We ontbijten vroeg, om 7.00 uur. Dat is voor Neli geen probleem, ze hadden vroeger een melkveehouderij en om 5.00 uur was het melken. Sinds de dood van haar man heeft ze haar B&B, dan heeft ze nog iets omhanden en heeft ze aanspraak. Haar Yorkshire terrier, Benji, is inmiddels dol op ons, we aaien en knuffelen hem vaak, en hij geniet er enorm van. We vertrekken rond 8.00 uur en rijden via de R31 naar het Witsand Nature Reserve.
Onderweg rijden we deels over gravel wegen, en die zijn soms in erg slechte staat. Onderweg zien we nog een doodgereden pofadder van zo’n meter lengte, dat zijn erg giftige slangen met een dik lijf. Onderweg zien we veel veeteeltbedrijven in een savannelandschap. Bij kruisingen van wegen zijn vaak nederzettingen van zwarte arbeiders, de huizen zijn armoedig en er ligt veel afval. We rijden verder door de krikkemik en hebben onze 4x4 nodig. We rijden na Postmasburg over een bergpas, de Bergenaarspadpas, die behoorlijk steil is en de stenige weg is smal en geërodeerd, maar de omgeving is mooi. We zijn rond het middaguur in het Witsand Nature Reserve, een klein reservaat met witte zandduinen. We zien in het reservaat twee Kori bustards, loopvogels ter grootte van een zwaan, die zeldzaam zijn geworden. We zien ook springbokken. We beklimmen het brullende zandduin, brulsand, een steile klim door rul zand, ik kom hijgend en puffend boven. Het zand maakt onder bepaalde omstandigheden geluid, als de lucht van tussen de zandkorrels wordt geperst. Dan moet het heel droog zijn. Het geluid varieert van een gefluister tot een gebrul. We gaan heel wat sneller naar beneden dan naar boven en bezoeken daarna nog twee uitzichtpunten. Het is er oorverdovend stil en prachtig. Ook nemen we een kijkje bij een birdhide, waar we in een verlaagde ruimte zitten met openingen op grondhoogte. Bij het poeltje is een grote landschildpad aan het drinken, nooit geweten dat schildpadden zoveel dorst konden hebben. Het is een grappig gezicht, moeizaam manoeuvreert hij over de stenen langs de kant.
Opeens komt er achter het riet een prachtige oryx vandaan. Het zijn echt grote majestueuze antilope, met rechte horens tot een meter lengte en een markant getekende kop. Ook hij drinkt uit het poeltje, maar hij hoort onze camera’s klikken en is al snel weer weg. We zien ook nog wat vogeltjes, maar niets bijzonders. Het is inmiddels bijna 17.00 uur en we willen de daktent opzetten voordat het om 18.00 uur donker is. Het blijkt makkelijk om hem op te zetten, maar het er in en uitklimmen is wel een dingetje, dat wordt nog wat vannacht, als we er uit moeten om te plassen. Er zijn hier geen grote roofdieren, wel luipaarden vermoed ik, want die zijn overal. We verwachten veilig naar het toiletgebouw toe te kunnen lopen, dat op 30 meter afstand is.
Vanavond eten we spaghetti, we hebben maar één gaspit, dus dat wordt eerst de saus maken en die dan warm houden onder een deksel, en daarna de pasta koken. Het gaat prima maar het duurt wel even. Rond 18.00 uur is het donker, in de schemering lopen nog wat springbokken voorbij, en ook zien we een steenbokje, een kleinere soort antilope met heel grote oren en kleine rechte horentjes.
Onze hoofdlampjes zijn erg handig tijdens de afwas, want op een paar lampjes na, is het aardedonker op de kampeerplaats. Tijdens het eten lopen er tientallen springbokken rond de auto. Ze komen tot binnen 10 meter bij ons vandaan. In het donker zien we overal hun ogen oplichten in onze lampjes.
We gaan vroeg slapen en lezen nog wat in onze daktent, erg knus, maar het is een hele toer om er in en vooral om er uit te klimmen.

Geschreven door Caroline.Bart