Vandaag beginnen we aan onze laatste 3 dagen safari. In een uurtje of 2 rijden we van Zeerust naar onze volgende bestemming: Pilanesberg National Park. Zoals gewoonlijk mijden we de grotere wegen en we rijden via tweebaanswegen door een prachtig heuvelend savannelandschap, met af en toe lage bergruggen. We zijn nu wat meer in de “bewoonde wereld” en onderweg passeren we vele townships. Wat ons opvalt zijn de vele mooie huizen, hoewel er natuurlijk ook nog veel krotjes staan, is het opvallend dat de mensen hier blijkbaar welvarender zijn, en echt hun best doen er wat van te maken en mooie huizen neerzetten. In de dorpjes mag je 60 km/u en overal zijn er verkeersdrempels aangelegd waar je alleen stapvoets overheen kunt. Bij de dorpen lopen koeien en geiten op de weg, ze grazen hier waar het uitkomt. Het landschap is erg groen, zoveel grotere bomen hebben we de afgelopen week niet gezien. Als we Pilanesberg naderen wordt het drukker op de weg. Het bekende Sun City ligt tegen het park aan en dat zorgt ongetwijfeld voor veel werkgelegenheid. Sun City is oorspronkelijk begonnen als een gokparadijs in een thuisland, waar de wetten op gokken minder streng waren. Nu is het uitgegroeid tot een soort Las Vegas, met over the top gebouwen en er is ook een pretpark. We besluiten het niet te bezoeken. Onderweg zien we diverse platina mijnen, dit land is ongelooflijk rijk aan grondstoffen. Rond 10.00 uur rijden we het park binnen en onze safari kan beginnen. In dit park kunnen we “the big five” weer zien: olifant, neushoorn, buffel, leeuw en luipaard. Pilanesberg is een vulkaan krater met lage bergruggen er om heen, de doorsnede van de krater is zo’n 11 kilometer. Het is een erg groen, dichtbegroeid park, waardoor je het wild slecht kunt zien, alleen als dieren de weg oversteken of als ze in opener delen met savanne staan zijn ze zichtbaar. De bergruggen van de kraterrand zijn dichtbegroeid. Als we in de krater komen wordt het terrein vlakker en minder begroeid, hoewel er wel veel gras van een meter hoog staat. Er zijn diverse dammen in het park, waardoor er op veel plaatsen water is, in het midden van het park ligt een tamelijk groot meer, het Mangkwe meer, en er zijn diverse kleinere meren. We maken een stop bij Pilanescentrum waar we een kaart van het park kopen. Onderweg zagen we al zebra’s, gnoes, impala’s en ook een mestkever die een mooi balletje heeft gemaakt van zebramest en dit over de weg rolt. Ook zagen we een zebra met een lap vlees uit zijn achterhand. De wond ziet er vers uit en er hangt een groot stuk vel los. De zebra schijnt er geen last van te hebben. Zebra's zijn geen lieverdjes en ze kunnen onderling soms fel vechten en bijten, dus het kan goed zijn dat een andere zebra de schuldige is. Als we even op het terras bij Pilanescentrum wat drinken, horen we dat er 20 minuten geleden een luipaard passeerde bij de waterhole tegenover het terras. Die hebben we dus net gemist. Bij het waterhole zien we zebra, koedoe en heel veel vogels, onder andere een yellow hornbill, een soort ekster, en een go-away bird, een vogel met een parmantige kuif, die zo is genoemd omdat hij alarm slaat als er onraad is. We bestellen een sandwich om mee te nemen voor tussen de middag. Onze eerste tocht gaat om het centrale meer heen. Er is een uitkijkhut waar we in de verte nijlpaarden en olifanten zien. Dichterbij liggen kleine krokodillen en waterschildpadden en ook zien we wrattenzwijntjes op de oever grazen. Het is een mooie grote uitkijkhut, maar het is er erg druk binnen met veelal oudere bezoekers, die waarschijnlijk uit Sun City komen. Verderop, als we op de kraterrand rijden, steekt voor ons een kudde olifanten met jongen de weg over. Wij houden wat afstand, ze vervolgen rustig hun weg door de struiken, zonder ons een blik waardig te keuren. Olifanten kunnen ongelooflijke slopers zijn, voor een paar takjes duwen ze soms een hele boom omver. We zien onderweg diverse afgerukte takken en beschadigde bomen. Onze lunch gebruiken we op een uitzichtpunt, Fish Eagle Point, hoog op de kraterrand, waar je de auto mag verlaten, het uitzicht over het stuwmeer is er prachtig.
Bij een andere wildhut, de Rathlogo hide, kijken we uit over een ander watertje. Ook hier zwemmen waterschildpadden en zijn er minimaal twee nijlpaarden. Aan de oevers lopen een giraffe en diverse wrattenzwijntjes.
De wegen in het park zijn slecht onderhouden de asfaltwegen zitten vol met diepe gaten. De gravelwegen zijn ook slecht met sleuven, stenen en gaten. We worden dus weer flink door elkaar geschud in de auto, maar wel weer blij dat het een 4x4 is. Verderop in het park zien we nog drie witte neushoorns staan, het zijn imposante beesten. De route voert ons langs een deel met rotsen die uranium bevatten en volgens het bordje licht radioactief zijn. Door het hele park staan geologische informatieborden, ook is hier diamant gevonden. Het park heeft opvallend veel neushoorns, we zien later nog vijf neushoorns staan die rustig grazen, wat zijn het toch een aparte beesten, maar ze hebben toch een eigen schoonheid.
Bij een poeltje zien we een stuk of tien nijlpaarden in het water, Er zijn diverse jonge exemplaren bij, maar ook een aantal volwassen dieren. We blijven zeker een half uur kijken. Nijlpaarden zijn luidruchtig en het is leuk de dieren te zien en horen, ze maken een luid knorrend geluid. Alleen hun neusgaten, ogen en oren steken boven water uit. Ze snuiven en knorren en af en toe spuiten ze met water. Vlakbij de auto ligt een groot nijlpaard in het water, hij houdt ons haarscherp in de gaten. Wij hopen nog dat de nijlpaarden aan land gaan, maar helaas. Het loopt tegen 18.00 uur als we ons kamp binnenrijden. We verblijven in het Manyane Resort, net buiten de Oostelijke poort. In het kamp lopen koedoes, veel impala’s en wrattenzwijntjes. Rondom de huisjes grazen kuddes impala’s. In het park hadden bij een wildhut al een geluid gehoord wat we niet konden thuisbrengen, nu weten we wat het is: de impalabok loopt met open bek snuivend rond. Ook maakt hij af en toe harde knorgeluiden, een beetje zoals een varken, hij rent de hele tijd achter de vrouwtjes aan en dit gaat dag en nacht door.
‘S Avonds eten we in het restaurant, het is er niet druk en we maken nog een praatje met een paar Zuid-Afrikanen, die we eerder onderweg in het park al hadden gesproken.

Geschreven door Caroline.Bart