Het is vanmorgen opnieuw stralend weer, niet erg warm, maar in de zon warmt het snel op. We beginnen vanmorgen in het visitor center van dit gebied, dat tegenover onze campground is gelegen. Zoals overal is het visitor center goed verzorgd en informatief. Er is informatie te vinden over de geologie, planten, dieren en fossielen van dinosaurussen die hier worden gevonden. Vandaag willen we eerst het Escalante Petrified Forest State Park bezoeken, waar we de petrified forest trail gaan lopen, dat is een tamelijk korte route van zo’n 4 kilometer. Hoewel het nog vroeg is, is de zon inmidddels al erg sterk. Het eerste stuk van de route klimt 150 meter tamelijk steil omhoog, daarna loopt de route over het redelijk vlakke bergplateau. Langs de route staan bordjes met informatie. We zien verschillende stukken versteend hout liggen. Sommige stammen zijn tamelijk dik, de houtstructuur is nog goed zichtbaar, door mineralisatie is het hout versteend. De stukken hebben veel kleurschakeringen en bij sommige stukken zijn de jaarringen nog te zien. Al met al is het een wandeling die zeker de moeite waard is. We genieten ook van het uitzicht op de omgeving, in de verte zien we Escalante liggen, en vlakbij schittert het blauwe water van een zoetwaterbassin in de zon.
Daarna rijden we verder langs route Utah-12. De route blijft overweldigend mooi, met gekleurde rotsen in de mooiste vormen aan beide zijden. Er zijn diverse uitzichtpunten die we allemaal bezoeken. Bij Calf Creek maken we een korte stop en wandelen we een klein stukje tussen hoge rotsen. Door het dal loopt een snel stromende beek, het water is ijskoud. Later passeren we een heel smalle bergrug, die maar net iets breder is dan de weg, dit stuk weg heet de Hog’s back.
Veel wegen in dit gebied zijn in de jaren 30 aangelegd door het CCC. President Franklin Delano Roosevelt heeft dit corps (Civilian Conservation Corps) in het leven geroepen om werkloze jonge mannen aan werk te helpen, om met name in landelijke gebieden en natuurgebieden, wegen, bruggen en gebouwen aan te leggen en hen zo werkervaring op te laten doen, en tegelijkertijd nuttig werk te verrichten. De weg die ze in dit gebied hebben aangelegd, werd ook wel Hell’s backbone genoemd omdat het zo lastig was deze aan te leggen in het van ravijnen vergeven Escalante Bassin. In het plaatsje Boulder eten we een lekkere hamburger, eindelijk eens in een normale portie. Het plaatsje heeft naast wat veeboerderijen een wat alternatieve gemeenschap van kunstenaars en verlate hippies. We rijden verder en inmiddels komen er steeds meer wolken opzetten, en onderweg valt er al een enkele druppel regen. Vlak na Boulder verandert het landschap, we stijgen weer en we rijden weer door het Dixie national forest. Naast dennen zien we veel, nog kale, ratelpopulieren (aspen) staan. Boven op de pas komen we weer in de sneeuw terecht en we zien weer overal smeltwater lopen, waardoor er soms wat moerassige stukken ontstaan. Het is een bijzonder landschap door de kale witgrijze stammen van de aspen en de donkere dennen, met daartussen sneeuw. In de verte zien we geërodeerde bergen en wat hogere bergen met besneeuwde toppen. Het begint ondertussen toch serieus te regenen, maar gelukkig niet heel hard.
Daarna dalen we weer en zijn we aan het eind van de middag snel op onze bestemming in Torrey. Ons RV park ligt weer tegenover het visitor center. Het is ook wat frisser geworden en af en toe regent het behoorlijk hard, het zijn steeds maar korte buien. Wij zitten lekker hoog en droog in onze camper met een kopje thee en koffie.

Geschreven door Caroline.Bart