We staan weer vroeg op zoals gewoonlijk en zien vanuit onze camper een stuk of wat wapitiherten grazen, op 4 meter afstand, een prachtig gezicht. Als we de kampeerplaats afrijden zien we onderweg nog meer wapitiherten grazen langs de weg. We rijden naar Grand Canyon airport, op korte afstand van het park. In Nederland hebben we de helicopter vlucht al geboekt en aangegeven dat we een frontseat willen. Het weer valt een beetje tegen, we hebben voor een vlucht in de ochtend geboekt, omdat het dan heel helder is. Vandaag is het half bewolkt, we hopen wel op een zonnetje voor mooiere foto’s. In het kantoor van Papillon Grand Canyon helicopters wordt het steeds drukker, we zijn bepaald niet de enigen die de Grand Canyon vanuit de lucht willen bewonderen. We worden gewogen en krijgen een veiligheids instructie. Tegen extra betaling krijgen we twee frontseats in de helicopter, maar we hebben het er graag voor over. We worden ingedeeld met 4 oudere Australiërs, die op de 4 zitplaatsen achter ons zitten. Wij zitten met zijn tweeën naast de piloot en hebben een perfect uitzicht. Het is geweldig om in een helicopter te vliegen, de wendbaarheid en het gemak waarmee ze opstijgen is fantastisch. We vliegen laag over de uitgestrekte dennenbossen, die op de rand staan. We vliegen op zo’n 100 meter hoogte, zo kunnen we alles perfect zien, en we zien ook wat wapitiherten in de bossen. In onze koptelefoons klinkt muziek en dan, met het geroffel van de pauken van ‘Also sprach Zaratustra’ van Strauss in onze oren, vliegen we over de rand van de Grand Canyon, het is fantastisch! Dat uitzicht, die vormen, die kleuren en die diepte van anderhalve kilometer en breedte van 30 km. De piloot legt uit welke rotsen we zien, sommigen hebben namen als de pyramide of het slagschip. Op de noordrim van de canyon ligt nog sneeuw. Gisteren hadden we al gehoord dat die kant nog afgesloten is vanwege de sneeuw, en nu zien we met eigen ogen dat de bossen op de top nog bedekt zijn met sneeuw. Tot onze verrassing zien we nog een kleine kudde bisons op de noordrim staan, prachtig! Het is echt geweldig, we vliegen ruim 3 kwartier en het is een buitengewone ervaring. Gelukkig was het zonnig genoeg voor mooie foto’s.
Daarna rijden we weer terug naar onze kampeerplek en parkeren de camper weer, in het park zelf is het gemakkelijker om met de shuttlebussen naar de diverse locaties te rijden. We gaan eerst met de blauwe bus naar het Bright Angel Trailhead en stappen daar over op de rode bus om naar Hermits Rest te rijden. Bij het Hopi point stappen we uit en lopen en stuk langs de rand naar The Abyss, een tocht van zo’n 5 kilometer. De vergezichten over de canyon zijn overweldigend mooi, het wordt ook steeds warmer en zonniger. The Abyss doet zijn naam eer aan, het is een ongelooflijke diepe smalle kloof. We rijden weer verder met de bus en eten een broodje bij Hermits Rest, dat is een mooi stenen gebouw met een gigantische open haard. Vandaar lopen we terug naar het Pima Point, en dan nemen we de bus weer terug naar onze kampeerplaats. Omdat het pas halverwege de middag is, rijden we met de camper nog een stuk langs de canyonrand naar de Desert View Watchtower, dat is een tocht van meer dan 60 km. Het uitzicht bij de Desert View Watchtower is fantastisch, je ziet de Colorado rivier afbuigen en kijkt uit over een uitgestrekte hoogvlakte, de painted desert. Op de terugweg bezoeken we nog een aantal uitzichtpunten, zoals Lipan Point, Moran Point en Grandview point. Stuk voor stuk weer met prachtige vergezichten. De zon begint te zakken en er steekt een wind op, het wordt opeens een stuk frisser. ‘S Nachts koelt het meestal af tot zo’n 3 graden. Net voor zonsondergang zijn we weer terug op de kampeerplaats. Ook vanavond koken we weer zelf, we genieten van ons relaxte leven in de camper.

Geschreven door Caroline.Bart