijden we verder door het historic district, maar de gebouwen zijn vervallen en niet heel bijzonder. Via de oude route 66 rijden we verder richting Williams.
Onderweg stoppen we bij bezienswaardigheden, o.a. In Truxton bij het Historic Frontier motel and cafe, waar 2 mooie grote Joshua trees fotogeniek bij een wrak van een oude auto staan. Ook maken we een stop in het plaatsje Peach Springs, in het Hualapai Indian Reservation. Er is daar niet veel te zien en te beleven. We zien diverse Indianen met overgewicht, die kennelijk niet goed gedijen op het Amerikaanse voedsel van veel vet en koolhydraten, maar ja, wie wel??
We rijden weer verder, het landschap is hier anders, het is groener, er zijn weidse vlakten met gras en en er grazen soms koeien. Ook zien we prairiedogs en zelfs een renkoekoek (roadrunner). Verderop staan er veel jeneverbesstruiken en af en toe rijden we door dennenbossen. Onderweg passeren we diverse plaatsen die route 66 memorabilia verkopen en winkeltjes in western stijl hebben. Het is allemaal net een beetje te veel van het goede en het komt niet erg authentiek over. Bij Williams slaan we af richting het noorden, naar de Grand Canyon. We scoren er nog een broodje voor de lunch en eten het op bij Lake Kaibab in het Kaibab forest. Het is er rustig en mooi, met grote Ponderosa dennen. We vervolgen onze weg en staan uiteindelijk in de file om het Grand canyon NP binnen te komen. We hebben van te voren een RV plaats gereserveerd, en dat is maar goed ook, want het RV park is vol. Tussen de bomen grazen wapiti hindes, het zijn grote imposante herten, in Amerika heten ze ‘elk’ . We parkeren de camper op zijn plaats en gaan dan met de shuttle bus naar de South Rim, waar we na een korte wandeling de rand van de Grand Canyon bereiken. We zijn even stil van het onvoorstelbaar mooie uitzicht. Daarna wandelen we over de South rim van het visitor center naar het El Tovar hotel, een wandeling van zo’n 3 km. Onderweg nemen we de ene foto na de andere. Ook verbazen we ons over de waaghalzen die zich op ver uitstekende rotspartijen wagen, ver buiten de paden en hekken. Ook staan er soms kinderen aan de verkeerde kant van het hek, ongelooflijk dat mensen dat doen en durven. Onlangs zijn er binnen een week 3 mensen naar beneden gestort, die leuke foto’s wilden maken, maar net een stapje teveel namen. Verderop maken we een praatje met een wat oudere Amerikaanse vrouw, ze vertelt dat ze heeft gelobbyd voor watermanagement en het behoud van de ecologische waarden in het park. Mede door haar toedoen mogen de helikopters niet over het centrale deel van de canyon vliegen, en in Las Vegas gebruiken de fonteinen nu afvalwater van de hotels. Ze is nu met pensioen, maar vertelt dat ze vroeger veel heeft geraft en trektochten heeft gemaakt in het park. Ook gisteren heeft ze nog een trektocht gemaakt naar de bodem van de canyon. Het is een leuk gesprek, je raakt altijd makkelijk in contact met Amerikanen.
Aan het eind van de middag gaan we met de shuttle bus terug naar ons RV park en we koken zelf een avond maaltijd. Na de afwas is het tijd voor wat lezen en we liggen er zoals gewoonlijk weer vroeg in, maar meestal staan we rond 05.30 uur op. Vannacht zakt de temperatuur tot rond het vriespunt, dus dat wordt lekker slapen, ons bed in de camper ligt heerlijk.

Geschreven door Caroline.Bart