Na het ontbijt gaan we tanken in Durango. Het is koud, zonnig, maar met enkele mistflarden. We horen en zien de stoomwolken van de stoomtrein al. Die vertrekt klaarblijkelijk ook best vroeg. De trein blaast bij elke overweg. We stoppen en nemen nog wat foto's. Onze route voert ons al snel bergopwaarts, langs de weg zien we dichtbeboste hellingen en felgele aspen. De bladeren beginnen nu prachtig te verkleuren, ook vallen er af en toe al blaadjes van de bomen. De bergen worden steeds hoger, de toppen zijn met sneeuw bedekt en al snel rijden we door een prachtig besneeuwd landschap. Het heeft niet veel gesneeuwd, maar het is genoeg om de bomen van een mooi wit laagje te voorzien. Met de knalblauwe lucht daarboven en de felgele bomen tussen de naaldbomen rijden we door een kalenderplaatje. We passeren een pas op 3300 meter, en stappen even uit om door de sneeuw te lopen, waarschijnlijk heeft het gisteren gesneeuwd, toen wij in Mesa Verde zoveel regen hadden. De uitzichten zijn geweldig, dit is wat we ons bij de herfstkleuren van de Indian Summer hadden voorgesteld. De weg wordt wel smaller, met diepe afgronden, dan weer links, dan weer rechts. Er staat geen vangrail, de zijkant van de weg houdt opeens op naast diepe afgronden. Bij het oude mijnstadje Silverton stoppen we even voor een koffiepauze, het is een pittoresk plaatsje met leuke oude huizen, alleen de hoofdstraat is geasfalteerd, op de zijwegen ligt er gravel. Het ligt in een dal tussen hoge bergen. Er werd zilver gedolven en de restanten van oude mijninstallaties hebben we onderweg al gezien.In Main street ontmoeten we een groep mensen die gekleed is in kleding van rond 1900, we spreken ze aan en ze blijken tot een groep te horen, The Great American Adventure. Ze houden regelmatig bijeenkomsten, telkens in plaatsen die een cowboyhistorie hebben. Gisteren hebben ze de stoomtrein Durango - Silverton "beroofd" vertellen ze. We rijden weer verder door de San Juan Mountains en rijden via een canyon naar het plaatsje Ouray, waar we lunchen bij de local brewery. We hebben een lange rit vandaag, 400 km. De bergen worden lager en uiteindelijk komen we in een landschap met geërodeerde bergen. We nemen een afslag naar de Black Canyon of the Gunnison, deze canyon heeft heel steile wanden, bijna verticaal, en de wanden zijn 800 meter hoog. De canyon is heel smal en de uitzichten zijn weer ongelooflijk mooi. In de rotsen lopen soms lijnen van een andere kleur. We zijn nog 4 klimmers die aan touwen zo'n steile wand beklimmen, zij liever dan ik. Aan het eind van de middag bereiken we het Colorado National Monument, maar het wordt al wat donkerder. Het is niet duidelijk of we met onze camper door alle tunnels kunnen rijden, dus besluiten we naar onze camping in Fruita te gaan. We staan op een rustige plaats vlak bij de Colorado river. We koken zelf wat in de camper, onze voorraden moeten op.

Geschreven door Caroline.Bart