Het is koud vanmorgen, maar we zijn ondertussen al heel bedreven in het het afkoppelen van water, zwart water en elektra, dus kunnen we snel de camper weer in. Vandaag staat een bezoek aan Capitol Reef op de agenda. Capitol Reef is een nationaal park gelegen rondom een opstuwing in de aardkorst, door de pioniers de Waterpocket Fold genaamd. Meteen buiten Torrey wordt het landschap al weer gedomineerd door rode rotsen. Het is een prachtige omgeving, de rotsen bestaan uit schilferende platen flagstones. We starten met een wandeling naar Hickman bridge. Vanaf de parkeerplaats voert het pad omhoog, daarna wordt het vlakker. We worden omringd door rotsen in allerlei kleuren. Ook zijn er veel bloemen die in bloei staan, dankzij de onlangs gevallen regen ziet het groen er erg fris uit. Het laatste stuk naar de arch loopt via een droge rivierbedding. De boog is imposant, hij is 40 meter breed en 37 meter hoog. We dalen weer af via dezelfde weg, onderweg zien we nog een opbergplaats in een rotsholte, op deze wijze bewaarden de Paiute indianen hun voorraden, ze metselden een natuurlijke rotsholte deels dicht, en sloten de opening af met een steen om muizen buiten te huden.
Weer beneden aangekomen rijden we verder naar een parkeerplaats voor een korte wandeling naar petroglyphs, tekeningen die door de indianen in de rotsen zijn gekrast. Er zijn een handvol petroglyphs, een aantal ervan zijn door vallende rotsstukken beschadigd. Ook zien we het oude houten schoolgebouwtje van Fruita, het bestaat uit één lokaal en was in gebruik tot de jaren vijftig. Vervolgens gaan we naar het visitor center en rijden de scenic route langs de waterfold. Dit is een route langs een hoge steile bergketen, de Waterpocket Fold. Na een kilometer of dertig wordt de weg bij een parkeerplaats onverhard. We vinden de weg te slecht om er met de camper overheen te gaan, omdat dan alle potten en pannen door elkaar rammelen. Daarom besluiten we een stuk te gaan lopen, vanwege het stof gaan we niet via de weg, maar via de droge rivierbedding. We zien er mooie stenen en planten, dat is het voordeel als je loopt. Op een klein stukje na staat de bedding droog, er stroomt vreemd genoeg wel over 50 meter water van nergens naar nergens. Zoals op veel plaatsen hier zitten de rotsen vol met gaten, spleten en grotten. De bedding volgt samen met de weg een nauwe doorgang tussen de hoge rotsen, de rotsen zijn hoog en imposant, met veel scheuren en barsten en balancerende stenen.
Terug bij de camper rijden we dezelfde mooie weg weer terug. Als we een roodstenen rivierbedding naderen en daar een foto willen nemen, zien we aan de kant van de weg een slang van een meter lang liggen. We parkeren de camper even verderop en lopen terug. De slang ligt er nog, het is een prachtig exemplaar met gele en zwarte tekening. Hij kronkelt niet, maar glijdt vooruit, het gaat best snel. Later zoeken we op wat voor slang het is: het blijkt een niet giftige glossy snake (glansslang) te zijn. Onderweg passeren we ook nog gesloten uranium mijnen. Het uraniumgehalte bleek te zwak en de mijnen zijn gesloten. Lelijke gaten en mijnschachten in de berg met hekken er voor zijn de trieste restanten van deze kortstondige mijnbouw. Bij de Grand Wash, ook aan een gravelweg, willen we nog wat wandelen. Omdat het licht begint te spetteren en we onweer horen zien we daar vanaf. Door rivierbeddingen lopen wordt afgeraden bij kans op regen en onweer. Er kunnen door regenval ‘flash floods’ ontstaan. Door een korte maar hevige regenval op de bergen kan een bedding plotseling vol regenwater stromen.
We rijden op de terugweg weer door het historische dorpje Fruita, wat nu onderdeel van het park is. Er staan een handje vol boerderijtjes en er zijn veel boomgaarden aangeplant door de Mormoonse settlers, zij hebben het dorpje ook Fruita genoemd. Terug bij de camper zien we op een nabijgelegen helling een marmot naar beneden komen. Het dier gaat gras plukken en loopt met een bek vol gras weer de helling op en verdwijnt achter een paar rotsblokken, het is een leuk gezicht, het lijkt wel of hij een heleboel grijze snorharen heeft, met al dat gras in zijn bek.
Het is ondertussen halverwege de middag en we willen nog wat wandelen. We nemen de hoofdweg weer die door het park loopt, komen langs het schoolgebouwtje en komen uit aan de andere kant van de Grand Wash. Het is ondertussen weer mooi weer en we lopen door de redelijk brede rivierbedding. Het is er geweldig mooi, Capito Reef is toch wel een van de allermooiste NP’s die we bezocht hebben. In de vele gaten en gaatjes in de rotswand hebben mensen steentjes gegooid, sommige liggen behoorlijk vol. Wij dragen ook ons steentje bij.
Aangezien het nog vroeg is besluiten we de Notom weg te nemen, een weg die loopt aan de andere kant van de Waterpocket Fold. We zien de bergen nu van de achterkant. De andere kant waren er steile rotswanden, hier vormt de bergketen een helling, zodat de opstuwing een soort driehoek is. Aan de andere kant van de weg zien we hoge besneeuwde bergen, de Henry Mountains. Ook hier is het landschap overweldigend mooi. Bij een groen weiland met irrigatie zien we veel herten staan. Terwijl we stilstaan en kijken komen er vanuit het dal nog een aantal herten aan, het zijn mule deer, die elegant over het hek springen en zich bij de andere herten voegen. Al met al zijn het er misschien wel honderd, ze genieten van groen mals gras en water wat uit de irrigatie sproeiers komt.
Als we terugrijden naar de campground is het al bijna donker, langs de kant van de weg zien we op meer plekken herten. We hebben een geweldige dag gehad, we vinden Capitol Reef een ongeloofelijk mooi park.

Geschreven door Caroline.Bart