We beginnen vanmorgen met het uitzoeken van foto’s die we aan de reisverslagen willen toevoegen. Doordat we in de Kgalagadi geen internet hadden lopen we een aantal dagen achter. Daarna ontbijten we in het guesthouse, het is zeer goed verzorgd en erg lekker, een heerlijke gevulde omelet. We pakken onze spullen weer in en rijden de straat uit, naar ‘Het oog van Kuruman’, een bron. De bron levert 20 tot 30 miljoen liter water per dag en het is de grootste bron van het Zuidelijk halfrond. Het is in 1955 verklaard tot Nationaal monument. De bron is gelegen in een parkje, waar we entree voor betalen. Het water komt uit een paar rotsen en stroomt in een vijver. Die is gevuld met kristalhelder water en is bedekt met waterlelies. In het water zien we grote en kleine karpers, meervallen en een aantal krabbetjes. Ze komen allemaal naar je toe, het is duidelijk dat ze regelmatig gevoerd worden. Het is een idyllische plek, en oude tuinman loopt met ons mee en gaat voor ons op zoek naar de ene gele vis die de vijver rijk is, we zien hem echter niet.
We vervolgen onze reis richting Vryburg, een landbouw centrum op anderhalf uur rijden. Het terrein wordt erg vlak, maar wel met gras, struikjes en af en toe bomen. Ook staan er meer huisjes dan we de afgelopen week gewend zijn. In de omheinde weilanden staan koeien, veel brahmanen, grote zware vleeskoeien. De borden langs de weg geven aan dat ze trots zijn op dit koeienras. In Vryburg doen we nog wat inkopen en drinken we een milkshake. De plaats zelf is niet zoveel bijzonders, een kleine stad als centrum voor de omliggende boerderijen. Dan slaan we af richting Mahikeng of Mafikeng zoals het vroeger heette. We zien hier meer landbouw, enorme maisvelden, ononderbroken tot wel 5 kilometer aan beide zijden van de weg. In de verte zien we tientallen graansilo’s. Ook zien we lucerne en zonnebloem velden, het is duidelijk, dit is landbouw gebied. Dan komen we in Mahikeng, een grote plaats en de hoofdstad van de Noord West Province. We parkeren de auto bij een winkelcentrum en proberen een restaurant te vinden voor onze lunch. We zien niet echt een restaurant wat ons bevalt, het is allemaal nogal smoezelig en basic. Het is erg druk op straat, er zijn veel taxibusjes die passagiers halen en brengen. We zijn de enige witte mensen die hier in de stad lopen. In kraampjes voor de winkels wordt gehandeld in van alles, fruit, groente, snoepjes, geroosterde maiskolven. Het geheel geeft het gevoel van een ‘echte’ Afrikaanse stad, veel harde muziek uit auto’s en winkels, veel gepraat en gelach op straat. Opvallend zijn de Islamitische invloeden, een moskee, een arts met een Arabische naam en een aantal Islamitische geklede mensen. Omdat we geen restaurant vinden wat ons aanstaat eten we in de auto dan maar een appel en een rusk, een soort beschuitje. Het is niet zo ver meer naar onze eindbestemming Zeerust. Daar logeren we weer in een guesthouse gebouwd in ‘Cape Dutch’ stijl, een stenen huis met een klokgevel. We komen er halverwege de middag aan en zitten nog lekker buiten, het is vandaag 25 graden met een stralende zon.

Geschreven door Caroline.Bart