Vandaag staat er een rit van ruim 400 km op het programma. De dag begint met prachtig weer, het is helder en Devils Tower is schitterend in het ochtendlicht. We gaan al vroeg, iets over half acht, op pad. Het eerste stuk van de rit voert ons door heuvelachtig terrein met weiden, prairie en dennenbomen. Daarna draaien we de snelweg op. Het landschap wordt eentoniger, een licht heuvelend prairie landschap. Even valt er een fikse regenbui, die duurt een kwartier en is zeer plaatselijk, er zijn nu meer wolken aan de hemel, maar het is erg warm, boven de 30 graden. Het landschap is overal dor, de heuvels zijn bedekt met dor geel gras. Daar waar gesproeid wordt is het gras heldergroen. Onderweg zien we ja-knikkers en lange kolen treinen. Als we Buffalo naderen zien we weer hogere bergen verschijnen, de Bighorn Mountains. In Buffalo stappen we even uit om het stadje te bekijken. We drinken er koffie en kopen broodjes voor de lunch. Ook nemen we een kijkje in het Occidental Hotel, een oud gebouw in authentieke cowboy stijl ingericht. Zowel het interieur als exterieur is authentiek. Er ligt zelfs een krant van 90 jaar oud. In een van de plafonds zitten nog kogelgaten. De bar hangt vol opgezette dieren, er is zelfs een luipaard, een beetje vreemde eend in de bijt tussen al die herten en bisons.
Weer op weg wordt de weg al snel steiler en gaan we de bergen in. We lunchen op een parkeerterrein op het hoogste punt, Powder pass, op ruim 2900 meter. Na de Powder Pass wordt de weg steeds mooier, de ruime Ten Sleep canyon heeft steile wanden met naaldbomen en een snel stromend riviertje met loofbomen die al geel gaan verkleuren. Na Ten Sleep is het landschap minder spannend, het wordt licht golvend tot vlak. Pas in de buurt van Cody zien we weer bergen verschijnen. We gaan eerst naar de camping, stallen de camper en gaan dan te voet op pad naar Het Buffalo Bill Center of the West. Buffalo Bill heette William F. Cody en de stad is naar hem vernoemd. Het museum sluit om 18 uur en we zijn er pas om 17 uur, maar we denken er wel in een uurtje door heen te kunnen. Het museum blijkt groter als gedacht, maar toch weten we alle zalen te bezoeken, sommige delen vinden we minder interessant, we zijn niet zo geinteresseerd in geweren. Er is een deel over het leven van Buffalo Bill, een ander deel gaat over de Indiaanse cultuur, dieren en de omgeving. Opvallend vinden we de hoeveelheid en schoonheid van de grote bronzen beelden van dieren die er staan.
Daarna lopen we het stadje verder in om wat te drinken bij het Irma hotel. Het hotel is genoemd naar en werd ooit gerund door Irma, de dochter van Buffalo Bill. Op het pein voor het hotel is er dagelijks een wild west theater met een shoot out. Het is grappig om te zien, maar het verhaal ontgaat ons een beetje. Er wordt druk geschoten met klapperpistoelen en het publiek kijkt geboeid toe. Het is er erg druk en lawaaierig. In de bar van het hotel eten we wat, de hele eetzaal is al gereserveerd voor 3 buslandingen met senioren. In de bar van het hotel zitten diverse mannen met cowboyghoeden op ik vind het wel wat hebben. Bart wil helaas geen hoed kopen. We lopen terug naar de camper, na de lange rit is het fijn even de benen te kunnen strekken.

Geschreven door Caroline.Bart