Als we opstaan is de lucht strakblauw, het is zonnig, maar koud, we denken dat het zo’n graad of 3 is. Het is tijd om de korte broeken te verwisselen voor een lange broek. We vertrekken uit Zion NP en omdat de weg van Zion richting Bryce bij de tunnel nog gestremd is moeten we weer omrijden. Daarom rijden we richting Cedar City over de I-15. In Cedar City nemen we de UT14, een weg over een bergpas, die naar verwachting al open is, horen we in de supermarkt. De caissière zegt dat er deze winter ontzettend veel sneeuw is gevallen, en nu het dooit ontstaan er veel wegversperringen door rockfall. De route die we rijden is heel erg mooi, we passeren rode rotsen en dennenbossen, ook zien we weiden met black angus runderen en we zien ook nog een aantal pronghorn antilopen staan in een weiland, het zijn prachtige beestjes, de snelste van het westelijk halfrond.
Hoe hoger we komen hoe meer sneeuw er nog ligt. We rijden over een pas op ruim 3000 meter hoogte, hier ligt nog minstens een halve meter sneeuw, maar de weg is keurig schoon, langs de weg loopt smeltwater. Bij Lake Navajo nemen we een selfie en we zien er ook een Yellow bellied marmot zitten. Later komen we op de bekende Utah 12 scenic byway, een weg die bekend staat om haar schoonheid. En dat klopt, al gauw komen we bij de Red Canyon, waar roestrode mooi gevormde rotsen prachtig afsteken tegen de stralend blauwe lucht. Verderop rijden we door twee tunnels die door de rode rotsen heen gaan, allebei erg fotogeniek. Tegen de middag komen we aan bij Bryce Canyon, we kiezen een campground vlak bij de parkingang, zetten de camper neer en nemen de shuttle bus het park in. Bij het visitor center halen we een kaart op en gaan dan met de shuttlebus verder richting Bryce Point. Hier heb je een mooi uitzicht over het bekende amfitheater. Het is er inderdaad erg indrukwekkend. De resten sneeuw en de overwegend zonnige lucht helpen mee voor de mooie plaatjes. We stappen weer in de bus en wandelen het Rim trail langs de rand, we lopen van Inspiration Point naar Sunset point, een tochtje van zo’n 3 km, De rotsen hebben verschillende kleuren, variërend van donkerrood tot grijswit. De zachtere gesteenten zijn in de loop van de tijd weggesleten, zodat er en soort grillige torentjes zijn overgebleven. De torentjes lijken een beetje op de druiptorentjes die je van nat zand kunt maken. Op sommige rotspunten liggen balancerende plattere stenen, zogenaamde hoodoo’s. We nemen de ene foto na de andere. Aan het eind van de middag nemen we de shuttlebus weer terug naar de camping. Vanavond gaan we naar een live country dinner show, met muziek van de Bryce canyon wranglers, daarover later meer!
Inmiddels zijn we weer terug in de camper na een leuke avond met de Bryce canyon wranglers. De band speelde goed, en de stemmen waren mooi in samenzang. Er kwamen een heleboel oude countryhits voorbij. Het eten smaakte ook goed, het was een geslaagde avond, mede dankzij de hoodoo biertjes die we er bij dronken.
Morgen willen we nog in een ander deel van het park kijken, we rijden dan met onze camper verder door het park. Het laatste deel van de route is nog versperd door rotsen of sneeuw, we gaan zien hoever we komen.

Geschreven door Caroline.Bart