Ik word pas om acht uur wakker met een beetje een lamlendig gevoel. Ik heb gisteravond mijn wekker niet gezet, want “het Lot” heeft mijn reis even op pauze gezet. Als pensionado denk je dat je alle tijd van de wereld hebt, wat natuurlijk niet waar is, omdat je niet weet wat je tijd is. Een wat zware gedachte op de zondagochtend, maar niet minder waar. Daarbij heb ik ook verwachtingen gewekt bij Echtgenote, die mij iedere keer weer enthousiast in deze tochten ondersteunt.

Als ik de gordijnen opentrek, zie ik dat de voorspellingen van Weeronline zijn uitgekomen, want de regen komt hier voor het eerst sinds weken met bakken uit de hemel. Er is geen hond op het strand natuurlijk. Ook niet op het smalle, speciaal daarvoor aangewezen stukje hondenstrand, dat ligt ingeklemd tussen de pier en het commercieel uitgebate gedeelte. Je betaalt hier als toerist uiteraard overal voor, ook voor een plekje op het strand.

De regen slaat roffelend op het zeil van de partytent waaronder ik mijn ontbijt nuttig. Ik ben toch blij dat ik onder deze omstandigheden niet onderweg ben vandaag. Enigszins beschaamd denk ik aan Warhorse die dit waterballet op de omheinde parkeerplaats allemaal wél over zich heen krijgt. Gelukkig had ik gisteravond de tegenwoordigheid van geest om hem nog even met een zeil toe te dekken. Warhorse gaat morgen weliswaar naar de garage voor een spoedig herstel, maar ik heb niet meer de illusie dat het probleem onmiddellijk wordt aangepakt. Ik stel mijn verwachtingen voor morgen voorzichtig bij en houd de kamer nog een dagje extra bezet. Ik neem maar weer het zekere voor het onzekere.

Er wordt op deze manier wel geknabbeld aan de tijd/ruimte factoren die ik mij en Echtgenote heb voorgespiegeld voor deze reis. Wat zijn mijn opties? Ik kan wat tijd inhalen door minder vast te houden aan mijn voorbereide routes. Dat kan pas na Grenoble, want de “Route Napoleon” van Cannes naar Grenoble is voor deze tocht essentieel. De route van Grenoble naar Parijs heb ik wel bestudeerd en uitgewerkt, maar daar valt niet veel meer te zien. Daar kan ik dus wat meer snelheid maken, maar de omweg via Gevrey-Chambertin en Brienne naar Fontainebleau wil ik wel weer graag maken. Keuzes, keuzes.

Napoleon brengt zijn tweede dag op zee door. Op 28 februari 1815 staat de hele dag een heerlijke bries. Vooralsnog ontsnapt aan het eiland en de patrouillerende Britse en Franse schepen, neemt de spanning aan boord wat af en is er tijd om vooruit te kijken naar het moment van de landing.

De Inconstant zeilde met een aangenaam gangetje van 5 knopen rustig door. Een in de verte richting Corsica passerend zeilschip baarde geen zorgen. Het moreel aan boord was hoog en Napoleon vond het tijd om iedereen aan boord officieel aan te kondigen dat de reis “naar Frankrijk gaat, naar Parijs!”. De onthulling wordt enthousiast en met luid gejuich ontvangen. Daarna neemt hij plaats tussen zijn op het dek zittende soldaten en leest zijn proclamaties voor.  Kenmerkend voor Napoleon zijn de teksten niet gespeend van enige dramatiek. Vooral de zinsnede


..... "De adelaar, met zijn nationale kleuren, zal van toren tot toren vliegen tot aan de torens van de Notre-Dame,....”


zal na meer dan tweehonderd jaar nog steeds vriend en vijand de rillingen over het lijf doen gaan.

Het was van belang voor Napoleon om zijn uiteindelijke doel  Parijs te bereiken zonder een schot te lossen. Hiermee hoopte hij de steun van het Franse volk en zijn vroegere soldaten te herkrijgen. Het leger van Koning Lodewijk XVIII wilde hij met verrassing en snelheid zo lang mogelijk buiten spel zetten. 

Hij had twee mogelijk routes: via Marseille door de Rhônevallei naar Lyon, een lange maar gemakkelijke route; of hij kon door de bergen gaan, via de veel zwaardere Dauphinéweg. De kans om daar grote contingenten van de koning tegen te komen zou aanzienlijk kleiner zijn. Daarbij was hij nog steeds bang voor de merendeels royalistische bevolking van de Provence. Met in het achterhoofd hun pogingen hem te lynchen op zijn doortocht in ballingschap vorig jaar, was de keuze snel gemaakt. 

Hij kiest, geheel in de stijl van zijn karakter, voor de zware weg door de bergen.

Aldus houdt de kleine vloot koers naar het strand van Golfe-Juan, tussen de stad Antibes en het kleine vissersplaatsje Cannes. Ondertussen zet Napoleon iedereen die kan schrijven aan het werk om de door hem voorbereide proclamaties te kopiëren. 

Geschreven door Warhorse