Na een koude nacht met temperaturen om het vriespunt staan we weer vroeg op. Gisteravond hebben we nog maar een extra dekbed op het bed gedaan, want het was te koud onder één dekbedje. We gaan vanmorgen weer naar Bryce Canyon, waar we bij Sunrise point willen zien hoe de opkomende zon de rotspieken kleurt. Een half uur na zonsopkomst zijn we bij Sunrise Point. De rotsen worden schitterend verlicht en soms lijkt het net of er een licht van binnenuit de rotsen schijnt. We lopen ook nog een stukje naar beneden naar de Queen’s garden. Op een lager niveau loop je tussen de rotspunten, het is prachtig. We vervolgen onze weg, verder zuidwaarts het park in. Hoewel het amfitheater wel erg bijzonder is, is ook de rest van het park mooi. Op meer plaatsen zien we de fel gekleurde rotsen tussen de bomen omhoog steken. Bij de Natural Bridge kunnen we niet verder rijden. De weg is nog versperd, waarschijnlijk door stenen en sneeuw. We zien de Natural Bridge, een mooie Arch, en zoals alles hier is de boog weer erg fotogeniek. Op de terugweg uit het park kijke we nog even bij Fairyland Point, ook hier weer prachtige rotsen.
We verlaten het park en rijden verder langs Utah 12, een zogenamde scenic byway, die als een van de mooiste wegen van Amerika geldt. Wat ons betreft is dat zeker waar. In een weiland zien we nog een aantal pronghorn antilopen. Afgezien van wat vogels en grondeekhoorns zien we helaas weinig dieren. Onderweg maken we nog een een wandeling naar Mossy cave, we lopen weer door een prachtig landschap met een snel stromende beek en een waterval. Ook maken we nog een tweetal wandelingen in Kodachrome Basin, een state park in een mooie omgeving, met prachtige kleurschakeringen in de rotsen en ook een aantal chimney rotsen. Onze eerste wandeling is de Grand Parade Trail, deze geeft een indruk van de geologie van het gebied. De wandeling loopt over de bodem van het Kodachrome Basin en onderweg zien we nog twee box canyons, dat zijn canyons met maar één opening. De rotsen zijn indrukwekkend mooi, je kunt goed zien hoe de zachte zandsteen erodeert. Het is een semi-woestijnlandschap, planten hebben hier een moeizaam bestaan. Daarna lopen we nog een stuk van de Shakespeare Arch - Sentinel trail, een wandeling naar een mooie boog en een schoorsteenrots, die inderdaad de wacht lijkt te houden voor de andere rotsen.
Daarna rijden we verder naar Escalante, een plaatsje langs de UT-12. De omgeving blijft prachtig met brede valleien en hoge gekleurde bergen. Wel zien we meer koeien in de velden staan en is er meer irrigatie van de velden die daardoor beter geschikt zijn voor akkerbouw en grasland voor het vee.
We slapen op een gloednieuw RV park, met uitzicht op de ons omringende bergen. Het is aanzienlijk warmer dan gisteren, nu we weer in een laaggelegen gebied zitten, tot laat in de avond is het boven de 20 graden.

Geschreven door Caroline.Bart