Vandaag vertrekken we naar het Augrabies Falls National Park, dat ligt op ongeveer 100 km afstand van Keimoes, waar we hebben overnacht. Onderweg zien we weer de wijngaarden en de grote stapels verbrokkelde rotsen. Dit gebied is echt niet geschikt voor landbouw. Als er niet geïrrigeerd wordt, is het woestijn. Na anderhalf uur arriveren we bij het National Park, ik zie al meteen grote kokerbomen bij de ingang, ze staan nu in bloei met grote gele bloemaren. We laten onze reservering zien en de slagboom gaat open. Het is nog vroeg, de huisjes zijn nog niet gereed, dus wandelen we eerst naar de waterval. Het donderende geweld waarmee het water in de nauwe kloof stort is al van ver te horen. Rondom de waterval zijn houten wandelpaden gemaakt, en er staan tamelijk hoge hekken omheen. Er zijn diverse uitzichtpunten en overal is het uitzicht weer overweldigend mooi. Onderweg zagen we al een aantal klipdassies en ook vervet monkeys. We wandelen een stukje landinwaarts en ik zie nog net hoe een ranger een slang met een slangenhaak pakt en in een gele emmer met deksel doet. We lopen er naar toe en ik vraag wat hij gevangen heeft, hij draagt een veiligheidsbril en zegt dat hij een black spitting cobra gevangen heeft, een dodelijke slang. Ik vraag of hij hem kan laten zien en hij doet het deksel op een kiertje. Ik zie inderdaad een zwarte slang liggen, maar het is te gevaarlijk om het deksel er af te halen, de cobra kan zijn gif ver spugen. De slang zal ergens ver in het park worden vrijgelaten, uit de buurt van bezoekers. In het restaurant lunchen we, aanvankelijk zitten we op de veranda, maar we zien al dat een vervet monkey er met een plastic tasje van andere bezoekers vandoor gaat. Het personeel adviseert ons om binnen te eten. De aap is een groot mannetje, met helderblauwe ballen, een bijzonder onderdeel van deze apensoort. Daarna rijden we met de auto het park in en bezoeken we een aantal uitzichtpunten, zoals Moon Rock en de Echo Corner. Het is overal overweldigend mooi met grote roestbruine rotsblokken die gespleten zijn en soms afgerond tot een soort koepels met afbladderende bovenlaag. Er groeien mooie bloeiende grassen tussen, en soms kruipende planten met bloemetjes.
Op weg naar Echo Corner treffen we opeens minstens 7 giraffen, deze zijn lichter van kleur dan de soort die we in Kruger hebben gezien. Ze steken de weg over en we kunnen ze mooi op de foto zetten. De acaciabomen blijven hier laag, dus moeten de giraffen hun nekken naar beneden buigen om te eten. De hele route bestaat uit gravelwegen, met soms steile klimmetjes en gekke bochten, ook rijden we een aantal keren door een voorde met water. Verderop zien we nog wat eland staan, dat is de grootste antilopesoort met een soort bult en een “dewlap” zoals een Brahmaans rund. We zien in de verte mountainzebra staan en komen ook nog koedoes en oryx tegen. Ook zien we een aantal keren springbok. Het blijven prachtige beestjes, die er snel vandoor gaan als we in de buurt komen. We zijn de hele middag zoet met het rijden van een deel van de route en zien onderweg ook nog mooie grote kokerbomen staan. Die kunnen heel oud worden, maar ze worden nooit hoger dan een meter of 9. Tegen 18.00 uur zijn we terug in het kamp, op tijd om vanaf de veranda van ons huisje, dat uitkijkt op kloof van de waterval, een prachtige zonsondergang te kunnen zien.
Onze buren stoken een vuurtje bij de huisjes, maar we worden toch flink gestoken door de muggen. In het restaurant eten we springbok stroganoff, echt heerlijk zacht vlees. Daarna wandelen we in het donker naar de verlichte waterval. Heel erg imposant. We gaan straks nog wat lezen en dan weer vroeg slapen, het zijn vermoeiende dagen.

Geschreven door Caroline.Bart